Άνθρωπος και Χρόνος

Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, έγραψε αναφορικά με τη σχέση  ανθρώπου και χρόνου:

 «Όταν από τον χρόνο αφαιρεθεί η αμαρτία και ο θάνατος, τότε ο χρόνος γίνεται ένα θαυμάσιο προοίμιο στη θεία αιωνιότητα, μία έξοχη εισαγωγή στη θεανθρωπότητα, σύμφωνα με τον παναληθινό λόγο του Ιησού Χριστού: «Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 6/ς/47). Η πικρία του χρόνου προέρχεται από τον θάνατο και την αμαρτία^ και γίνεται γλυκύς ο χρόνος με την αθανασία και την αναμαρτησία. Χωρίς τον Χριστό, τον Μόνο Παντοδύναμο, ο χρόνος είναι ένα βαρύ φορτίο. Μαζί Του γίνεται ελαφρό. Αλλά και ο παράδοξος δίδυμος αδελφός του χρόνου, ο χώρος, με ό,τι περικλείει μέσα του, και αυτός με όλο το βάρος του πιέζει και συντρίβει τον άνθρωπο. Φοβερό λοιπόν και τρομακτικό είναι το φορτίο του ανθρώπου^ βαρύς και ακανθώδης ο ζυγός του. Μόνον με τη βοήθεια του πανάγαθου και παντοδύναμου Χριστού ο ζυγός αυτός γίνεται «χρηστός» και το φορτίο «ελαφρόν». Κατά τον αληθινό λόγο της Αλήθειας: «Ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθ. 11/ια/30). 

------------------------------------------------------------------------------------

« Χρόνος είναι εις πάντα,
και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. »

( Εκκλ. 3:1 ) 

-------------------------------------------------------------------------------------

Στείλτε αυτό το μήνυμα τώρα σε κάποιον ενδιαφερόμενο φίλο σας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε. 

Διεύθυνση: neakaipalaia@gmail.com