11.10.13

Αλίμονο αν ζω χωρίς καρδιά


Αλίμονο αν ζω χωρίς καρδιά...
.
.
Αλίμονο αν ζω χωρίς καρδιά. 
της Μαρίας Μουρζά

Αλίμονο αν ζω χωρίς καρδιά.
Αλίμονο αν θρησκεύω χωρίς καρδιά.
Αλίμονο αν τηρώ τις εντολές χωρίς καρδιά.
Αν μοιράζω τα πλούτη μου χωρίς καρδιά.
Αν συγχωρώ χωρίς καρδιά.
Αν δίνω και αν δίνομαι χωρίς καρδιά.
Αλίμονο αν ελεώ χωρίς καρδιά.
Αλίμονο αν μετανοώ χωρίς καρδιά.
Αλίμονο αν στέκομαι ενώπιον του Χριστού
χωρίς καρδιά.

Θα μου πείτε: είναι δυνατόν; γίνεται;
Και θα σας πω από πείρα: Γίνεται
Μου έχει συμβεί για μεγάλες περιόδους
να είμαι με τον Χριστό, να έχω ό,τι είναι δικό Του
αλλά να μην έχω Εκείνον
Μου έχει συμβεί για μεγάλες περιόδους
αλλού να είναι ο Χριστός κι αλλού ο θησαυρός μου
Ο Χριστός να με καλεί, να με ξανακαλεί
κι εγώ ν’ απουσιάζω
Μού έχει συμβεί
Κι όταν μετά από καιρό μέτρησα
τις αναπάντητες κλήσεις Του
και διαπίστωσα της μακροθυμίας το πέλαγος,
μού έχει συμβεί…
έκλαψα πικρά.

Αν δεν βάλω καρδιά, δεν θα πάρω Χριστό
Όπως δεν θα πάρω ήλιο, αν δεν ανοίξω
τα κλειστά μου παράθυρα
Με την καρδιά ζούμε.
Με την καρδιά ακούμε.
Με την καρδιά βλέπουμε.
Με την καρδιά παραβλέπουμε.
Η καρδιά μού κάνει εύκολες τις εντολές
και η απουσία της μού τις καθιστά αδύνατες.
Η καρδιά μού κάνει δυνατή την κοινωνία μου
με τον Χριστό
κι η απουσία της την δυσχεραίνει.
Γι’ αυτό ένα καρδιακό «Κύριε ελέησον» […]
μπορεί να ισοδυναμεί με αγρυπνία
Γιατί έχει μέσα την ψυχή μου όλη
Γιατί έχει μέσα την φωνή μου όλη
Αλλιώς, να φωνάξω πώς;

Δεν μπορώ να φωνάξω δυνατά,
αν δεν βάλω καρδιά.
Δε μπορώ να κοιτάξω μακριά,
αν δεν βάλω καρδιά.
Ο γηραιός πατέρας του ασώτου τον είδε
από μακριά
να έρχεται, γιατί με την καρδιά έβλεπε.
Από κει αντλούσε την όραση.
Τα ποσά είναι ευθέως ανάλογα:
Η όρασή μου, η ακοή μου, οι δυνάμεις μου
αυξομειώνονται ανάλογα με την αγάπη
Γι’ αυτό έχω απουσία Χριστού
Γι’ αυτό έχω αορασία Χριστού
Γι’ αυτό έχω ορφάνια Χριστού
Γιατί δεν έχω αγάπη
Γι’ αυτό δεν έχω πείρα της ευσπλαχνίας Του
Γιατί η καρδιά μου είναι ανενεργή
Ούτε παίρνει ούτε στέλνει μηνύματα 
=
«Χάρις όμως εις τον Θεόν, διότι υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας, πλην υπηκούσατε εκ καρδίας εις τον τύπον της διδαχής, εις τον οποίον παρεδόθητε, ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας, εδουλώθητε εις την δικαιοσύνην» 
(Ρωμ. 6:17-18)


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 


ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
neakaipalaia@gmail.com
=
Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από το "ΝΕΑΚΑΙΠΑΛΑΙΑ" σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς συμφωνούμε ή εγκρίνουμε όλες τις δικές τους απόψεις.



Χέρια έχει, αλλά μόνο ζωγραφιστά...


Χέρια έχει, αλλά μόνο ζωγραφιστά...
.
.
Η εορτή της Παναγίας της Πρεβεζιάνας στην Κεφαλληνία
Από την εφημερίδα «Καθολική» (20-9-2013) μαθαίνουμε ότι στο Αργοστόλι της Κεφαλληνίας τιμήθηκε η εορτή της Παναγίας «της Πρεβεζιάνας» στον καθολικό ενοριακό Ναό του Αγίου Νικολάου. 
Είναι μία παράδοση τριών αιώνων και κρατά ενωμένες, κάτω από την σκέπη της, τις κοινότητες των Ρωμαιοκαθολικών και των Ελληνορθοδόξων του νησιού. Η έκδηλη συγκίνηση των πιστών οφειλόταν στο γεγονός πως φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από τους καταστροφικούς σεισμούς που ισοπέδωσαν την Κεφαλληνία και τη Ζάκυνθο (Αύγουστος 1953), με εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες και την ολοκληρωτική καταστροφή των νησιών και των κτισμάτων τους. Από τα ερείπια δεν γλύτωσαν ούτε και οι καθολικές εκκλησίες που για αιώνες κοσμούσαν τα νησιά του Ιονίου. Στην Κεφαλονιά και στη Ζάκυνθο μέσα σε λίγες ώρες είδαν τις εκκλησιές τους με τα πολύτιμα κειμήλια τους να γίνονται μία μάζα από πέτρες και ξύλα. Τα πρεσβυτέρια στα δύο νησιά, η εκκλησία του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας των Χαρίτων στη Ζάκυνθο, η Επισκοπή με το πολύτιμο αρχείο και την φημισμένη πινακοθήκη, κάηκαν ολοσχερώς. Την ίδια τραγική κατάληξη είχε δέκα χρόνια νωρίτερα και η Αρχιεπισκοπή στην Κέρκυρα, όταν οι βόμβες των Γερμανών κατέκαψαν τον Καθολικό Καθεδρικό Ναό, την εκκλησία της Ευαγγελίστριας, το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής και την περίφημη βιβλιοθήκη της και πολλά ακόμα καθιδρύματά της. Μία πραγματική "καταστροφική κατάρα" που μαζί με τους ιταλικούς βομβαρδισμούς του 1923 και του 1940 «κυνηγάει» την καθολική εκκλησία από τότε έως σήμερα, που αγωνίζεται ακόμα να επουλώσει τις πληγές αυτής της παραφροσύνης.  
Παρ’ όλα αυτά η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πρεβεζιάνας ανασύρθηκε από τα ερείπια ανέπαφη και για τούτο η ευλάβεια προς αυτήν εξακολουθεί 60 χρόνια μέχρι σήμερα.  

Ύστερα από τα παραπάνω, ο συντάκτης του άρθρου καλεί τους αναγνώστες:
Όπως οι ευλαβείς της Παναγίας της Πρεβεζιάνας έτσι κι εμείς και μαζί με μας όλος ο χριστιανικός κόσμος ας παρακαλέσει την ουράνια μητέρα της Κεφαλονιάς λέγοντας: 
"Με ταπεινοφροσύνη και αγάπη γονυκλινής ενώπιον Σου, Μητέρα μου, παρακαλώ να με δεχθείς ευπροσήγορα κάτω από τον προστατευτικό μανδύα σου για να με βοηθήσεις τη στιγμή της δοκιμασίας. Επιθυμώ, επίκλητη Μητέρα, να αφιερωθώ ολοκληρωτικά στην αμίαντη καρδιά σου, ώστε με την απεριόριστη καλοσύνη σου να με οδηγήσεις στον Ιησού, τον αγαπημένο και λατρευτό Σωτήρα. Σου προσφέρω και σου αφιερώνω Μητέρα μου, όλη μου την καρδιά, το πνεύμα μου, τις δυνάμεις μου, για να μπορέσω να αγαπήσω όπως εσύ τον Ιησού μου και όλους τους αδελφούς μου. Μετάστρεψε την καρδιά μου και κάνε την όμοια με την δική σου, ταπεινή, αγνή, υπάκουη, πτωχή, απλή, ειλικρινής, ήρεμη, για να γίνει άξια άφθονης αγάπης. Χορήγησε μου την Θεία σου βοήθεια, Μητέρα, τη στιγμή της δοκιμασίας, στους πειρασμούς και στα δεινά της παρούσης ζωής. Σώσε με από το κακό του αιώνιου θανάτου και αναγέννησε με, μέσω της καρδιάς σου, στην αληθινή ζωή, στο Βασίλειο που προετοίμασε ο Υιός Σου και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος ζει και βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

===========
Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα βρέθηκε να επιπλέει στη θάλασσα μεταξύ Πρέβεζας και Κεφαλονιάς από το πλήρωμα ενός καραβιού με Ρωμαιοκαθολικό πλοιοκτήτη. Στην αρχή προσφέρθηκε η εικόνα στον Ορθόδοξο ναό του Σωτήρα, αλλά θαυματουργικά επέστρεφε στο ναό του Αγίου Νικολάου και έτσι αποφασίστηκε να παραμείνει εκεί. 
=
«Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς», αναρωτιέται η λαϊκή σοφία... 
Κι εμείς αναρωτιώμαστε, 
Αν η εικόνα η "ΠΡΕΒΕΖΙΑΝΑ" --που την προσκυνούν εξίσου Ρωμαιοκαθολικοί και Ελληνορθόδοξοι--, δεν μπόρεσε να σώσει ούτε τα νησιά από το σεισμό ούτε τους ναούς και τα εκκλησιαστικά ιδρύματα από τη φωτιά και τους βομβαρδισμούς, ΑΠΟ ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ;


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 


ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
neakaipalaia@gmail.com
=
Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από το "ΝΕΑΚΑΙΠΑΛΑΙΑ" σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς συμφωνούμε ή εγκρίνουμε όλες τις δικές τους απόψεις.



Πώς γίνεται το βάπτισμα από τους Ορθόδοξους;


Πώς γίνεται το βάπτισμα από τους Ορθόδοξους;
.
.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι το βάπτισμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία γίνεται με κατάδυση.... 
Όπως όμως βλέπουμε στην εικόνα ο ιερέας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας εκτελεί ΑΚΥΡΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ δι΄επιχύσεως... 
========================================= 

Ιδού τι γράφει σχετικά το "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον":
========================================= 

Είναι σωστό το δι' επιχύσεως βάπτισμα των Παπικών; 
Όχι, δεν είναι. Διότι, κατά την ορθόδοξη πίστη, το βάπτισμα για να είναι έγκυρο και κανονικό, πρέπει να γίνεται στο όνομα της αγίας Τριάδος και δια τριπλής καταδύσεως σε ύδωρ «ειλικρινές», δηλαδή αμιγές και καθαρό. Αν λείπει ένας από τους όρους αυτούς το μυστήριο είναι άκυρο. 
Ως προς τον δεύτερο όμως όρο, δηλαδή την τριπλή κατάδυση, δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών Εκκλησιών. 
Το ρήμα βαπτίζω σημαίνει βυθίζω. Από αρχαιοτάτων δε χρόνων στην Εκκλησία το βάπτισμα ετελείτο δια τριπλής καταδύσεως σε ύδωρ. Την πράξη αυτή της Εκκλησίας μαρτυρούν τα σωζόμενα βαπτιστήρια, ειδικά κτίσματα κείμενα παραπλεύρως του ναού, στα οποία βαπτίζονταν οι κατηχούμενοι. 
Ομοίως μαρτυρεί η πράξη των αποσχισθεισών Εκκλησιών των Αρμενίων, Κοπτών και Αβυσσηνίων, που τελούν το βάπτισμα δια καταδύσεως. Είναι ενδεικτικό ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας στα έργα τους δεν μνημονεύουν άλλον τρόπο βαπτίσεως. Φυσικά στην αρχαία Εκκλησία υπήρχε το έκτακτο και κατ' οικονομία βάπτισμα των κλινικών, δηλαδή των ασθενών που, καθηλωμένοι στο κρεβάτι, δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, το οποίο γινόταν δι' επιχύσεως και ραντισμού. 
Στο έκτακτο αυτό βάπτισμα στηριζόμενοι οι Ρωμαιοκαθολικοί και προφασιζόμενοι λόγους αστηρίκτους, την τρυφερή ηλικία των νηπίων, τα οποία αν είναι ασθενικά κινδυνεύουν κατά την κατάδυση, το γήρας των λειτουργών με τις αρνητικές επιπτώσεις του, το άτοπο της γυμνώσεως προσώπων του ετέρου φύλου και γενικά τις δυσκολίες από το ψυχρό κλίμα των βορείων χωρών, ήδη από τον 14ο αιώνα το εκτάκτως γινόμενο βάπτισμα δι' επιχύσεως εισήγαγαν ως κανονικό της Εκκλησίας θεσμό. 
Ότι όμως πρόκειται περί επιζήμιας καινοτομίας στη σειρά πολλών άλλων καινοτομιών της Εκκλησίας αυτής, μετά τα όσα είπαμε δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί


http://www.egolpion.com/9B82B928.el.aspx#ixzz2h7DGfPMe
=
«Διότι εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή, και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή» 
(Ματθ. 12:37)


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 


ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
neakaipalaia@gmail.com
=
Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από το "ΝΕΑΚΑΙΠΑΛΑΙΑ" σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς συμφωνούμε ή εγκρίνουμε όλες τις δικές τους απόψεις.