_________________
Φαίνονταν ίδιοι, όμως…
Στην κλασική περικοπή για τη δεύτερη έλευση του Χριστού διαβάζουμε:
36 Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος· 37 και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. 38 Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, 39 και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. 40 Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ· ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίνεται· 41 δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει εν τω μύλω, μία παραλαμβάνεται και μία αφίνεται. 42 Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών. [Ματθ. 24:36-42]
Εκείνο που προσέξαμε πρόσφατα, με τη βοήθεια και κάποιου κειμένου που διαβάσαμε, είναι πως όλοι τούτοι οι άνθρωποι που αναφέρονται σ’ αυτά τα λόγια του Χριστού, ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΝ ΙΔΙΟΙ.
Και οι μεν και οι δε ΕΤΡΩΓΑΝ, ΕΠΙΝΑΝ, ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΝ, ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΝ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ, ΑΛΕΘΑΝ ΣΤΟ ΜΥΛΟ κ.ο.κ. χωρίς η μία ομάδα να διαφέρει εξωτερικά από την άλλη.
Κανείς δεν μπορούσε να πει από πριν ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ και ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΥΓΕΙ.
Δεν ήταν σαν να βάλεις δίπλα - δίπλα έναν οπαδό της «ΖΩΗΣ» με το γνωστό ντύσιμο και έναν ΡΟΚΑ με το δικό του στυλ.
Εμείς εύκολα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τη δεύτερη περίπτωση –αν και χωρίς να έχουμε το δικαίωμα– κάνοντας διάκριση και …κατάκριση.
Όμως τα λόγια του Κυρίου θα μπορούσαν να διατυπωθούν και κάπως διαφορετικά: Δύο ήταν στην εκκλησία, δύο έκαναν φιλανθρωπίες, δύο έψαλλαν στην ομάδα λατρείας, δύο πρόσφεραν πολλά χρήματα για το έργο του Θεού… όμως ας προσέξουμε επειδή, εν τέλει, Ο ΕΙΣ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΦΗΝΕΤΑΙ… και το κριτήριο δεν είναι τι κάνουν ή τι λένε αλλά η βαθύτερη προσωπική τους σχέση με τον Αρχηγό της Ζωής.
