30.6.14

Αρχή σοφίας ΦΟΒΟΣ Κυρίου...

Αρχή σοφίας ΦΟΒΟΣ Κυρίου...

.
.
ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ όταν στο βιβλίο του Εκκλησιαστή χρησιμοποιεί τη λέξη «φόβος» σχετικά με την βαθιά ευλάβεια που οφείλουμε στον Κύριο;
Αξίζει να θαυμάζουμε και να στεκόμαστε ταπεινά στην παρουσία Του. Ο άγιος φόβος δίνει στον Θεό τη θέση, τη δόξα, την τιμή, τον σεβασμό, την δοξολογία, τον έπαινο και την υπεροχή που Του αξίζουν – εκτιμώντας την αγιότητά Του με το να μισούμε ό,τι Εκείνος μισεί και να αγαπάμε ό,τι Εκείνος αγαπάει, δίνοντας μεγάλη προσοχή και φόβο μήπως Τον δυσαρεστήσουμε.
Όποιος πραγματικά φοβάται τον Κύριο, αναγνωρίζει ότι:
·         Αυτός είναι ο Δημιουργός και εμείς είμαστε τα πλάσματα.
·         Αυτός είναι ο Κύριος και εμείς είμαστε υπηρέτες Του.
·         Αυτός είναι ο Πατέρας και εμείς είμαστε τα παιδιά Του.
Αυτή η αντίληψη εκδηλώνεται με σεβασμό προς τον Θεό και τον λόγο Του, και με την επιθυμία να κάνουμε ό,τι μας λέγεται στη Βίβλο.
Για να το πούμε πιο απλά, ο φόβος του Κυρίου είναι ένας βαθιά ριζωμένος σεβασμός προς τον Θεό, που κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να Τον ευχαριστήσουν με κάθε κόστος.
Timothy P. Hadley 
=================


29.6.14

Το εξωτερικό του ανθρώπου...

Το εξωτερικό τού ανθρώπου...

.
.
Υπάρχει μια παλιά παροιμία που λέει ότι, «Η ομορφιά έχει βάθος μόνο όσο το δέρμα».
Δίνουμε πολύ προσοχή, χρόνο και χρήματα στην εμφάνισή μας, επειδή γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι παρατηρούν την ομορφιά και δεν είναι κακό να θέλεις να παρουσιάσεις τον εαυτό σου όσο καλύτερο γίνεται. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά περισσότερα σε ένα πρόσωπο από την εξωτερική του εμφάνιση. 
Σχεδόν τα πάντα στη ζωή είναι ωραία στην εξωτερική τους εμφάνιση, κάτι που παρατηρούμε καθημερινά στα δημιουργήματα του Θεού, αλλά αυτό απέχει πολύ από το βάθος της ιστορίας. 
Για εμάς τους ανθρώπους, εκείνο που μετράει περισσότερο είναι η καρδιά, ο εσωτερικός άνθρωπος. 
Αυτό το είδος της ομορφιάς είναι κάτι που όχι μόνο δεν ξεθωριάζει με την ηλικία αλλά, αντίθετα, ομορφαίνει ακόμη περισσότερο. 
Ο Παύλος σχολίασε: «Τα κατά πρόσωπον βλέπετε» (Β΄Κορ. 10:7). 
Ο Ιησούς σημείωσε ότι η εξωτερική εμφάνιση ορισμένων ανθρώπων δεν κρύβει τίποτε καλό μέσα (Ματθ. 23:26-28). 
Και δίδαξε ως συμπέρασμα, ότι πρέπει να δίνουμε περισσότερη προσοχή στο εσωτερικό του ανθρώπου, επειδή ένα καλό και ωραίο περιεχόμενο δεν πρόκειται ποτέ να λερώσει το εξωτερικό όταν ξεχειλίσει.


=================


28.6.14

Και ξαφνικά όλοι γίνονται "ιεραπόστολοι"...

Και ξαφνικά όλοι γίνονται "ιεραπόστολοι"...

.
.
Εκστρατείες «ευαγγελισμού» διοργανώνουν διάφορες οργανώσεις κάθε καλοκαίρι, στη χώρα μας και αλλού, μαζεύοντας και χρησιμοποιώντας άτομα κάθε πηγής και προέλευσης. 
Δεν γνωρίζουμε καρδιές ούτε μπορούμε να κρίνουμε προθέσεις… όμως σε τέτοιες δράσεις θα θέλαμε να βλέπουμε κάτι πιο σοβαρό, κάτι πιο ιερό, κάτι πιο σεμνό, κάτι πιο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ. 
Ο διάσημος Αμερικανός ιεραπόστολος Fulton I. Sheen, είχε πει: 
«Η πρώτη λέξη του Κυρίου μας προς τους μαθητές Του ήταν "ΕΛΑΤΕ" και η τελευταία λέξη Του ήταν "ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ".   
Αλλά δεν μπορεί κανείς να "πάει" αν πρώτα δεν έχει "έρθει" σε Αυτόν.» 
Βέβαια αυτός που το είπε αυτό ήταν Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος, κάτι που ίσως ξενίζει σε κάποιους, όμως αυτός ο άνθρωπος εδώ είπε το αυτονόητο και αληθές. 
Πόσοι άλλοι, που νομίζουν πως έχουν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ «ΑΛΗΘΕΙΑ» είναι σε θέση να το καταλάβουν αυτό και να το ζήσουν;
=================


27.6.14

Ελλάς Ελλήνων "χριστιανών" ή Πώς μπαίνουν τα γκολ...

Ελλάς Ελλήνων "χριστιανών"
ή Πώς μπαίνουν τα γκολ...

.
_Μεγάλος ανταγωνισμός έγινε σχετικά με τη νίκη της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου της χώρας μας στη Βραζιλία...
_Άλλοι την απέδωσαν στον Άγιο Ιωάννη...
_Άλλοι στον ΘΕΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...
_Ο πρωταγωνιστής ποδοσφαιριστής, ο πλέον αρμόδιος δηλαδή, είπε πως είναι αποτέλεσμα της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ... 
_Δυστυχώς, οι θρησκέμποροι της χώρας, αντί να σπεύδουν να ιδιοποιούνται τα έργα των άλλων, ας δουν πώς θα μπορούσαν να γίνουν ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ οι ίδιοι και οι οπαδοί τους...
=================


Αποστολικό πρότυπο...

Αποστολικό πρότυπο...

.
.
Αποστολικό πρότυπο Περιγράφει ο απόστολος Παύλος πολύ παραστατικά τη μαρτυρική ζωή των αγίων Αποστόλων: «Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί» (Α' Κορ. δ' 11-12). Η ζωή τους ήταν χριστομίμητη. Όπως έζησε ο Χριστός, έτσι και αυτοί. Όπως στερήθηκε εκούσια ο Χριστός και τα πλέον στοιχειώδη, έτσι και αυτοί. Όπως έπαθε ο Χριστός, έτσι και οι Απόστολοι. 
•    «Και πεινώμεν». Ακόμα και το ψωμί στερούνταν οι Απόστολοι. Δεν ήσαν όπως όσοι καπηλεύονται (Β' Κορ. β' 17) το λόγο του Θεού. Ζούσαν την εσχάτη πενία, ακολουθώντας Εκείνον, «όστις επτώχευσεν, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτίσωμεν» (Β' Κορ. η' 9). Το αρχοντόπουλο της Ταρσού, ο Παύλος, πεινούσε, διότι δεν ήθελε να δώσει αφορμή να μεμφθούν το ευαγγέλιο. Πεινούσε αυτός, που χόρτασε τόσους με τον Άρτο της Ζωής, τον Ιησού Χριστό, τον Τροφέα της κτίσεως. 
•    «Και διψώμεν». Δρόσισαν τόσες ψυχές, που καίγονταν από τη φλόγα της αμαρτίας. Αλλ' οι ίδιοι έφταναν στο σημείο να διψάνε σωματικά, χωρίς ένα ποτήρι «ψυχρού ύδατος». 
•    «Και γυμνητεύομεν». Βάδιζαν σε αντίξοες συνθήκες. Οδοιπόροι της αγάπης, αλλά και των στερήσεων. Ας μετρηθούμε οι χριστιανοί της εποχής μας, που δεν ξέρουμε τι έχουμε. Μπορούμε να φανταστούμε τους Αποστόλους ντυμένους με χρυσοΰφαντες αρχιερατικές στολές; 
•  «Και κολαφιζόμεθα». Ο Διδάσκαλος δέχτηκε μάστιγες και κολαφισμούς (Ματθ. κστ' 27. Μάρκ. ιδ' 65). Πώς θα μπορούσαν οι γνήσιοι μαθητές Του να έχουν καλύτερη μεταχείριση; 
•     «Και αστατούμεν». Ακολουθώντας το παράδειγμα του ακτήμονος Ιησού, και οι Απόστολοι δεν είχαν «πού την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. η' 20). Το «αστατούμεν» δεν αναφέρεται μόνο στην ακτημοσύνη των αποστόλων, αλλά και στους αδιάκοπους διωγμούς. Οι άγιοι ζουν «τόπον εκ τύπου συνεχώς διαμείβοντες και πλανώμενοι εν σπηλαίοις και όρεσι» (απολυτίκιο οσίων). Οι Απόστολοι ήξεραν, ότι εδώ είναι «οδίται» και «σκηνίται»· εκεί, στη βασιλεία των ουρανών, θα είναι «πολίται». 
•     «Και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσίν». Ο Παύλος εργαζόταν με τα χέρια του, ως σκηνοποιός. Είχε το δικαίωμα να τρέφεται από την εκκλησία, από την οικογένεια των πιστών (Α' Κορ. θ' 4,7). Δεν έκανε όμως χρήση του δικαιώματος του. Και αυτό, για να μην επιβαρύνει κανένα, για να μην εισπράξει από το έργο του ευαγγελίου ούτε οβολό, για να προσφέρει «αδάπανον το ευαγγέλιον» (Α' Κορ. θ' 18). Έδειχνε τα εργατικά του χέρια και έλεγε: «Ταις χρείαις μου και τοις ούσι μετ' εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται» (Πράξ. κ' 34). Απόστολοι! Αιώνιο υπόδειγμα ανιδιοτελείας, αλλά συγχρόνως και έλεγχος όλων εκείνων, που πλουτίζουν από τη «θρησκεία» του Χρίστου.
=================


26.6.14

Διδάγματα...

Διδάγματα...

.
.
[Απόσπασμα από ερμηνευτικό σημείωμα του Καθηγ. κ. Μιλτ. Κωνσταντίνου, Μέλους του ΔΣ και εκ των Μεταφραστών της Εταιρίας, στην περικοπή της θεραπείας του παραλύτου της Βηθεσδά]. 
Ριζική αλλαγή του τρόπου της ζωής δεν μπορεί να επιτευχθεί με μια χλιαρή πίστη ή με μια παραδοσιακή θρησκευτικότητα που κληρονόμησε κανείς από τους γονείς του.
Ζωντανή σχέση με τον Θεό προϋποθέτει καθημερινή αναζήτηση του Θεού, καθημερινή πάλη του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό, καθημερινό αγώνα και προβληματισμό για να βρει κανείς τον δρόμο που οδηγεί στον Θεό. Είναι, δηλαδή, κάτι που κατακτάται καθημερινά και που πιστοποιείται στην καθημερινή ζωή του καθένα με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του.
Ο λόγος του Θεού έχει τη δύναμη να ελευθερώσει τον άνθρωπο, θα πρέπει όμως και ο άνθρωπος να θελήσει να ελευθερωθεί και, κυρίως, να παραμείνει ελεύθερος. Και ελεύθερος παραμένει ο άνθρωπος μόνον όταν συνεργάζεται με τον Θεό για την απαλλαγή του κόσμου από το κακό. Σε όλη τη μακραίωνη ιστορία του, κάθε φορά που στήριξε αλλού τις ελπίδες του, διαψεύστηκε οικτρά. Κάθε φορά που ο άνθρωπος πίστεψε ότι βρήκε τον τρόπο να απελευθερωθεί, βρέθηκε χειρότερα υποδουλωμένος μέσα στα ίδια τα κατασκευάσματα του.
Αυτό είναι σήμερα περισσότερο εμφανές από ποτέ, καθώς σήμερα γνωρίζουν οι άνθρωποι καλύτερα από κάθε άλλη εποχή ότι η τεχνολογική ανάπτυξη δεν έφερε την πολυπόθητη ευτυχία, αλλά αποξένωσε ακόμη περισσότερο τους ανθρώπους και η δύναμη των όπλων κανένα δεν εξασφάλισε, αλλά μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου επιχείρησε να επιβάλει, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στη δυστυχία και την απόγνωση. Προϋπόθεση, λοιπόν, για να ενεργήσει ο λόγος του Θεού είναι να πιστέψουν οι άνθρωποι στη δύναμη του.

Από το έντυπο της Εταιρείας «Φως στα πέρατα της γης» Απρ.-Ιουν. 2014 
=================


25.6.14

Ομοφυλομανία - Ομοφυλοφιλία - Ομοφυλοφοβία...

Ομοφυλομανία
Ομοφυλοφιλία - Ομοφυλοφοβία...

.
.

New speak καί χειραγώγηση σκέψης. «Ξενοφοβία» -«Ὁμοφοβία»

New speak καί χειραγώγηση σκέψης. «Ξενοφοβία» -«Ὁμοφοβία»

«Ὅποιος ἐλέγχει τήν γλώσσα ἑνός ἀνθρώπου, ἐλέγχει καί τίς σκέψεις του»  ἔγραψε ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ, στό κλασσικό βιβλίο του «1984».
Εἶναι τό λεγόμενο «new speak», ἡ πλασματική «νέα» γλώσσα τῆς σκοτεινῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ. 
Ἡ νέα γλώσσα, ἡ ὁποία περιορίζει τήν ἔκφραση ἰδεῶν πού ἀντιλέγουν στήν ἐπίσημη γραμμή τῆς ἐξουσίας.
Ἔχετε παρατηρήσει, παραδείγματος χάριν, τί γίνεται μέ τίς «νέες» σύνθετες λέξεις πού ἔχουν εἰσχωρήσει στό λεξιλόγιό μας καί ἔχουν ὡς δεύτερο συνθετικό τό «-φοβία»; Εἰσχώρησαν βέβαια, τρόπος τοῦ λέγειν. Γιατί ὁπωσδήποτε δέν εἰσῆλθαν ἀπό μόνες τους. Οὔτε τίς δημιούργησε ὁ λαός μας. Οὔτε γεννήθηκαν μέσα ἀπό κάποιες καταστάσεις ἤ κάτω ἀπό κάποιες εἰδικές συνθῆκες. Στήν οὐσία, μᾶς τίς ἐπέβαλαν.
«Ξενοφοβία», «Ἰσλαμοφοβία», «Ὁμοφοβία»

Λέξεις πού φαίνονται ἑλληνικές, καί πού ἀκόμα καί ξένοι τίς χρησιμοποιοῦν ἔτσι («xenophobia», «homophobia», «islamophobia») ἀλλά δέν γεννήθηκαν στήν Ἑλλάδα! Μάλιστα οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε τίς ἐφηῦραν, οὐδέποτε τίς χρησιμοποίησαν, οὐδέποτε τίς γνώριζαν. Ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Λέξεις, οἱ ὁποῖες ἐπίσης ἔχουν ἕνα ἀρνητικό πρόσημο. Κάτι πού δέν συμβαίνει ὅμως, μέ ὅλες τίς «-φοβίες». Ἔτσι ἐνῶ τά ἄτομα π.χ. μέ «ἀγοραφοβία» ἤ «ἀνθρωποφοβία» ἀντιμετωπίζονται μέ συμπάθεια, τήν ἴδια ὥρα ἐκεῖνος πού θά χαρακτηρισθεῖ ὅτι ἔχει «ξενοφοβία» εἶναι ἕνας ἐπικίνδυνος, ὀπισθοδρομικός, κακός καί μοχθηρός ἄνθρωπος πού τοῦ ἀξίζει ἡ ἀπαξίωση, ἡ περιθωριοποίηση, ἀλλά καί ἡ ἐπιτίμηση, ἀκόμα καί ἡ τιμωρία. Καί βέβαια, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι στήν οὐσία ὡς «ξενοφοβικός» στιγματίζεται ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ γηγενής, ὁ ντόπιος, πού δυσανασχετεῖ καί ἀντιδρᾶ στό φαινόμενο τῆς εἰσβολῆς ἀνεξέλεγκτου ἀριθμοῦ παράνομων μεταναστῶν, πού «ἐν μιᾷ νυκτί», κατέλαβαν αὐθαίρετα τόν δικό του τόπο, τόν ἄλλαξαν (πρός τό χειρότερο), τόν ὑποβάθμισαν, καί τόν ἴδιο τόν ἐξοβέλισαν, τόν περιθωριοποίησαν, τόν τρόμαξαν καί τόν κατέστησαν ἕναν ἀνυπεράσπιστο, διωκόμενο, φοβισμένο καί τρομαγμένο ἄνθρωπο, ξένο μέσα σέ ἕνα ἀνομοιογενές ἀλλοπρόσαλλο πλῆθος. Στήν πραγματικότητα, εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει τό αἴσθημα ὅτι εἶναι πλέον μέλος μιᾶς μειονότητας. Καί ὅμως ἐάν δυσανασχετήσει καί διαμαρτυρηθεῖ γιά αὐτήν τήν κατάσταση, εἶναι ἕνας «ξενοφοβικός».
Ἀλήθεια, δέν σᾶς προκαλεῖ ἀπορία πώς ὅλα τά «κακά» μέ τίς λέξεις πού τελειώνουν σέ «-φοβία» ἔχουν στόχο ἕναν συγκεκριμένο τύπο ἀνθρώπου;
Τόν γηγενῆ δυτικό μέσο πολίτη, πού ἀγαπάει τόν τόπο του, τόν λαό του, τήν ἱστορία του, τήν κουλτούρα καί τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ του. Μέ λίγα λόγια τόν «ἀνησυχοῦντα» χριστιανό Εὐρωπαῖο.
(Κατ ̓ αὐτούς «συντηρητικό» καί σίγουρα «μή πολιτικά ὀρθό»).
Δέν σᾶς κάνει ἐντύπωση πώς τόσοι αἰῶνες διωγμῶν χριστιανῶν στίς χῶρες NEWSPEAK ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΣΚΕΨΗΣ τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλά καί στίς χῶρες πού κατέκτησε τό Ἰσλάμ, ἀπό τήν ἀρχή πού πρόβαλε τό σπαθί τοῦ «προφήτη» μέχρι σήμερα καί δέν βρέθηκε ἕνας λεξιπλάστης νά μᾶς πεῖ τήν λέξη «χριστιανοφοβία»;
Τήν ἀκούσατε ποτέ; Ποταμοί αἵματος, παιδομαζώματα, ἀποκεφαλισμοί, λιθοβολισμοί, διωγμοί πιστῶν καί ἐμπρησμοί ἐκκλησιῶν, χρόνια τώρα καί μέχρι σήμερα (!) καί δέν τοῦ ἦρθε κάποιου ἡ «ἔμπνευση» νά πεῖ ὅτι στίς χῶρες αὐτές ὑπάρχει «χριστιανοφοβία». Ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ εἶναι «χριστιανοφοβικοί». Ὅταν ὅμως, μετά τήν εἰσβολή ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων στήν Εὐρώπη τά τελευταῖα χρόνια, βρεθεῖ κάποιος Εὐρωπαῖος νά διαμαρτυρηθεῖ
πού δέν ἀντέχει ἄλλο νά βλέπει τζαμιά νά ὑψώνονται σέ κάθε γειτονιά, χιλιάδες μουσουλμάνους νά καταλαμβάνουν τίς πλατεῖες καί τούς δρόμους στρώνοντας τά χαλιά τους γιά νά λατρεύσουν τόν Ἀλλάχ τους, τά παιδιά του νά εἶναι ὑποχρεωμένα νά μάθουν γιά τό Ἰσλάμ καί τόν μουσουλμάνο γείτονα νά τόν μηνύει γιατί ἔψησε χοιρινές μπριτζόλες καί τόν πρόσβαλε (!), τότε εἶναι «ἰσλαμοφοβικός»!
Πόσο γρήγορα τήν ἔφτιαξαν τήν λέξη! Πόσο γρήγορα τήν πάσαραν! Πόσο γρήγορα τήν ἐπέβαλαν!
Αὐτός πού σφάζει χριστιανούς ΔΕΝ εἶναι «χριστιανοφοβικός». Δέν ὑπάρχει τέτοια λέξη. Ἐκεῖνος πού θέλει νά συνεχίσει νά ζεῖ ὅπως ζοῦσε μέσα στόν τόπο του καί δέν μπορεῖ νά βλέπει νά μετατρέπεται ἡ χώρα του σέ ἕνα ἰσλαμικό κράτος, εἶναι «ἰσλαμοφοβικός»!
Ἀκούσατε ποτέ γιά «Ἑλληνοφοβία»; Ἀκούσατε γιά «ἑαυτοφοβία»; Πῶς λέγεται ἐκεῖνος πού ἀντιπαθεῖ τούς Ἕλληνες;
Ἄγνωστον. Πῶς λέγεται ὁ Ἕλληνας πού ἀντιπαθεῖ τήν Ἑλλάδα; Πού γράφει στούς τοίχους «Ἑλλάδα σκάσε!» καί καίει ἑλληνικές σημαῖες; Ἄγνωστον! Ἤ πιθανόν, «ἀντιεξουσιαστής»... (Σιγά μήν στενοχωρήθηκε ἡ ἐξουσία ἀπό τό κάψιμο τῆς ἑλληνικῆς σημαίας).
Πῶς λέγεται ὁ Ἕλληνας πού διαμαρτύρεται γιά τήν ἐγκληματικότητα τῶν ἀλλοδαπῶν; «Ξενοφοβικός».
Ὑπάρχει ἕνα σχέδιο Θέλουν νά μᾶς ἐπαναπρογραμματίσουν, νά διαμορφώσουν τήν σκέψη μας, ἔτσι ὥστε νά σκεφτόμαστε ὅπως ἐκεῖνοι θέλουν.
Καί νά μιλᾶμε ὅπως ἐκεῖνοι θέλουν, ὑποταγμένοι στήν ἰδεολογική τους ἐξουσία. Νά φοβόμαστε νά μιλήσουμε γιά τό πρόβλημα τῆς λαθρομετανάστευσης καί τόν κίνδυνο τῆς ἐθνολογικῆς ἀλλοίωσης μήν καί στιγματιστοῦμε ὡς «ξενοφοβικοί» (καί «ρατσιστές»).
Νά φοβόμαστε νά μιλήσουμε γιά τήν ἐκ νέου ὑποταγή μας στούς μωαμεθανούς (μέσῳ δῆθεν πολυπολιτισμικότητας), μήπως καί μᾶς στιγματίσουν ὡς «ἰσλαμοφοβικούς».
Νά μήν τολμήσουμε νά ποῦμε ὅτι δέν ἀποδεχόμαστε τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς κάτι «ἐντελῶς φυσιολογικό», (ἕως καί «trendy»), οὔτε ἀναγνωρίζουμε κανένα «γάμο» μεταξύ δύο ἀνδρῶν ἤ δύο γυναικῶν, μήπως καί μᾶς ποῦνε «ὁμοφοβικούς». Καί ἔτσι νά ἀκολουθήσουμε σιωπηλά τό ὑπόλοιπο κοπάδι καί νά ἀφεθοῦμε «ἥσυχα», χωρίς γνώμη, χωρίς σκέψη, χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα, στά ἐπιδέξια χέρια τῆς παγκόσμιας ἐλίτ πού ἀγωνιᾶ νά μᾶς πολτοποιήσει καί νά μᾶς κάνει μιά εὐκολοχειραγώγητη ἀνθρωπομάζα.
Ἄς δοῦμε λίγο τήν λέξη «ὁμοφοβία», πού κατασκευάστηκε ἀπό φιλο-ὁμοφυλόφιλους ἐρευνητές, μόλις τήν δεκαετία τοῦ ̓70 (οἱ ὁμοφυλόφιλοι σαφῶς δέν ἐμφανίστηκαν τότε, οὔτε οἱ ἀντιδράσεις στόν τρόπο ζωῆς τους) καί ἐμφανίστηκε ἐπίσημα γιά πρώτη φορά στό πορνοπεριοδικό «Screw» τοῦ Ἀμερικανοεβραίου μεγιστάνα τοῦ πορνό Al Goldstein τό 1969.
Δανείζομαι κάποιες σκέψεις, πού μεταφέρει στό blog του ὁ καθολικός Paul Anthony Melanson.
Ἡ λέξη «ὁμοφοβία» κατασκευάστηκε καί χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ὁμοφυλόφιλους ἀκτιβιστές παγκοσμίως, ὡς
ἕνα σημασιολογικό ὅπλο στόν πολιτιστικό πόλεμο.
Ὁ Arthur Evans, συν-ἱδρυτής τῆς «Gay Activist Alliance» («Συμμαχίας Gay Ἀκτιβιστῶν» ἤ GAA), ἐξηγεῖ πῶς τό ὁμοφυλοφιλικό κίνημα χρησιμοποίησε τήν λέξη «ὁμοφοβία», γιά νά χαρακτηρίσει τήν ἀντίθεσή τους: «Γιά καλή μας τύχη, ὁ George Weinberg, ἕνας “straight” ψυχολόγος ὁ ὁποῖος ἀπό καιρό ἦταν φίλος τῆς κοινότητάς μας, συμμετεῖχε τακτικά στίς συνεδριάσεις τῆς GAA.
Παρακολουθώντας μέ γοητεία τήν τακτική “zap” πού χρησιμοποιούσαμε (zap εἶναι μιά μορφή πολιτικῆς ἄμεσης δράσης, πού τέθηκε σέ χρήση στή δεκαετία τοῦ 1970 στίς ΗΠΑ ἀπό ὁμοφυλόφιλους ἀκτιβιστές. ῏Ηταν μιά τραχιά δημόσια διαμαρτυρία, πού εἶχε στόχο νά φέρουν σέ δύσκολη θέση ἕνα δημόσιο πρόσωπο, ἐπιζητώντας τήν προσοχή τοῦ κοινοῦ σέ ζητήματα σχετικά μέ τά δικαιώματα τῆς κοινότητάς τους) καί τίς ἀντιδράσεις τῶν μέσων ἐνημέρωσης, μᾶς ἔφερε τή λέξη γιά τήν ὁποία ἀγωνιζόμασταν -“ὁμοφοβία”, πού σημαίνει τόν παράλογο φόβο γιά τήν ἀγάπη κάποιου πρός τό ἴδιο φύλο.
Ἡ ἐφεύρεση τῆς λέξης “ὁμοφοβία” εἶναι ἕνα παράδειγμα τοῦ πῶς ἡ θεωρία μπορεῖ νά ἔχει τίς ρίζες της στήν πράξη. Ἡ λέξη δέν προέρχεται ἀπό μιά πολυθρόνα ἀκαδημαϊκῆς παρακολούθησης τοῦ κινήματός μας ἀπό ἀπόσταση... Ἀλλά, προῆλθε ἀπό τήν προσωπική ἀλληλεπίδραση μεταξύ τῶν ἐνεργῶν, σκεπτόμενων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀναγνώρισαν μιά
κοινή ἀξία: τό μετασχηματισμό τῆς κοινωνίας πρός τό καλύτερο». (Arthur Evans,The Logic of Homophobia).

Ὁ George Weinberg χαρακτήρισε ἔτσι τήν ἠθική ἀντίθεση στήν ὁμοφυλοφιλία ὡς μιά «φοβία»: «Ποτέ δέν θά θεωροῦσα ἕναν ἀσθενή ὑγιή, παρά μόνο ἐάν εἶχε νικήσει τίς προκαταλήψεις του ἐναντίον τῆς ὁμοφυλοφιλίας» (Ἀπόσπασμα ἀπό τόν Jack Nichols, στό «George Weinberg, Ph. D. – Badpuppy’s February Interview»).
Γιά τόν ὁμοφυλόφιλο ἀκτιβιστή, ἡ ἠθική ἀντίθεση στήν ὁμοφυλοφιλία εἶναι μιά «φοβία». Ἀκόμη καί μιά ψυχική ἀσθένεια.
Ἡ χρήση τῆς λέξης «ὁμοφοβία» ὅμως, ὡς ἕνα σημασιολογικό ὅπλο φαίνεται ὅτι ἀρχίζει καί ἀκούγεται καί ἀπό χριστιανικές φωνές, ἔνδειξη ὅτι τό newspeak δουλεύει καλά. Ἔτσι πρόσφατα, ἡ ἐπίσημη ἐφημερίδα τῆς Καθολικῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Worcester τῆς Μασαχουσέτης (Catholic Free Press) σέ ἄρθρο μέ τίτλο «How are we doing in this life», ἡ Diane Boover γράφει «...ὁ ρατσιμός, ὁ «ταξισμός» («classism»= οἱ ταξικές διακρίσεις), ὁ σεξισμός, ἡ ὁμοφοβία καί ὅλα τά παρόμοια
δείχνουν τήν τάση μας ὡς ἀνθρώπινα ὄντα νά μειώσουμε τόν ἄλλον γιά λόγους πού καθένας κρίνει δικαιολογημένους».
Ὁρίστε λοιπόν. Ὅσοι ἀπό ἐσᾶς εἶστε ἀντίθετοι ἠθικά μέ τήν ὁμοφυλοφιλία ἔχετε «ὁμοφοβία», καί προσπαθεῖτε νά «μειώσετε τόν ἄλλον». Ὁπωσδήποτε εἶστε ἕνας «ὁμοφοβικός», συνώνυμος τοῦ «ρατσιστῆ».
Ἄν καί ἡ Καθολική Σύνοδος γιά τό Δόγμα τῆς Πίστης, ἀναφέρει ἄλλα σέ ὁδηγία της τό 1992 σχετικά «μέ τήν ἀπάντηση στίς νομοθετικές προτάσεις γιά τή μεταχείριση χωρίς διακρίσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων»:
«Ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός δέν ἀποτελεῖ μιά ποιότητα συγκρίσιμη μέ τή φυλή, τήν ἐθνοτική προέλευση κ.λπ. σέ σχέση μέ τήν ἐξάλειψη τῶν διακρίσεων.
Σέ ἀντίθεση μέ αὐτά, ὁ ὁμοφυλοφιλικός προσανατολισμός ἀποτελεῖ μιά ἀντικειμενική διαταραχή καί προκαλεῖ ἠθική ἀνησυχία».
Καί ἀλλοῦ: «Τό νά συμπεριληφθεῖ ὁ ὁμοφυλοφιλικός προσανατολισμός μεταξύ τῶν ἐκτιμήσεων βάσει τῶν ὁποίων εἶναι παράνομη ἡ διάκριση, μπορεῖ εὔκολα νά ὁδηγήσει στό νά θεωρηθεῖ ἡ ὁμοφυλοφιλία ὡς μιά θετική πηγή ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Παραδείγματος χάριν, ὅσον ἀφορᾶ στή λεγόμενη “θετική δράση” ἤ προνομιακή μεταχείριση σέ πρακτικές πρόσληψης σέ θέσεις ἐργασίας στίς ΗΠΑ ὑποχρεοῦται ὁ ἐργοδότης νά προσλαμβάνει ἄτομα ἀπό “μειονότητες”, ἄσχετα ἄν εἶναι ἱκανά ἤ ὄχι, χάριν “ἰσότητας”. Μέ τήν ἴδια λογική θά ὑποχρεοῦται νά προσλαμβάνει ὁμοφυλόφιλους.
Ὁπότε περνᾶμε σέ φάση κραυγαλέας ἀνισότητας εἰς βάρος τῶν ἑτεροφυλόφιλων!
Ἤ μπορεῖ νά φτάσουμε στό σημεῖο κάποιος νά δηλώνει “ὁμοφυλόφιλος” προκειμένου νά βρεῖ δουλειά! Αὐτό εἶναι ἀκόμη πιό καταστροφικό, δεδομένου ὅτι δέν ὑπάρχει δικαίωμα στήν ὁμοφυλοφιλία, τό ὁποῖο ὡς ἐκ τούτου δέν θά πρέπει νά ἀποτελέσει βάση γιά δικαστικές διεκδικήσεις.
Ἡ ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς παράγοντα βάσει τοῦ ὁποίου εἶναι παράνομο νά γίνονται διακρίσεις, μπορεῖ εὔκολα (ἄν ὄχι αὐτόματα) νά ὁδηγήσει, στή νομοθετική προστασία καί τήν προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας».

Ἀπό τό Όρθόδοξο περιοδικό Παρακαταθήκη Μαρτίου - Ἀπριλίου 2014

Δείτε σχετικά :
 π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης: Η προώθηση της ομοφυλοφιλίας ως στρατηγικός στόχος της Νέας Τάξης Πραγμάτων
=================


Άνθρωπος του Θεού δεν δηλώνεις αλλά φαίνεσαι....

Άνθρωπος του Θεού δεν δηλώνεις
αλλά φαίνεσαι...

.
.

Άνθρωπος του Θεού δεν δηλώνεις αλλά φαίνεσαι. Έχουμε κουραστεί από τους δήθεν. Από αυτούς που αυτοπροβάλλονται έστω και «ταπεινώ τω τρόπω». Αυτούς που πίσω από το χαμόγελο κρύβουν ακονισμένα για κατάκριση και «ιερές» μάχες δόντια.

 Όλους αυτούς που χρησιμοποιούν την εκκλησία για να διαμορφώσουν ένα προφίλ πνευματικότητας ώστε να εξασφαλίσουν την αίσθηση δύναμης που δεν βρήκαν στο κόσμο. 

Στην εκκλησία δεν σώζεται ο ισχυρός, ο τέλειος, ο καπάτσος, ο καταφερτζής, εκείνος που τα κατάφερε, που νίκησε, που εξυψώθηκε, αλλά εκείνος που ταπεινώθηκε, που πόνεσε, που δυσκολεύτηκε, που ταλαιπωρήθηκε, λαβώθηκε και στην αγάπη αναστήθηκε. 

Η εκκλησία ανήκει στους ταπεινούς αυτού του κόσμου, σε αυτούς που ζουν στα αζήτητα της εξουσίας και της δύναμης. Των υπαρξιακά λαβωμένων, ψυχικά κουρελιασμένων, εκείνων που έγλειψαν τα πατώματα της προσωπικής τους μοναξιάς και οδύνης και αισθάνθηκαν την ολική απογύμνωση της υπάρξεως τους. 

Κουραστήκαμε και πολλές φορές λυγίσαμε, κλάψαμε και πενθήσαμε για μια παραχάραξη και παραμόρφωση του εκκλησιαστικού ήθους και της χριστιανικής κατανόησης, που κρατά το περικάλυμμα της παραδόσεως και χάνει με υπαρξιακά εκκωφαντικό ήχο την ουσία της χριστιανικής ζωής. 

Για όλους εκείνους που βαπτίζουν αρετές τα πάθη και τις κακίες τους. Αυτούς που ζουν την κατά Χριστώ ζωή με σκοπό και στόχο, δίχως αγάπη, έρωτα και ελευθερία. Που περιμένουν πάντα κάτι να πάρουν, που αισθάνονται ότι κάποιος πάντα τους χρωστά. 

Δεν είναι χριστιανικά στήθη αυτά που μετρούν τι δίνουν και τι παίρνουν, μα εκείνα που αγαπούν δίχως να περιμένουν. 

Δεν είναι χριστιανή ψυχή εκείνη που νιώθει αυτοδικαιωμένη και ναρκισσιστικά ολοκληρωμένη στην ζάλη της αρετής και της θρησκευτικής δικαίωσης της. Ο χριστιανός δεν είναι δικαιωμένος, αλλά αγαπητικά σωσμένος. Η σωτηρία του, είναι καρπός αγάπης, και όχι κατορθωμάτων. Αίσθηση και εμπειρία ότι κάποιος με αγαπάει πολύ κι ας έχω τα χάλια μου, κι ας είμαι αδύναμος και ας μην έχω τίποτε να καυχηθώ πέρα της αγάπης του Θεού. 

Ο παράδεισος δεν είναι κατάκτηση αλλά δωρεά. 

Είναι καρπός σχέσης και όχι κατάκτηση ισχυρών και υψηλών θρησκευτικών επιδόσεων. 

Δεν σώζομαι επειδή κάτι σπουδαίο έκανα, αλλά επειδή κάποιον αγάπησα και με αγάπησε

Όσο και αν το δηλώσεις άνθρωπος του Θεού, δεν θα γίνεις, εάν η χαρά και η ειρήνη δεν κατακλείσουν την ύπαρξη σου. Ας κάνουμε όσες νηστείες θέλουμε, αγρυπνίες και προσευχές, ας έχουμε Γέροντα τον πιο γνωστό πνευματικό της ορθοδοξίας, ας βγάλουμε όσες φωτογραφίες θέλουμε με στάρετς και οσίους, η χάρις δεν θα έρθει εάν δεν σταματήσουμε να την ζητούμε με την εσωτερική αδιάγνωστη πολλές φορές σκοπιμότητα, να κτίσουμε την εικόνα μας, το αυτοειδωλό μας, το εγωιστικό θρησκευτικό προφίλ μας. Για να αισθανθούμε ότι κάτι καταφέραμε και κάποιοι είμαστε. 

Η χάρις δεν εκβιάζεται, ούτε εξαγοράζεται, δωρίζεται και εκχέεται αγαπητικά στους ταπεινούς, αφανοίς, πληγωμένους και αγαπητικά στραμμένους προς τον Θεό. Εκείνους που απογυμνώθηκαν και ξαρματώθηκαν από όλες τις αυταπάτες του κόσμου, όλες τις δυνάμεις και εξουσίες, από όλα τα είδωλα ακόμη και το ίδιου τους του εαυτού. 
παπά-Λίβυος

http://e-theologia.blogspot.gr/2014/06/blog-post_22.html
=================


24.6.14

Πάπες και πατρώνοι...

Πάπες και πατρώνοι...

Του το χαλάει το παιχνίδι του Πατριάρχη ο κ. Αμβρόσιος και δεν τον αφήνει να χαρεί στις δάφνες που του παρέχει ο οικουμενικός συναγελισμός του με κάθε καρυδιάς καρύδι, θρησκευτικό και δογματικό...

Η γιαγιά μου έλεγε: "Καλά τα φαρδομάνικά μα τα φορούν οι παπάδες". Τι συμβαίνει όμως μέσα σ' εκείνα τα φαρδιά μανίκια, μόνο ένας Θεός γνωρίζει...
.
.
Του Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

Με το σημείωμά μας αυτό επιθυμούμε να εκφράσουμε δημόσια μια θερμή, θερμότατη, παράκληση προς τον πολυσέβαστό μας Πατριάρχη του Γένους, τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

Απευθυνόμεθα δημόσια προς τον Ανώτατο αυτόν εκκλησιαστικό Άρχοντα, επειδή στη ζωή μας εφαρμόζουμε την παλαιά αρχή, σύμφωνα με την οποία «τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται»!

Η ελαχιστότης μου, ένας ασήμαντος και ανάξιος Ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος, τολμά να απευθύνει συμβουλές και υποδείξεις προς τον υπ΄ αριθμόν ΕΝΑ της Ορθοδοξίας, όχι βέβαια από έλλειψη σεβασμού προς το σεπτό Πρόσωπό Του, αλλά από αγάπη προς την Εκκλησία μας και προς την αλήθεια!

Παρακαλούμε, λοιπόν, τους αναγνώστες μας να μας συγχωρήσουν την «παρρησία».

Βλέπετε, μόνον ο Πάπας της Ρώμης καυχάται, ότι είναι αλάθητος! Όλοι οι άλλοι, μικροί και μεγάλοι, επίσημοι και άσημοι, επιφανείς και ασήμαντοι, όλοι ανεξαιρέτως υποκείμεθα στην γενική αρχή, ότι «το σφάλλειν ανθρώπινον»!

Απευθυνόμεθα δημοσίως προς τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη από την ώρα, που μια φήμη, η οποία έως χθες συρόταν εδώ και εκεί, ή και μεταφερόταν μυστικά από αυτί σε αυτί, τελικά είδε το φώς της δημοσιότητος. Τόσον ο Αθηναϊκός Τύπος έγραψε, όσο και τα διάφορα διαδικτυακά μέσα (ιστότοποι, e-mails κλπ) μας πληροφόρησαν, ότι για την χηρεύουσα θέση της Μητροπόλεως Ιωαννίνων ο Παναγιώτατος ενδιαφέρεται ζωηρά, προωθεί δε με όλα τα στη διάθεσή Του μέσα την υποψηφιότητα ενός Ιερομονάχου από το Μάζι των Μεγάρων, οπωσδήποτε καλού κληρικού, πιέζει δε ασφυκτικά, μέχρι πνιγμού θα λέγαμε, τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο για να προωθήσει και να επιβάλλει στα Ιωάννινα το πρόσωπό αυτό.

«Σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες εξελίσσεται η μάχη της διαδοχής στη Μητρόπολη Ιωαννίνων….» γράφει το διαδικτυακό πρακτορείο ELL NEWS της 18ης Ιουνίου.

Και προσθέτει: «Σύμφωνα με πηγές της «ELLNEWS» το όλο κλίμα δυναμιτίζεται καθώς σύμφωνα με όλες τις συγκλίνουσες πληροφορίες, υπάρχει διαφωνία στο πρόσωπο που θα επιλεγεί μεταξύ Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου.

Η διαφωνία αυτή, μας μεταφέρει σε παρελθοντικές εποχές το 2004, όταν και η διαφωνία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστόδουλου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο είχε οδηγήσει σε επιτίμιο ακοινωνησίας.

Αφορμή για τη κρίση στάθηκε τότε ο θάνατος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα και η έμμεση αμφισβήτηση του ιδιαίτερου καθεστώτος των Μητροπόλεων αυτών από τον Αρχιεπίσκοπο.

Το Φανάρι ζήτησε την εφαρμογή της Πράξης του 1928, βάσει της οποίας παραχώρησε προσωρινά τη διοίκηση των Μητροπόλεων αυτών στην Ελλαδική Εκκλησία.

Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε, η σύνοδος στην πλειοψηφία της τον ακολούθησε και επήλθε η σύγκρουση που διήρκησε ένα χρόνο.

Μετά την παρέμβαση της νεοεκλεγείσης κυβέρνησης και της τότε υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου, η Αθήνα αποδέχθηκε την εφαρμογή της Πράξης του '28, ενώ η ενδημούσα Σύνοδος του Πατριαρχείου ήρε το επιτίμιο της ακοινωνησίας που, στο μεταξύ, είχε επιβάλει στον Αρχιεπίσκοπο»……»

«Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μετά από πολλά χρόνια, επιζητεί να εκλεγεί στη μητρόπολη Ιωαννίνων, ο δικός του "εκλεκτός" και συγκεκριμένα, ο Αρχιμανδρίτης Α…… Στ…. της Ιεράς Μονής Μάζι, στη Μητρόπολη Μεγάρων.

Αάν όντως έχουν έτσι τα πράγματα, όπως τα διαβάσατε, τότε ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, με ειδικές σπουδές στο Κανονικό (δηλ. το εκκλησιαστικό) Δίκαιο παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές και διατάξεις του Κανονικού Δικαίου, σύμφωνα με τις οποίες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η ανάμειξη ενός εκκλησιαστικού προσώπου, οιουδήποτε βαθμού, στα εσωτερικά ζητήματα μιάς άλλης τοπικής Εκκλησίας, όπως είναι η Εκκλησία της Ελλάδος!

Δηλ. όπως εμείς, οι της Εκκλησίας της Ελλάδος, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ το δικαίωμα να επεμβαίνουμε στα ζητήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως π.χ. σε εκλογές Αρχιερέων, διορισμούς, τυχόν επιβαλλόμενες ποινές σε κληρικούς του Πατριαρχείου, έτσι ακριβώς και ο κάθε Οικουμενικός Πατριάρχης δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας μας, δηλ. της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, και μάλιστα στις εκλογές Αρχιερέων!

Οι περαιτέρω πληροφορίες μας λέγουν ότι οι Σεβ. Μητροπολίτες Μιλήτου κ. Απόστολος, Περγάμου κ. Ιωάννης, καθώς και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες του Φαναρίου, έχουν ήδη παραζαλίσει τους Αρχιερείς της Ελλάδος, μεταφέροντάς τους την επιθυμία (ή την εντολή ;;;) του Παναγιωτάτου Πατριάρχου για την Μητρόπολη Ιωαννίνων, ώστε να ψηφισθεί εκεί ο «εκλεκτός» του Πατριάρχου μας κληρικός!

Ανεφέρθη μάλιστα, ότι και ο ίδιος ο Πατριάρχης τόσο στην Αλβανία, όπου συναντήθηκε προσφάτως με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, όσο και στην Αθήνα κατά την τελευταία συνάντηση τους, καθώς ο Πρώτος πορευόταν προς την Ύδρα, πίεσε φορτικότατα τον κ. Ιερώνυμο, για να υποστηρίξει τον πατριαρχικό υποψήφιο!

Στην Αλβανία δε, καθώς λέγουν, ήταν τόση η πίεση, ώστε ΔΕΝ ΔΙΕΦΥΓΕ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ! Λέγεται μετ΄επιτάσεως, ότι ο Πατριάρχης έχει γίνει «στενός κορσές» στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών!

Ξεχνάει, φαίνεται, ο Πατριάρχης μας, ότι εκλογής θα γίνει και ΟΧΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ στη Μητρόπολη Ιωαννίνων!

Σήμερα, η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» σε ολοσέλιδο δημοσίευμά της γράφει και τα εξής: «Η μάχη για τον διάδοχο….Η εκλογή του νέου Μητροπολίτη Ιωαννίνων απειλεί τις καλές σχέσεις Ιερώνυμου- Βαρθολομαίου» Αναλυτικώτερα, λοιπόν, η εφημερίδα γράφει τα εξής: «Τις καλές σχέσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίου απειλεί να διαταράξει η μάχη για τον διάδοχο του μακαριστού μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεόκλητου …Πληροφορίες αναφέρουν πως τις τελευταίες ημέρες ο Πατριάρχης πίεσε τον Αρχιεπίσκοπο προς την κατεύθυνση της ιδικής του επιλογής. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο κ. Βαρθολομαίος μετά το επίσημο γεύμα με τον κ. Ιερώνυμο προχθές στην Αθήνα, τον κάλεσε για ένα νέο τετ α τετ στο ξενοδοχείο του, όπου συζήτησαν για περίπου ένα τέταρτο. Εκεί του ξαναζήτησε να συμφωνήσει με την πατριαρχική επιλογή» (βλ. ΤΑ ΝΕΑ, 20.06.2014).

Περαιτέρω 'ΤΟ ΒΗΜΑ" της Κυριακής 22.06.2014 γράφει: "Ιερός Πόλεμος για τα Ιωάννινα" Και συνεχίζει: "Ημέρες Ψυχρού Πολέμου θυμίζουν για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια οι σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος".

Τι κρίμα! Ο Πατριάρχης τελικά προδίδει τους φίλους Του! Πράγμα, που σημαίνει, ότι ο άνθρωπος (ο Πατριάρχης) ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ή ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ! Μόνν σκλάβους θέλει νά έχει καί "θεραπαινίδες"! Τελικά σήμερα φέρει σε τόσο δύσκολη θέση τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ενώ χθες (το 2004) έφερε μέχρι ενός κρημνού τον άλλοτε καρδιακό φίλο του, τον μακαριστό Χριστόδουλο, τον Οποίο εντελώς άκαρδα καί κατακρήμνισε στο βάραθρο της "ακοινωνησίας"! Να είσαι Μεγάλος και συγχρόνως Άφιλος, τα δύο αυτά συνθέτουν, ό,τι ονομάζεται ανθρώπινη δυστυχία!

Εάν όλα αυτά αληθεύουν, και γιατί όχι, τότε τα πράγματα καθίστανται πάρα πολύ σοβαρά! Διακινδυνεύουμε να υποστηρίξουμε, ότι ευρισκόμεθα προ μιάς νέας μεγάλης κρίσεως στις σχέσεις των δύο Εκκλησιών, αναλόγου προς εκείνην του έτους 2004 με τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο!

Ασφαλώς το σκηνικό θα είναι κάτι καινούργιο, αλλά η ουσία παραμένει η αυτή!

Ο Πατριάρχης θέλει να έχει λόγο στα δρώμενα της Εκκλησίας μας! Χωρίς να έχει ένα τέτοιο δικαίωμα επεμβαίνει φορτικώτατα και άρα παραβιάζει την κανονική Τάξη!

Πλην όμως με τον τρόπο αυτό οδηγεί τα πράγματα όχι μόνο σε ρήξη ανάμεσα στο Φανάρι και τη Αθήνα, αλλά και σε εσωτερικό διχασμό μεταξύ των Αρχιερέων της Παλαιάς λεγομένης Ελλάδος και των (κάκιστα ακόμη αποκαλουμένων) Νέων Χωρών, δηλ. των Μητροπόλεων από την Λάρισα και πάνω!

Διερωτώμεθα: η Ελλάδα δεν αποτελεί ένα ενιαίο Κράτος, ένα ενιαίο Χώρο;

Έπειτα από όλα αυτά απευθυνόμεθα δημοσίως προς τον σεπτό Οικουμενικό Πατριάρχη:

Παναγιώτατε,

Κάτω τα χέρια Σας από την Εκκλησία της Ελλάδος! Αφήστε μας να διοικήσουμε μόνοι μας τα του Οίκου μας. Δεν είμεθα παρακλάδι του Πατριαρχικού Σας Θρόνου!

Δεν είμεθα εξάρτημα της Πατριαρχικής Σας δικαιοδοσίας! Αποτελούμε μέλη μιάς Αυτοκεφάλου Τοπικής Εκκλησίας! Είμεθα ελεύθεροι να διοικήσουμε τα του Οίκου μας!

Μη παρεμβαίνετε, λοιπόν, στη συνείδησή μας, με το να μας πιέζετε, όλως αναρμοδίως και όλως αντικανονικώς επίσης, να ψηφίσουμε πρόσωπα της ιδικής Σας επιλογής!

Επικειμένης εκλογής για την πλήρωση μιάς χηρευσάσης Μητροπολιτικής έδρας εμείς ψηφίζουμε κατά συνείδηση, και άρα εμείς αναλαμβάνουμε την ευθύνη έναντι Θεού και ανθρώπων, για την ποιότητα του προσώπου της προτιμήσεώς μας.

Μη, λοιπόν, οδηγείτε τους Αδελφούς Αρχιερείς σε κρίση συνειδήσεως! Δεν είναι ζήτημα υπακοής προς το σεπτό πρόσωπό Σας! Δεν είμεθα υποχρεωμένοι να Σας υπακούσουμε! Για την καλή ή κακή επιλογή του έκαστος εξ ημών θα λογοδοτήσουμε στο Θεό και στη συνείδησή μας! Όχι βέβαια και στο σεπτό Πρόσωπό Σας! Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο!

Κατακλείοντας αυτό το σημείωμα, θα θέλαμε να σημειώσουμε και τα εξής: Εξ ορισμού είσθε τεταγμένος να υπηρετείτε την ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού! Παρά ταύτα με τα τελευταία δρώμενα στην Εκκλησία μας, τα οποία εκπορεύονται από το Φανάρι με την δική Σας προτροπή, τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η ενότης της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και γενικώτερα η ενότης της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σύννεφα συσσωρεύονται πια ανάμεσα στο Φανάρι και την Αθήνα! Από τις προσεχείς εκλογικές διεργασίες ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να βγείτε ηττημένοι, ούτε Σεις, ούτε όμως και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών!

Διερωτώμαι: ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών δεν έχει δικαίωμα να έχει γνώμη για τα δρώμενα στο χώρο της δικαιοδοσίας του; Δεν έχει δικαίωμα να επιλέξει αυτός ένα πρόσωπο και να το προτείνει στους εκλέκτορες;

Γιατί του αρνείσθε αυτό το δικαίωμα; Η ωμή και καταπιεστική επέμβασή Σας δεν συνιστά υπέρβαση δικαιοδοσίας; Γιατί τα θέλετε όλα δικά Σας; Γιατί, άραγε, καταπατείτε τις επιταγές της χριστιανικής αγάπης, του αλληλοσεβασμού και της εν Χριστώ αδελφωσύνης;

Με πολύ σεβασμό, λοιπόν, Σας παρακαλώ και Σας ικετεύω: Κάτω τα χέρια Σας από την Εκκλησία της Ελλάδος! Αφήστε μας να διοικήσουμε την Εκκλησία μας! Δεν δεχόμεθα ούτε επιτηρητές, ούτε και καταπιεστές!

=================


23.6.14

Οι δαίμονες (στο θολωμένο μυαλό του)

Οι δαίμονες (στο θολωμένο μυαλό του Αλέξανδρου)...

.
.
«Ακουγα τον δαίμονα μέσα στο κεφάλι μου από τα δεκαπέντε χρόνια μου. Με τυραννούσε και μου έλεγε πως ήμουν δικός του και θα έπρεπε να κάνω κάποια πράγματα γι' αυτόν, για να βρω τη γαλήνη που έψαχνα». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που είπε στους αστυνομικούς του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής ο 22χρονος νεαρός από τη Γλυφάδα ο οποίος το βράδυ της Ανάστασης πολτοποίησε το κεφάλι μιας άστεγης γυναίκας, προκειμένου -τη μεγαλύτερη ημέρα της Ορθοδοξίας- να την κάνει... δώρο στον Σατανά.

Ο 22χρονος Αλέξανδρος ζούσε σ' ένα σπίτι που είχε άμεση σχέση με την εκκλησία, καθώς η μητέρα του είναι γυναίκα φανατική με την πίστη, η οποία συχνά εκκλησιαζόταν και προσπαθούσε να στρέψει και τα παιδιά της στον δρόμο τις Ορθοδοξίας. Ισως το γεγονός αυτό να επηρέασε αρνητικά τον ήδη εύθραυστο Αλέξανδρο, που χάραξε μια διαταραγμένη πορεία, από τα θυμιατά στον Σατανά και από εκεί στην προσευχή κι ύστερα πάλι πίσω στο σκότος. Ο 22χρονος φέρεται να είναι ένα παιδί διαταραγμένο, χαμένο στην αιθαλομίχλη των ναρκωτικών, σύμφωνα με όσα λένε οι γονείς του αλλά και ο συνήγορός του Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος μιλά για έναν νεαρό με έντονα ψυχολογικά προβλήματα από την εποχή ακόμα που πήγαινε στο Γυμνάσιο.

Οι περιπέτειές του

Οι παρέες του άκουγαν μουσική που υμνούσε το σκότος και τον Σατανά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως οι φίλοι του ενστερνίζονταν τη μετέπειτα ενασχόλησή του με τη θρησκεία του σκότους. Το αντίθετο μάλιστα, προσπαθούσαν να τον τραβήξουν μακριά από τον λαβύρινθο του Σατανισμού, στον οποίο ο νεαρός έμπαινε -σταδιακά- όλο και πιο βαθιά, όπως το ίδιο έκανε και με τα ναρκωτικά.

Στην ηλικία των δεκαπέντε ετών ο Αλέξανδρος κάνει τη δεύτερη βουτιά της ζωής του σε βαθιά, σκοτεινά νερά. Ξεκινά να κάνει εντατική χρήση χασίς και στη συνέχεια σκληρών ναρκωτικών. Ηδη πιο μικρός «μύριζε» βενζίνη και έμπαινε όλο και περισσότερο στον κόσμο των παραισθήσεων, μέχρι που άρχισε να ανακαλύπτει το χασίς, το LSD και τα ηρεμιστικά χάπια. Την πρώτη «βουτιά» την είχε κάνει ήδη δύο χρόνια πριν, όταν στην ηλικία των δεκατριών ετών αρχίζει να διαβάζει και να ψάχνει θρησκευτικά ζητήματα, αποκτώντας τα πρώτα βιβλία για τη λατρεία του Εωσφόρου. Εκεί αρχίζουν και οι καβγάδες, αρχικά με τον αδελφό του, ο οποίος ανακαλύπτει τα βιβλία και τα πετάει στα σκουπίδια. Τα δύο παιδιά έρχονται στα χέρια και, σύμφωνα με πληροφορίες, στη φάση αυτή εκδηλώνεται η πρώτη μεγάλη βίαιη έκρηξη στον χαρακτήρα του Αλέξανδρου. Κατά τη διάρκεια του καβγά με τον αδελφό του, τη στιγμή που μπαίνει στη μέση η μητέρα του, ο Αλέξανδρος σπάει ένα μπουκάλι, την ακινητοποιεί και της βάζει το σπασμένο κοφτερό γυαλί στον λαιμό ζητώντας επιτακτικά να φύγει από το σπίτι ο αδελφός του.

Ηταν τα πρώτα σοβαρά δείγματα τόσο της διαταραχής που αντιμετώπιζε όσο και του μετέπειτα βίαιου χαρακτήρα που θα εκδήλωνε. Ηταν η πρώτη επίθεση στη μητέρα του (την οποία θεωρεί ότι τον πιέζει να πηγαίνει εκκλησία και να ασχολείται με τα θεία). Η διαταραχή μάλιστα διαγνώστηκε από τους γιατρούς και ο Αλέξανδρος βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρείο, πλην όμως -και έπειτα από τις πεισματικές αρνήσεις του ίδιου- ο εγκλεισμός αυτός δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ....

Οι αναζητήσεις στον σκοτεινό κόσμο τις κόλασης συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια, με την παράλληλη χρήση ναρκωτικών, σκληρών και μαλακών. Παράλληλα άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται από την πραγματικότητα και τους φίλους του. Την ημέρα ήταν κλεισμένος στο δωμάτιό του διαβάζοντας βιβλία με αποκρυφιστικό περιεχόμενο, αναζητώντας παρόμοια θέματα στο διαδίκτυο και κάνοντας συνεχώς χρήση ναρκωτικών. Τα βράδια έφευγε από το σπίτι και τριγυρνούσε σε σκοτεινά μονοπάτια κάνοντας παρέα με τους δαίμονες και τις φωνές που τυραννούσαν το μυαλό του: «Τους άκουγα συνέχεια τους δαίμονες... Μου έλεγαν τι έπρεπε να κάνω για να δω το φως. Πίστευα πως πια δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής... Με είχαν κάνει δικό τους και εγώ έπρεπε κάποια στιγμή να το αποδεχθώ, όπως και έγινε» έλεγε στους αστυνομικούς τις ώρες που ήταν πια στο κελί του για το έγκλημα που διέπραξε.

Η μαρτυρία μετά τη θυσία: «Είδα φως»

Το Πάσχα, την ημέρα της Ανάστασης, έπειτα από επικλήσεις που κάνει στον Σατανά, ζωγραφίζοντας με το δικό του αίμα τον «αριθμό του τέρατος», σκοτώνει την άτυχη γυναίκα που κοιμόταν σε διπλανό παγκάκι. Η επόμενη εμφάνισή του στο προφίλ του στο facebook είναι αποκαλυπτική για τον δρόμο που πια είχε διαλέξει οριστικά να πάρει: «Είδα φως μες στο σκοτάδι, σκοτάδι μες στο φως. Σουλάτσα στα στενά - εαυτός σκοτεινός, ενωμένος με τη δύναμη της αλλαγής, απαλλαγμένος από τα μη της ___ ζωής... kyrios dogmatikos» γράφει στις 5 Ιουνίου.

Ψάχνει πια έντονα να ενταχθεί σε επίσημη ομάδα σατανιστών, αναζητώντας τη μέσα από το διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε συγκεκριμένο φόρουμ στο facebook, όπου πια ανοίγει τα χαρτιά του και μιλά ευθαρσώς για κάτι μεγάλο που έχει κάνει και για κάτι μεγαλύτερο που ψάχνει πια να κάνει, εν όψει της «μεγάλης γιορτής του σατανισμού», το θερινό ηλιοστάσιο. Ηταν έτοιμος να σκοτώσει κι άλλoν άνθρωπο, προκειμένου να τον προσφέρει θυσία στο «άγγελο του σκότους». Αυτή τη δεύτερη δολοφονία που σχεδίαζε, ευτυχώς, δεν πρόλαβε να την πραγματοποιήσει...

Η προσπάθεια να ερθει κοντά στη εκκλησία

Το 2013 φαίνεται ο Αλέξανδρος να κάνει μια στροφή στη ζωή του. Αρχίζει σιγά σιγά, με την προτροπή της μητέρας του, να επισκέπτεται την εκκλησία της περιοχής του, ενώ ξεκινούν κι επισκέψεις σε μοναστήρια. Στο δεύτερο προφίλ που διατηρεί στο facebook φαίνεται η αλλαγή των αναζητήσεών του, προς τη θρησκεία: «Σαν βροχή που πέφτει στην ξηρασία, εύχομαι τα δάκρυα να μαλακώσουν την καρδιά και να ξεριζώσουν τη σκληροκαρδία... Ετσι μένοντας εν μετανοία να αξιωθούμε την ουράνειο βασιλεία, να δοξάζουμε όλοι μαζί την Τριάδα την Αγία. Αμήν» γράφει στο χρονολόγιό του στις 4 Φεβρουαρίου του 2013.


Παράλληλα, αρχίζει να αναζητεί λόγους παρηγοριάς σε κηρύγματα ιερέων: «Η προσευχή θα φέρει την αυτογνωσία. Η αυτογνωσία θα φέρει την ταπείνωση, η ταπείνωση την προσευχή και πάει λέγοντας. Συνεχώς αυτό θα γίνεται.... Αν δεν έχεις άνθρωπε αγάπη, μη ζητάς την αγάπη - μην προσπαθείς να τη δώσεις, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πληγώσεις. Και να πληγωθείς, γιατί ζητάς αντάλλαγμα και ανταπόδοση, ενώ εσύ δεν έχεις δώσει κάτι, γιατί πολύ απλά δεν έχεις να δώσεις τίποτα παρά μόνο πάθη και ελαττώματα... Μετανόησε! Φύγε μακριά τουλάχιστον, να μη βλάψεις άλλο. Αναζήτησε την αγάπη, δηλαδή τον Θεό, και πάλεψε με τα πάθη σου να ενωθείς με τον δημιουργό σου και ύστερα θα μπορείς να αναπαύσεις τους γύρω σου όχι εσύ, αλλά η χάρις που θα ενοικεί σε εσένα... Προς το παρόν η καρδιά σου δεν χωράει αγάπη, εφόσον δεν έχεις δημιουργήσει χώρο γι' αυτήν παρά μόνο για το θέλημα και για τα φαρμακερά πάθη της κακίας με τα οποία πρόσκαιρα γλυκαίνεσαι. Μην απατάσαι όμως, η αληθινή αγάπη ου ζητεί τα εαυτής» σημειώνει στις αρχές του περσινού Ιανουαρίου. 
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ωστόσο, σωπαίνει. Είναι η εποχή που ήδη έχει επανέλθει στους σκοτεινούς δρόμους και έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια για τον δρόμο του Θεού.
http://www.espressonews.gr/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF/cover-story/130216/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B1%CE%BB%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85
=================


21.6.14

Πώς να διπλασιάσετε τα έσοδα...

Πώς να διπλασιάσετε τα έσοδα...

.
.
_Είναι απορίας άξιο πώς οι εκκλησίες --που υποτίθεται ότι έχουν φρόνιμα ουράνιο και επενδύουν σε πνευματικές αξίες-- δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στα οικονομικά έσοδα...
_Δώστε και Σώστε, δηλαδή...
_Αλλά ΠΟΙΟΣ τα παίρνει; 
_Και ΠΟΥ τα δίνει;  
_Και ΠΩΣ τα δίνει;
=================


20.6.14

Ο Πατήρ μου είναι ο ΓΕΩΡΓΟΣ...

Ο Πατήρ μου είναι ο ΓΕΩΡΓΟΣ...

.
.
Πολλοί καυχώνται πως είναι καρπός της πνευματικής αμπέλου, που είναι ο Χριστός. 
Θυμάμαι πριν από 40 χρόνια ένα μικρό κοριτσάκι που του είχαν μάθει να λέει: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΜΠΕΛΟΣ Η ΑΘΗΛΙΝΗ [αντί του ορθού ΑΛΗΘΙΝΗ]». 
Το ζήτημα όμως δεν είναι αν ξέρεις ότι ο Χριστός είναι Η ΑΜΠΕΛΟΣ, ούτε αν λες πως εσύ είσαι κλαδί της αληθινής αμπέλου… Αυτό δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί στους άλλους… 
Υπάρχει ένα μοναδικό ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, του κατά πόσον κάποιος ανήκει στην άμπελο, και αυτό είναι κατά πόσον ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΟ. 
Ο Ιησούς Χριστός είπε δύο μεγάλες αλήθειες (Ιωάν. 15:1-2):
1. «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός». 
2. «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν». 
Στη σημερινή «εκκλησία του γλυκού νερού», αυτές οι αλήθειες σπάνια λέγονται και, το χειρότερο, σπάνια βιώνονται. 
Εύκολα ομολογείς πως «είσαι του Χριστού». Όμως αυτό πρέπει να αποδεικνύεται εφ’ όσον: 
(Α) ΣΕ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ και 
(Β) ΦΕΡΝΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΡΠΟ. 
Σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια «χριστιανοί» βιομηχανικής παραγωγής –είτε μέσω της κολυμβήθρας του νηπιοβαπτισμού (των Ορθοδόξων και ΡωμαιοΚαθολικών) είτε μέσω της «προσευχής της μετάνοιας» (των Διαμαρτυρομένων)… 
Όλοι αυτοί είναι ΕΞΑΠΑΤΗΜΕΝΟΙ από τους ηγέτες, δασκάλους και λειτουργούς των εν λόγω «εκκλησιών». 

ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑΣ; 
Ο απόστολος Παύλος εξήγησε στον βοηθό του Τιμόθεο: 
«Το στερεόν θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· 
Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί·
Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου» (2Τιμ. 2:19) 
Δεν μπορείς να είσαι μέρος της Αμπέλου και να ζεις μέσα στην ΑΔΙΚΙΑ. 
Όσο και αν θέλει να σε σώσει και να σε ευλογήσει ο Θεός, αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν Τον αφήσεις πρώτα ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ κάθε τι που στα δικά Του μάτια βλέπει ΑΚΑΘΑΡΤΟ... 
...κάθε τι που στη δική Του κρίση ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ.
=================