Αποστολικό πρότυπο...
.
Αποστολικό πρότυπο Περιγράφει ο απόστολος Παύλος πολύ παραστατικά τη μαρτυρική ζωή των αγίων Αποστόλων: «Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί» (Α' Κορ. δ' 11-12). Η ζωή τους ήταν χριστομίμητη. Όπως έζησε ο Χριστός, έτσι και αυτοί. Όπως στερήθηκε εκούσια ο Χριστός και τα πλέον στοιχειώδη, έτσι και αυτοί. Όπως έπαθε ο Χριστός, έτσι και οι Απόστολοι.
• «Και πεινώμεν». Ακόμα και το ψωμί στερούνταν οι Απόστολοι. Δεν ήσαν όπως όσοι καπηλεύονται (Β' Κορ. β' 17) το λόγο του Θεού. Ζούσαν την εσχάτη πενία, ακολουθώντας Εκείνον, «όστις επτώχευσεν, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτίσωμεν» (Β' Κορ. η' 9). Το αρχοντόπουλο της Ταρσού, ο Παύλος, πεινούσε, διότι δεν ήθελε να δώσει αφορμή να μεμφθούν το ευαγγέλιο. Πεινούσε αυτός, που χόρτασε τόσους με τον Άρτο της Ζωής, τον Ιησού Χριστό, τον Τροφέα της κτίσεως.
• «Και διψώμεν». Δρόσισαν τόσες ψυχές, που καίγονταν από τη φλόγα της αμαρτίας. Αλλ' οι ίδιοι έφταναν στο σημείο να διψάνε σωματικά, χωρίς ένα ποτήρι «ψυχρού ύδατος».
• «Και γυμνητεύομεν». Βάδιζαν σε αντίξοες συνθήκες. Οδοιπόροι της αγάπης, αλλά και των στερήσεων. Ας μετρηθούμε οι χριστιανοί της εποχής μας, που δεν ξέρουμε τι έχουμε. Μπορούμε να φανταστούμε τους Αποστόλους ντυμένους με χρυσοΰφαντες αρχιερατικές στολές;
• «Και κολαφιζόμεθα». Ο Διδάσκαλος δέχτηκε μάστιγες και κολαφισμούς (Ματθ. κστ' 27. Μάρκ. ιδ' 65). Πώς θα μπορούσαν οι γνήσιοι μαθητές Του να έχουν καλύτερη μεταχείριση;
• «Και αστατούμεν». Ακολουθώντας το παράδειγμα του ακτήμονος Ιησού, και οι Απόστολοι δεν είχαν «πού την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. η' 20). Το «αστατούμεν» δεν αναφέρεται μόνο στην ακτημοσύνη των αποστόλων, αλλά και στους αδιάκοπους διωγμούς. Οι άγιοι ζουν «τόπον εκ τύπου συνεχώς διαμείβοντες και πλανώμενοι εν σπηλαίοις και όρεσι» (απολυτίκιο οσίων). Οι Απόστολοι ήξεραν, ότι εδώ είναι «οδίται» και «σκηνίται»· εκεί, στη βασιλεία των ουρανών, θα είναι «πολίται».
• «Και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσίν». Ο Παύλος εργαζόταν με τα χέρια του, ως σκηνοποιός. Είχε το δικαίωμα να τρέφεται από την εκκλησία, από την οικογένεια των πιστών (Α' Κορ. θ' 4,7). Δεν έκανε όμως χρήση του δικαιώματος του. Και αυτό, για να μην επιβαρύνει κανένα, για να μην εισπράξει από το έργο του ευαγγελίου ούτε οβολό, για να προσφέρει «αδάπανον το ευαγγέλιον» (Α' Κορ. θ' 18). Έδειχνε τα εργατικά του χέρια και έλεγε: «Ταις χρείαις μου και τοις ούσι μετ' εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται» (Πράξ. κ' 34). Απόστολοι! Αιώνιο υπόδειγμα ανιδιοτελείας, αλλά συγχρόνως και έλεγχος όλων εκείνων, που πλουτίζουν από τη «θρησκεία» του Χρίστου.
=================
