31.5.14

Όταν ο λαός αποφάσισε…

Όταν ο λαός αποφάσισε…
.
.

Στο άρθρο 1 του Ελληνικού συντάγματος ρητά αναφέρονται τα παρακάτω: «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Αυτό σημαίνει ότι από το 1974 και έπειτα, στης μεταπολίτευσης τα χρόνια δηλαδή, ο Ελληνικός λαός είναι η πηγή των εξουσιών, το θεμέλιο του πολιτεύματος. Δηλαδή αυτός ουσιαστικά είναι η εκτελεστική και βουλευτική και δικαστική εξουσία. Το παράλογο όμως του συλλογισμού αρχίζει να διαφαίνεται όταν δούμε και εξετάσουμε τη σημερινή πολιτική κατάσταση, όταν αντικρύσουμε την Ελλάδα εν έτει 2014 της ανεργίας, της ιδεολογικής φτώχειας, της αποεθνοποίησης, των ψεύτικων δήθεν προοδευτικών διλημμάτων. Το ερώτημα αβίαστο έρχεται μόνο του: ο κυρίαρχος λαός έφθασε τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Διότι διαβάζοντας το Σύνταγμα διαπιστώνουμε ένα πράγματι λογικό κενό. Σύμφωνα με το σύνταγμα ο πάνσοφος λαός έπρεπε να είχε οικοδομήσει μέσα στα χρόνια της μεταπολίτευσης και διά του αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος ένα κράτος κραταιό και δυνατό. Παρατηρώντας όμως την Ελλάδα του ιδεολογικού χάους, της φτώχειας και της ανεργίας, των ψευτοπροοδευτικών διλημμάτων –είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που ακόμα βλέπουμε το Μαρξ ως Μεσσία– την Ελλάδα της αποεθνικοποίησης και της υποδούλωσης στους ευρωπαίους πλουσίους και στην έννοια του μαζανθρώπου, αναρωτιόμαστε εάν ο λαός της μεταπολίτευσης είναι ικανοποιημένος με την πορεία των πραγμάτων. Άραγε ο Ελληνικός λαός αυτή την Ελλάδα επιθυμούσε, εκτελώντας τη συνταγματική του κυριαρχία;

Ερμηνεύοντας βαθύτερα το συνταγματικό γραπτό θα διαπιστώσουμε τα εξής: Ο σοφός δημιουργός του Συντάγματος θεωρεί ως λαό το σύνολο εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι έχοντας παιδεία, ιεράρχηση αξιών και προβάλλοντας το εμείς έναντι του εγώ, το πνεύμα έναντι της ύλης προχωρούν στην οικοδόμηση του Ελληνικού κράτους επάνω στα πανάρχαια θεμέλια του Ελληνικού Έθνους των πολιτισμών και της πολιτειακής φιλοσοφίας. Οι Αθηναίοι του 5ου αι. τριακόσια χρόνια μετά την πρώτη Ολυμπιάδα κατάφεραν και τιθάσευσαν τα άλογα στοιχεία του λαού και δημιούργησαν ένα σύνολο πεπαιδευμένων ανθρώπων οι οποίοι προέβαλαν το Όλον έναντι του Εγώ. Μπορεί να θεωρούσαν ελευθέρους όσους είχαν πατέρα και μητέρα Αθηναίους αλλά διασφάλισαν μέσα από την πολιτειακή παιδεία και φωτισμό ότι οι ελεύθεροι δεν θα γεύονταν απλά τα καλά της πολιτειακής ελευθερίας τους. Ο Αθηναίος πολίτης ήταν μορφωμένος και προέβαλε το Εμείς έναντι του Εγώ, το κοινό καλό υπεράνω όλων. Το κράτος ήταν απόρροια της εθνικής ταυτότητας η οποία ένωνε και ιεραρχούσε την κοινότητα πάνω από κάθε εγωισμό. Σήμερα η απομάκρυνση του λαού από τις εθνικές του ρίζες κατάντησε την έννοια του λαού ένα απλό σύνολο ανθρώπων, αποκομμένο από τις ρίζες του το οποίο συνεχώς παρακαλεί για υλικές απολαβές έχοντας χάσει την έννοια της ιστορικής συνέχειας, των συλλογικών επιδιώξεων και του γεγονότος ότι τα πνευματικά ζητήματα τρέφουν ένα Έθνος –Κράτος, αυτά είναι που γεννούν και την υλικά ευμάρεια. Η ευθύνη του μαρξικού λόγου είναι μεγάλη σε ένα Κράτος όπως το Ελληνικό που κατάντησε τον Ελληνικό λαό ένα σύνολο μαζοποιημένων και αποχαυνωμένων ανθρώπων οι οποίοι ψάχνουν την δήθεν ευτυχία τους στα υλικά ψίχουλα της εξουσίας , αφού πρώτα το κυρίως μενού έχει μοιρασθεί στους πλουσιοτάτους τραπεζίτες.

Τίποτε δε συνέβη από τη μεταπολίτευση και έπειτα που δεν το προέβλεψε ο Πλάτων. Στην Πολιτεία του (αλλά και ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του) σημειώνει ότι η άγνοια, η επικράτηση της κατωτέρας ανθρωπίνης φύσης των υλικών και προσωπικών επιδιώξεων εξαθλιώνει το πολίτευμα και οδηγεί στην αναρχία και στη δυστυχία. Οδηγεί στους δημαγωγούς οι οποίοι ικανοποιώντας εύκολα τις κατώτερες ανάγκες του λαού-δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου εξαντλεί τον πολιτικό του λόγο σε αυτές τις κατώτερες ανάγκες οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με την πνευματική και ιστορική καθοδήγηση του Ελληνικού λαού-κυριαρχούν και προωθούν τα αντεθνικά τους σχέδια. Ο Ελληνικός λαός σήμερα είναι δυστυχισμένος όχι για λόγους οικονομικούς. Άνθρωποι μέσα σε πολέμους και άλλες δυστυχίες ένοιωθαν ευτυχισμένοι μέσα από την έννοια της κοινής προσφοράς, της ύπαρξης Έθνους και κοινών ονείρων. Ο Ελληνικός λαός σήμερα είναι δυστυχισμένος διότι η συλλογική μοναξιά, η απουσία κοινών εθνικών ονείρων, η απουσία ρόλων μέσα στο Ελληνικό κράτος τον οδηγεί στη χειρότερη μοναξιά, στην υπαρξιακή μοναξιά. Ό Έλληνας σήμερα δεν ξέρει γιατί υπάρχει, σε τι χρειάζεται και τι ρόλο παίζει σε αυτό το πράγμα που λέγεται Ελληνικό κράτος.

Το δέλεαρ λοιπόν του Καραμανλικού και Παπανδρεϊκού κράτους μέσα από μία άλογη σύνθεση αριστερού και καπιταλιστικού λόγου –η Ελλάδα της μεταπολίτευσης κυβερνάται από την σύνθεση του καπιταλιστικού λόγου (συσσώρευση και παραγωγή αγαθών) και του αριστερού λόγου (οι φτωχοί πρέπει να κυνηγούν τους πλουσίους παίρνοντας ό, τι παραπάνω μπορούν) θέτοντας την ύλη πάνω από όλα, λησμονώντας την έννοια της συλλογικής κουλτούρας, οδηγώντας τον Ελληνικό λαό στη λήθη και στην ιστορική ασυνέχεια. Το καραμανλικό και παπανδρεϊκό κράτος σαν καλός απεσταλμένος και «μπαμπάς» έπιασε δουλειά. Η προσωπική αξιοσύνη εξαφανίσθηκε, αυτή που ενσωματωμένη στο κοινό καλό θα μπορούσε να αναδείξει την ιδιαιτερότητα των Ελλήνων σε πολλούς τομείς. Ο σύγχρονος Έλλην εφαρμόζοντας τόσο παράξενα τον χάρτη ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ρήγα, μέσα από την εφαρμογή του αριστερού λόγου, πίστευσε ότι όλοι στην Ελληνική επικράτεια είναι ίσοι έναντι του κράτους, του δημοσίου κράτους που στηρίζεται όχι στην προσωπική ξεχωριστότητα –αυτά δεν τα ήξερε ο Μαρξ– αλλά στην υπαγωγή του εθνικού συμφέροντος που προβάλλει το συλλογικό και την έννοια της θυσίας στο δημόσιο με την έννοια της προσωπικής οικονομικής και υλικής αποκατάστασης. Η μετατροπή της εννοίας του Εθνικού στην έννοια του δημοσίου ρουσφερολογικού συμφέροντος χαρακτήρισε την μεταπολιτευτική ιστορία του Ελληνικού κράτους, (δεν είναι τυχαίο ότι οι μεταμαρξικοί διανοητές (Πουλατζάς, Αλθουσέρ) στην πτώση της εννοίας του εθνικού προς την έννοια του δημοσίου –το στενό υλικό συμφέρον του λαού- στήριξαν το μεταμαρξικό κράτος) καθοδηγώντας την ψήφο των Ελλήνων και καθιστώντας τους απολύτως συνυπευθύνους για το σημερινό χάλι της Ελλάδος (η κρίση είναι ιδεολογική και με καινούργιες ιδέες θα ξεπερασθεί, μόνον με αυτό τον τρόπο θα ξαναγίνει ο Ελληνικός λαός σοφός). Ο Δημοσθένης όταν ταυτίζει στο λόγο του «υπέρ της των Ροδίων ελευθερίας» το δημόσιο με το εθνικό, το κάθε δημόσιο συμφέρον με το εθνικό συμφέρον γνωρίζει πολύ καλά ότι εάν διαρραγεί ο εθνικός ιστός όλα χάνονται. Ο Ελληνικός λαός μοιάζει με καράβι που έχει απολέσει το κεντρικό εθνικό κατάρτι, σε αυτό η αριστερά των προλεταρίων και η δεξιά των φιλελευθέρων έχουν τη μεγίστη ευθύνη.

Ενώ λοιπόν ο Περικλής στον Επιτάφιό του δέχεται στην Αθηναϊκή Δημοκρατία την ξεχωριστή αξιοσύνη, στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, αρχής γενομένης από τον πρεσβύτερο Καραμανλή και σε μία επίδειξη μαρξικής λατρείας αρχίζει να διαφαίνεται μία πολιτική κοινωνικής και ατομικής ισοπέδωσης. Όλοι έναντι του δημοσίου κράτους είναι ίσοι, δεν χρειάζεται καμία αξιολόγηση, de facto και μέσα από μία λουθηρανική πίστη στον απόλυτο προορισμό των δημοσίων υπαλλήλων όποιος είναι λάτρης του δημοσίου σώζει το life style του. Όλοι πρέπει να λαμβάνουν τα ίδια, η αριστεία και το να ξεχωρίζει κάποιος απαγορεύεται, υφέρπει ένα μίσος για τους πλουσίους, οι Έλληνες πρέπει να είναι οικονομικά ομοιόμορφοι διότι είναι εκ φύσεως άξιοι και αυτό δεν χρειάζεται απόδειξη. Νόμος είναι το δίκαιο του δημοσίου υπαλλήλου ή αυτού που μπορεί και ζει με τη βοήθεια του Κράτους. Οι ψήφοι οδεύουν προς αυτούς που υπηρετούν την παραπάνω συλλογιστική. Η κοινωνική ισοπέδωση , η επικράτηση της ελάσσονος προσπαθείας είναι γεγονός. Αλίμονο στον κάθε Ανδρεάδη που δοκίμασε την αποδεικτική δύναμη του Καραμανλή.

Συζητάμε λοιπόν ότι ως λαός είμαστε σοφοί και το αποδεικνύουμε με την ψήφο μας; Όταν το σύστημα καταλαβαίνει ότι τα πρόβατα ξυπνούν προχωρεί στην τακτική των χαμαιλεοντίων μεταμορφώσεων. Τα κόμματα αλλάζουν όνομα, υπάρχει μαζική μετακίνηση μελών από το ένα κόμμα στο άλλο το οποίο πλέον αλλάζοντας ως Μανωλιός τα ρούχα του είναι ο νέος σωτήρ της Πατρίδος. Αποχαυνωμένοι οι Έλληνες από τα εξουσιαστικά κόλπα, επιβεβαιώνοντας το θάνατο των ιδεολογιών με το νιτσεϊκό τρόπο, πιστεύουν και πάλι σε νέους σωτήρες διότι είναι τόσο υλικά εξαρτημένοι ώστε δεν μπορούν να σωθούν σκεπτόμενοι πραγματικά πνευματικές λύσεις. Μαζί με το Σωκράτη έχει τελειώσει και το κώνειο και κάθε ελπίδα διαφυγής. Ενώ λοιπόν το 1981 ο Ανδρέας ανέβηκε στην εξουσία ως η πρώτη Αριστερή κυβέρνηση της σύγχρονης Ελλάδος με κεντρικό σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», «Έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ», «Ήλθε η ώρα της Αλλαγής» ξαφνικά ο λαός βλέπει νέα σωτηρία και νέα διοχέτευση των ψήφων του σε ένα άλλο κόμμα το οποίο υποστηρίζει ότι αυτό θα είναι η πρώτη αριστερά κυβέρνηση στη δύσμοιρη Πατρίδα μας (ένα κόμμα που στηρίζεται στην μετατόπιση πληθώρας ψηφοφόρων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ). Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν κανείς δεν ασχολείται με το γεγονός ότι στη Θράκη τουρκικό κόμμα νίκησε στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Ο Σωκράτης χαρακτηρίσθηκε από το μαντείο των Δελφών ως ο σοφότερος των ανθρώπων για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ήξερε ό, τι ήξερε και ό, τι δεν ήξερε. Ο Ελληνικός λαός βαθύτατα θα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί. Παιδευτικά , ιστορικά και ηθικά. Επιβάλλεται η επανοικοδόμηση του εθνικού ιστού αλλά και νέων πολιτειακών ιδεών που θα οδηγήσουν τη Χώρα στην ιστορική της αποστολή. Ο Ελληνικός λαός είναι σοφός όταν γνωρίζει. Όταν η ψήφος είναι απόρροια γνώσης και πληροφόρησης. Στο βαθμό που εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό ας αποδείξουμε ότι τα κίνητρά μας είναι υψηλά, ερχόμενα από τα βάθη της καντιανής κατηγορικής προσταγής: «πράττουμε λες και οι πράξεις μας είναι την ίδια στιγμή παγκόσμιοι νόμοι για ένα καλλίτερο κόσμο».

* Βασιλείου Μακρυπούλια, Δρ. Φιλοσοφίας

ΠΗΓΗ: http://www. antibaro. gr/article/10752


=================

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook
     
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   


Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.


30.5.14

ΜΑΤΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ... ΑΛΛΑ

ΜΑΤΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ... ΑΛΛΑ...
.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ



ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
https://www.facebook.com/photo.php?v=714900211882752&l=2892891818658078340.


ΜΑΤΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ... ΑΛΛΑ
---------------------------------------------------------------------
ΠΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ;

Το χειρότερο είναι πως παρόμοια συμβαίνουν και στα άλλα δόγματα... αλλά ο καθένας βλέπει των απέναντι και κουκουλώνει τα δικά του...
Λέτε αυτό να αρέσει στον Θεό;
ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ.


=================

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook
     
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   


Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΡΝΑΕΙ... ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΝΕΙ...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΡΝΑΕΙ... ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΝΕΙ...
.
.

Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Κοσμάς ο Αιτωλός", που εκδίδει η μητρόπολη Αιτωλίας - Ακαρνανίας, είναι αφιερωμένο ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ.

Μικρή λεπτομέρεια: ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΕΣ...

Αυτό σημαίνει ότι επί έναν αιώνα (=100 χρόνια) στην Ορθόδοξη Εκκλησία:

1. Μόνο 20 άνθρωποι "αγίασαν".

2. Μόνο 20 ΚΛΗΡΙΚΟΙ...

3. Ούτε 1 ΓΥΝΑΙΚΑ...

4. Ούτε 1 ΛΑΪΚΟΣ...

Αν ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ (ΚΑΘΟΛΙΚΗ) ΕΚΚΛΗΣΙΑ επί 100 χρόνια δεν μπόρεσε να οδηγήσει σε αγιότητα περισσότερους από 20 ανθρώπους, κανέναν λαϊκό και καμία γυναίκα... ΤΟΤΕ ΑΣ ΤΟ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ...

Βέβαια, από όσο γνωρίζουμε εξ άλλων πηγών, οι Ρώσοι έχουν ήδη "αγιάσει" την οικογένεια του ΤΣΑΡΟΥ, που εκτελέστηκε από τους Μπολσεβίκους...

Αλλά ως φαίνεται η Μητρόπολη Αιτωλίας δεν είναι καλώς ενήμερη επί των Ληξιαρχείων της Αγιοσύνης...
 
Μάλλον μόνο τα γένια τους ξέρουν ευλογούν οι κληρικοί... Ε, όχι και να μοιράζονται την μεταθανάτια δόξα με κοινούς "θνητούς"... 
Ήμαρτον!  
=================

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook
     
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   


Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.


Πόσο νερό "τρως";

Πόσο νερό "τρως"; 
.
. 
Πώς τρεφόμαστε πνευματικά; 
Με δεδομένο ότι τα περισσότερα τρόφιμα σ’ αυτή τη ζωή απαρτίζονται κατά μεγάλο μέρος από νερό, υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιος να τρώει πολύ αλλά στην πραγματικότητα τα πίνει πολύ. Ή, με άλλα λόγια, οι τροφές που παίρνει να μην είναι τίποτε περισσότερο από νερό...
Αυτή είναι μία τεχνική που χρησιμοποιούν εκείνοι που εμπορεύονται δίαιτες αδυνατίσματος, οδηγώντας τους πελάτες τους να τρώνε πράγματα που περιέχουν ελάχιστα χρήσιμα συστατικά και πάρα πολύ νερό που εύκολα αποβάλλεται από τον οργανισμό. 

Κάτι παρόμοιο, δυστυχώς, μπορεί να συμβαίνει με την πνευματική «τροφοδοσία» που παίρνουμε στην εκκλησία ή την μελέτη διαφόρων "χριστιανικών" εντύπων. 
Ακούς πολλά και διαβάζεις πολλά και πιο πρόσφατα βλέπεις πολλά, όλα με την ταμπέλα του «χριστιανικού» μηνύματος... όμως στη συνέχεια, διαπιστώνεις πως όλα αυτά δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν καθόλου ή σχεδόν καθόλου στην οικοδόμηση ενός σωστού χριστιανού, πνευματικού ενήλικα. 
Για το λόγο αυτό, και επειδή δεν υπάρχει ποτέ ο κίνδυνος ενός υπέρβαρου πιστού, είναι σημαντικό να προσέχουμε ΤΙ ΑΚΟΥΜΕ, ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ, ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, επειδή ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός, όπως λέει η παροιμία. 
Κάθε τι που μας ευχαριστεί, μας κάνει να νιώθουμε άνετα, καθησυχάζει τη συνείδησή μας και μας κάνει να αντιμετωπίζουμε την κοσμικότητα με ευκολία, κρύβει τον κίνδυνο να είναι όχι το ΓΝΗΣΙΟ αλλά ένα ΝΕΡΩΜΕΝΟ «ευαγγέλιο», τέτοιο που εύκολα μπορεί να μας οδηγήσει ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΗ και ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ.
=================

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook
     
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   


Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.


29.5.14

Η Ανάληψη και η Πεντηκοστή...

Η Ανάληψη και η Πεντηκοστή...
.
.
ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΥΨΩΤΙΚΗ 
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ συγκινητική η σκηνή εκείνη, που μπροστά στα έκπληκτα βλέμματα των μαθητών Του, ο Κύριος, με την κίνηση της ευλογίας στα άχραντα Του χέρια, «διέστη απ' αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν». Και οι μαθητές γεμάτοι θαυμασμό και δέος, καρφωμένοι στη θέση τους, «ήσαν ατενίζοντες εις τον ουρανόν πορευομένου αυτού». Δεν θέλουν να Τον αποχωριστούν. Είναι ο λατρευτός τους Κύριος και Θεός τους. Δεν έχει αιχμαλωτιστεί μόνο το βλέμμα τους από την αγάπη Του. Πιο πολύ έχει αιχμαλωτιστεί η καρδιά τους. Και όπου είναι η αγάπη, εκεί είναι και το βλέμμα και η καρδιά. Αυτή η σκηνή, χαραγμένη βαθιά στη μνήμη τους και στην καρδιά τους, θα είναι πηγή δύναμης και χαράς στο μετέπειτα δύσκολο έργο τους.  
Οι μαθητές «ήσαν ατενίζοντες στον ουρανόν», όχι μόνο τη στιγμή τής Αναλήψεως του Σωτήρος Χριστού, αλλά σε ολόκληρη την πολυκύμαντη ζωή τους. Ατένιζαν τον ουρανό, χωρίς συγχρόνως να χάνουν την επαφή τους με τη γη. Ασφαλώς είχαν δοσμένη την καρδιά τους στο Χριστό. Η ψυχή τους δεν έπαυε να ποθεί την ουράνια πατρίδα, «όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν ο Ιησούς» (Εβρ. στ' 20). Ήξεραν όμως πως αν ατενίζεις τον ουρανό, χωρίς να κοιτάζεις και την γη, χάνεις την επαφή και με τον ουρανό. Ο ουρανός δεν κατακτάται χωρίς τη Γη, χωρίς δηλαδή τον συνάνθρωπο, τον «πλησίον».
Το είχαν ακούσει από το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου: Για να κληρονομήσεις την αιώνια ζωή απαραίτητη προϋπόθεση είναι το «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου... και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Δεν αρκεί να «ατενίζεις τον ουρανό». Δεν αρκεί να αγαπάς και να λατρεύεις «Κύριον τον Θεόν σου» Αν δεν αγαπάς και τον πλησίον σου, αστοχείς, αποτυχαίνεις στο σκοπό σου, στην πνευματική αποστολή σου. Αυτό τούς λένε και οι άγγελοι. Τους παρακινούν να σταματήσουν την εκστατική ενατένιση και να επιστρέψουν στο έργο τους· «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν;» (Πράξ. α' 11). 
Μοναδικό γεγονός η Ανάληψη του Θεανθρώπου. Ανέβηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του ουράνιου Πατέρα. Το ανθρώπινο σώμα δοξασμένο βρίσκεται τώρα στον ούρανό. Έτσι η Ανάληψη δεν είναι μια γιορτή, που τιμάται μονάχα μια φορά το χρόνο. Είναι ένα κάλεσμα για μια καθημερινή ανάβαση, για μια συνεχή ανύψωση νου, ψυχής και καρδιάς στον θρόνο της θεϊκής δόξας, εκεί που βρίσκεται η θεωμένη πια ανθρώπινη φύση.
Πώς όμως θα γίνει η ζωή μας ολόκληρη μια συνεχής ανάβαση προς την Αλήθεια, το Φως, τη Ζωή, προς τον Θεό; Η πνευματική ανάβαση απαιτεί κόπο. προσπάθεια συνεχή, θυσία. Δεν κατακτάει κανείς τις φωτόλουστες κορυφές της αρετής, της αγιότητας, της αγάπης χωρίς αγώνα. Για να εξουδετερώσουμε τη δύναμη της ηθικής «βαρύτητας», την έλξη της αμαρτίας, μάς είναι απαραίτητη μια άλλη δύναμη πανίσχυρη, η «δύναμη εξ ύψους» αύτη που υποσχέθηκε ο Κύριος στους μαθητές του.
Η βαρύτης, ο νόμος της παγκοσμίου έλξεως, επενεργεί στον υλικό, στον αισθητό χώρο. Υπάρχει και μια άλλη έλξη, η έλξη της αμαρτίας, που τραβάει αδιάκοπα την καρδιά προς τα κάτω και δεν την αφήνει να ανέβει πάνω από τις μικρότητες, να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους. 
Και ο νόμος αυτός της ηθικής βαρύτητας, που δεν αφήνει την ψυχή μας να απολαύσει ουράνιες χαρές, δεν υπερνικάται παρά μόνο με τη δύναμη της αγάπης. Η αγάπη είναι δύναμη ανυψωτική. Ο πιο ασφαλής δρόμος που οδηγεί, που ανεβάζει στον Θεό, περνάει από τον άνθρωπο. Δεν μπορεί κανείς να ατενίσει το πρόσωπο του Θεού, αν δυσκολεύεται να ατενίσει το πρόσωπο του ανθρώπου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την αγάπη. Η αγάπη είναι μίμηση Θεού. Ο Θεός είναι αγάπη. Και ο άνθρωπος που αγαπάει προχωρεί από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν Θεού», για το οποίο είναι δημιουργημένος. Γίνεται «κοινωνός θείας φύσεως». Έτσι όχι απλώς ανυψώνεται και ατενίζει το πρόσωπο του Θεού. Θεώνεται. Ζει κιόλας από τη γη αυτή την αιωνιότητα.

«ΖΩΗ», Μάιος 2014
=================

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook
     
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   


Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.


28.5.14

Η εικόνα αυτού που πιστεύει στον Χριστό

Η εικόνα αυτού που πιστεύει στον Χριστό
.
.
Πόσο ωραία είναι η εικόνα του πιστού! Πόσο θαυμαστή η χάρη της! Το κάλλος της σε γοητεύει, το δε ύφος της εκφράζει την εμπιστοσύνη του πιστού προς τον Θεό. Η γαλήνη που είναι απλωμένη στη μορφή της εκφράζει την ειρήνη της ψυχής, η δε ηρεμία της την αταραξία της καρδιάς. 

Η χαραγμένη στο πρόσωπο του πιστού καλοσύνη, μαρτυρά την ήσυχη συνείδησή του. Ο πιστός εικονίζεται σαν άνθρωπος που έχει απαλλαγεί από την τυραννία των ασταμάτητων μεριμνών της ζωής, οι οποίες καταπονούν συνεχώς το πνεύμα και, επίσης, σαν άνθρωπος του οποίου η πεποίθησή του προς τον Θεό ζωγραφίζεται με ζωηρά χρώματα πάνω στα χαρακτηριστικά του προσώπου του. 

Αληθινά, ο πιστός εικονίζεται σαν άνθρωπος μακάριος και είναι μακάριος διότι κατέχει ήδη την πληροφορία για τη θεϊκή προέλευση της πίστης του και έχει πεισθεί για την αλήθειά της. Ο Θεός μίλησε μυστικά στην καρδιά του. Η θεία φωνή γέμισε την καρδιά του και η θεία ευφροσύνη την πλημμύρισε. Η καρδιά του και η διάνοιά του είναι αφοσιωμένες στον Θεό. 

Η καρδιά του καίγεται από την αγάπη του Θεού και το πνεύμα του βιάζεται να ανυψωθεί προς τον Θεό.

Ο πιστός, έχοντας καταλύσει τα δεσμά του εγωισμού, τα οποία περιορίζουν ασφυκτικά την αγάπη του και δεν του επιτρέπουν να ενεργεί και να βλέπει πέρα από έναν μικρό ορίζοντα γύρω από τον εαυτό του, τινάχτηκε μακριά και λευτερώθηκε από τον τυραννικό ζυγό της δουλείας και του εγωισμού, καταργώντας την άθλια λατρεία του εαυτού του.

Έτσι, ελεύθερος από τα δεσμά του, τρέχει παντού στη γη σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, και σπεύδει όπου τον καλεί η αγάπη προς τον πλησίον. Κανείς πλέον δεν υπάρχει που να τον εμποδίζει, κανείς που να τον επηρεάζει. Οι ηδονές του κόσμου –που σαν ποτάμια κυλούν πάντοτε- και οι απολαύσεις των επίγειων αγαθών, δεν τον δελεάζουν πιά.

το είδωλο του εγωισμού του κατέπεσε και συντρίφτηκε και όσες θυσίες, προσφορές και θυμίαμα πρόσφερε μέχρι τώρα σ' αυτόν, στο εξής τα προσφέρει μόνο στον Θεό της αγάπης, που πλέον αγαπά και λατρεύει με όλη του την ψυχή.

Είναι αφοσιωμένος εξολοκλήρου, με την ψυχή και την καρδιά, στον αληθινό και ζώντα Θεό: έτσι λησμονεί τον κόσμο και αμελεί μάλιστα συχνά και τη φροντίδα του ίδιου του σώματός του.

το βλέμμα του ατενίζει προς τον Θεό, η δε καρδιά του τον αναζητά ασταμάτητα. το πνεύμα του καταγίνεται με τη μελέτη των έργων Του, η δε ψυχή του επαναπαύεται στη θεία πρόνοια του Δημιουργού.

Τά πάντα διεγείρουν στην καρδιά του πιστού καινούργια συναισθήματα. Ολόκληρη η δημιουργία μιλά με μυστική γλώσσα στην ψυχή του για τη σοφία και την αγαθότητα του θείου Δημιουργού της. Εντρύφημά του είναι η μελέτη των έργων του Θεού: και χαρά του αυτή που προκαλείται από την ενατένιση του κάλλους της δημιουργίας. Μελέτημα της καρδιάς του είναι όσα φανερώνουν τίς θείες εικόνες του αγαθού πάνω στη γη, δηλαδή το αγαθό, η αλήθεια και η δικαιοσύνη. 

Ευτυχία του, αληθινή και σίγουρη, είναι η παντοτινή και αδιάκοπη επικοινωνία με τον θείο Δημιουργό. τα λόγια του Θεού είναι σαν μέλι γλυκό στο στόμα του. Αυτά μελετάει μέρα και νύχτα. Η καρδιά του καίγεται από την αγάπη του προς τον Θεό. Τρέχει προς Αυτόν και Αυτόν αναζητά μελετώντας τα δημιουργήματα. Ασταμάτητο έργο του η κατά το δυνατόν τελειοποίησή του και διακαής επιθυμία του η ομοίωσή του με τον Θεό. Η αγάπη και η λατρεία του Θεού πλημμυρίζουν την πληγωμένη από τον θείο πόθο καρδιά του.

Ο δε ύμνος και η δοξολογία, η ευχαριστία και η ευλογία απευθύνονται με θέρμη και ακατάπαυστα από το στόμα του προς τον Θεό. Από τα χείλη του εξέρχεται σοφία, η δε καρδιά του είναι γεμάτη σύνεση και γνώση. Η ζωή του είναι δημιουργική και γεμάτη αρμονία. Ζει σπεύδοντας, με σκοπό και περίσκεψη, προς την τελείωση για την οποία και έχει πλασθεί, και απολαμβάνει άφθονη την ευδαιμονία που προέρχεται από την αγαθότητα του Θεού. 

Ζει στη γη, αλλά η πολιτεία του είναι ουράνια. Δίχως να εξαντλείται στα προβλήματα της ζωής, ένα μέλημα έχει, μία μέριμνα: το να μην ασχολείται με τα πολλά, αλλά για το ένα και μόνο που έχει πραγματικά ανάγκη. Όλη του η φροντίδα στρέφεται στο πώς να εκπληρώσει τον θείο νόμο και για το πώς θα πράττει το αγαθό. Η κοινωνία των ανθρώπων, κάθε φυλής και έθνους, είναι κοινωνία αδελφών εξ αίματος και, γι' αυτό, επιθυμεί σφοδρά να επεκτείνει τίς ευεργεσίες του προς όλους.

Χαίρεται με τίς ευτυχίες τους και λυπάται για τίς δυστυχίες τους. Όλη την ημέρα ελεεί και δανείζει, η δε δικαιοσύνη του μένει αιώνια. Η καρδιά του ελπίζει πάντα στον Κύριο, η δε ψυχή του είναι ήδη έτοιμη να παρουσιαστεί μπροστά στον Πλάστη της. Γεμάτος ελπίδα και θάρρος αναφωνεί μαζί με τον ψαλμωδό: «Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι άνθρωπος».

Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως

ΠΗΓΗ: http://nefthalim.blogspot.gr/2014/05/blog-post_762.html

=================

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook
     
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   


Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.