Από την πείρα του Ιώβ (2)

«Οφθαλμός... πους... και πατήρ...» (Ιώβ κθ' 15-16)

Ο Ιώβ, ο αξιοθαύμαστος αυτός μάρτυρας της καρτερίας και της ευθύτητας, μέσα στη φωτιά της δοκιμασίας του μπόρεσε να πει και κάτι άλλο: «Πους ήμην χωλών» (Ιώβ κθ' 15). Υπήρξα το πόδι γι' αυτούς πού ήταν χωλοί, κουτσοί, ανάπηροι. Έτρεξα εκεί πού δεν μπορούσαν να πάνε, για να τελειώσουν τις δουλειές τους. Ενήργησα σε μιαν επείγουσα υπόθεση τους με την ταχύτητα που αυτοί δεν έχουν λόγω της αναπηρίας τους. Τους μετέφερα σε τόπους γιορτής, για να χαρούν κι αυτοί και να γευτούν κάτι από τις αναψυχές που προσφέρει ο Θεός στον κόσμο. Στάθηκα δίπλα τους πρόθυμος και στοργικός, έτσι, ώστε να μην αισθάνονται διαφορετικά από τους υγιείς, να μη θλίβονται για την αναπηρία τους. Πήρα τη θέση του άρρωστου ποδιού τους.

__Δεν νιώθεις, να αναδίδεται ένα λεπτό τιμιότατο άρωμα από την έκφραση «πους ήμην χωλών»; Δεν ακούς πίσω από τις λέξεις αυτές τους χτύπους μιας όσιας καρδιάς; Και δεν διακρίνεις τον αντίλαλο της φράσεως μέσα σου; Το ξέρω πόσο θα ήθελες να ήσουν σε θέση να πεις και εσύ τον ίδιο λόγο. Να ψιθυρίσεις, αναστενάζοντας ευτυχισμένος: «πους ειμί χωλών...»

__Ίσως πονάς, διότι βλέπεις πόσο απέχουμε από κάτι τέτοιο. Γιατί να μάς τρομάζει όμως η απόσταση; Γιατί να υπολογίζουμε το μάκρος του δρόμου; Μαζί μας δεν βαδίζει Εκείνος που θεράπευσε τους χωλούς και τους παραλυτικούς; Δεν θα μάς συμπαρασταθεί, λοιπόν, στην ιερή μας προσπάθεια να γίνουμε ο καθένας μας «πους χωλών»;

Αύριο η συνέχεια...

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα "ΖΩΗ" , 29-12-2011

Στείλτε αυτό το μήνυμα τώρα σε κάποιον ενδιαφερόμενο φίλο σας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε. 

Διεύθυνση: neakaipalaia@gmail.com