Αλήθεια  και  Παραδόσεις

Σε άρθρο του με θέμα «ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ;» που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» (6-7/2011, σελ. 252) ο π. Γ. Χάας, διαπιστώνει ότι:

• (…) Η διάδοση του ζωοποιού μηνύματος της Αναστάσεως [σήμερα] έχει σχεδόν σταματήσει, και η μεταξύ μας, αγάπη να μείνει το βασικό γνώρισμα των γνησίων μαθητών του έχει μπει στην καλύτερη των περιπτώσεων στο... ψυγείο.

και συγκρίνοντας με τα δεδομένα των χριστιανών της αποστολικής εκκλησίας προχωράει στις σκέψεις του:

• Διαπιστώνοντας αύτη την τεράστια διαφορά αρχίζουμε την αναζήτηση δικαιολογιών. Και είμαστε πάντα γρήγοροι και εύκολοι στην ανεύρεση δικαιολογιών. Σκεπτόμαστε ότι ο ίδιος ο Χριστός επέλεξε τους δώδεκα, ήταν πάντα κοντά τους, τους ήλεγχε και τους εμψύχωνε, άρα δεν είχαν περιθώρια να ξεφύγουν. Θεωρούμε αυτονόητο το ότι μετά τη σταυρική θυσία του Κυρίου βρίσκονταν όλοι μαζί με τον ίδιο σκοπό, ομοθυμαδόν και επί το αυτό και κλειδωμένοι για τον φόβο των Ιουδαίων. Άρα θεωρούμε ότι ήταν δεδομένη η κοινή πορεία, ο κοινός στόχος και ο κοινός εχθρός τους. Έτσι τα βλέπουμε εμείς, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.
• Οι Άγιοι Απόστολοι διέφεραν μεταξύ τους πολύ ως προς τους χαρακτήρες τους και εγνώσθησαν για την ενότητα τους και την μεταξύ τους αγάπη, και αυτό σε περίοδο πόνου και θλίψεως, κατά την οποία στερήθηκαν τη συνεχή παρουσία του Κυρίου. Δεν είχαν διώξει πρωτύτερα τον Ιούδα, αλλά μόνος του απήλθε, ούτε απομόνωσαν τον Απόστολο Πέτρο μετά την άρνηση του. Ούτε καν εκμεταλλεύθηκαν επιπλήξεις του Κυρίου εις βάρος κάποιου για τη δική τους ανάδειξη και υπερηφάνεια, αλλ' αντιθέτως έβλεπαν το σφάλμα τού άλλου ως δικό τους και ταπεινώνονταν ακόμη περισσότερο.

Έχουμε γράψει ξανά ότι οι πρώτοι χριστιανοί δεν ήταν το «καλύτερο δείγμα» πιστών ανθρώπων, αλλά ομοιοπαθείς με εμάς και για τούτο δεν πρέπει να παίρνουμε όλες τους τις ενέργειες και πράξεις ως «παραδείγματα» επειδή συχνά παρακινούνταν [ακόμη και οι Απόστολοι] από σαρκικές παρορμήσεις και κατέληγαν σε λάθος αποτελέσματα.

Μέτρο για τη δική μας ζωή πρέπει να είναι ΜΟΝΟ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και ο σαφώς διατυπωμένος ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ. Όλα τα άλλα εμπεριέχουν το στοιχείο του κινδύνου, πράγμα που έζησαν συχνά οι Εβραίοι, που έφτασαν κάποτε να προσκυνούν το χάλκινο φίδι που είχε χρησιμοποιήσει ο Μωυσής για τη θεραπεία τους από τα δαγκώματα των φλογερών όφεων στην έρημο. Έτσι και σήμερα κάποιοι ψάχνουν σε δήθεν «υπονοούμενα» αλλά μη διατυπωμένα και σε δήθεν «αβλαβή» αλλά μη προβλεπόμενα και κατά πάσαν πιθανότητα αποπροσανατολιστικά από την ουσία του Ευαγγελίου, όπως π.χ. οι «αφιερώσεις των νηπίων», οι «αγορές και τα τσάγια» μέσα στις εκκλησίες και άλλα πολλά που συμβαίνουν πλέον τακτικά και σχεδόν συστηματικά.

Και είναι βέβαια λογικό να μην χρησιμοποιούνται όλα αυτά ως αφορμές για διαιρέσεις και σχίσματα, ούτε για να μπάζουμε ή να βγάζουμε τους πιστούς από τις συνάξεις ή ακόμη και τον Ουρανό, όμως κάπως πρέπει να λέγεται και η αλήθεια, ώστε το «ουδέτερο» να μην καταντάει «κακό», ούτε το «επουσιώδες» να μετατρέπεται σε «ιερά παράδοση»…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε.

.