.
«ώρισαν έκαστος
αυτών εις διακονίαν πέμψαι τοις αδελφοίς» (Πρ. 11:29)
Δεκάτη ογδόη Μαΐου 2014. Ημέρα εκλογών, ημέρα
υποσχέσεων και ελπίδας.
Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες λέξεις που
συναντάμε στα βιβλικά κείμενα και τριγυρίζουν σήμερα στο μυαλό μας είναι η
λέξη, η έννοια, της «διακονίας».
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα περιγράφεται η
διασπορά των αποστόλων σε ολόκληρη τη γη της Ιουδαίας, στη Φοινίκη, ακόμη και
στην Κύπρο, μετά το διωγμό που είχε ως θύμα του τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Στη
συνέχεια γίνεται αναφορά στην καρποφόρα δράση των αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου
στην Αντιόχεια, και τέλος κλείνει με την προφητεία του Αγάβου για «λιμόν
μέγαν», ο οποίος επρόκειτο να απλωθεί σε ολόκληρη την οικουμένη.
Για να αντιμετωπίσουν οι μαθητές, δηλαδή οι πιστοί,
το πρόβλημα του λιμού «ώρισαν να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς» ανάλογα,
μάλιστα, με τις δυνατότητες που είχε ο καθένας.
Ένα από τα θέματα που ευρέως συζητιέται στις μέρες
μας είναι η σχέση της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας με τον πολίτη, η στάση της
προς αυτόν, η αντιμετώπισή του από αυτήν και, φυσικά, η εικόνα και γνώμη που ο
πολίτης έχει γι᾿ αυτή την εξουσία.
Σε αυτή τη βάση τίθεται το θέμα πώς και αν ο κάθε
πιστός, ο οποίος ως μέλος της Εκκλησίας κάνει συνειδητά έναν πνευματικό αγώνα
και έχει καλές προθέσεις, μπορεί να ενταχθεί σε ένα από τα κόμματα που
επιζητούν την εξουσία ή αν πρόκειται για τοπικό επίπεδο, σε έναν από τους
χιλιάδες συνδυασμούς που υπόσχονται στους πάντες τα πάντα σε επίπεδο τοπικής
αυτοδιοίκησης.
Είμαι βέβαιος ότι αρκετοί από αυτούς που συνήνεσαν
ώστε το όνομά τους να εγγραφεί σε κάποιο ψηφοδέλτιο ξεκινούν με αγαθές και
καλές προθέσεις να στηρίξουν, να βοηθήσουν, να προσφέρουν, να διακονήσουν, να
αγωνιστούν για την ευημερία του συνόλου και όχι για το δικό τους βόλεμα και τη
θεραπεία του εαυτού τους.
Στο παρελθόν, στην Ελλάδα, είχαμε αρκετές
προσπάθειες από αγνούς αγωνιστές με προοδευτικά ιδανικά και διάθεση για αγώνα
και προσφορά, οι οποίοι προσπάθησαν να «παντρέψουν» τη χριστιανική πίστη με
κάποιο κόμμα που επεδίωκε την εξουσία. Άραγε επέτυχαν στους στόχους τους; Μα θα
μου πείτε κάτι προσέφεραν στην πατρίδα μας. Αναμφίβολα, πέτυχαν πολλά και
μάλιστα σε δύσκολες, ανελεύθερες εποχές, θα συμπληρώσω εγώ.
Πέτυχαν, όμως, το «πάντρεμα» εξουσίας και
διακονίας;
Κάποιος αγνός και αγαθός πολίτης που σήμερα ξεκινά
την πορεία του στον πολιτικό στίβο θα διατηρήσει άραγε την αγνότητά του και τη
διάθεση προσφοράς ή, μετά από λίγο, θα προσαρμοστεί για να παραμείνει στην
εξουσία;
Θα μπορέσει να «περάσει» τις θέσεις του ή ο
πολιτικός κόσμος θα τον αποβάλλει;
Όταν αποφασίσει να αντισταθεί στις ποικίλες πιέσεις
θα τον στηρίξουν αυτοί που προ ολίγου τον ψήφισαν ή θα τον εγκαταλείψουν στην
μοναχική πορεία του;
Πολλά ακόμη θα μπορούσαμε να πούμε σχετικά.
Το ερώτημα, κατά την κρίση μας, παραμένει
αναπάντητο:
Είναι δυνατό να συνταιριάξει κάποιος την εξουσία με
την διακονία της αγάπης ή μήπως κάποιος που προσπαθεί να το κάνει διχάζει τον
εαυτό του σε δύο μέρη χωρίς νόημα και αποτέλεσμα;
Είδαμε τους μαθητές, τους πρώτους πιστούς των
Πράξεων Αποστόλων, να αγωνίζονται ως μέλη της Εκκλησίας για να διακονήσουν τους
εμπερίστατους αδελφούς τους: «έκαστος καθώς ηυπορείτο». Με όποιον
τρόπο μπορούσε ο καθένας.
Μήπως τελικά, ο δρόμος για τη διακονία στον έτερο
δεν περνά μέσα από τα κανάλια της εξουσίας, αλλά από τον προσωπικό μας αγώνα
και την καλλιέργεια της αγάπης;
Μήπως η λύση των προβλημάτων μας βρίσκεται μέσα
μας, στον προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό μας αγώνα, και όχι στο να
στείλουμε τον τάδε ή δείνα υποψήφιο, ο οποίος προβάλλεται ως -ή ακόμη και
είναι- πιστό (πόσοι από εμάς θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε για τους εαυτούς
μας άραγε;) μέλος της Εκκλησίας;
Μήπως η ύπαρξη «πνευματικού», παραδείγματος χάριν,
δεν αποτελεί εγγύηση για να δώσουμε σε κάποιον την ψήφο μας, αλλά το αντίθετο,
υπό την έννοια ότι αυτός που το διαφημίζει είναι, μάλλον, ανερμάτιστος;
Μήπως το πήγαινε έλα των πολιτικών στους ιερούς
ναούς κατά την προεκλογική περίοδο γελοιοποιεί, πέρα από αυτούς που το κάνουν,
και εμάς που θα τους ψηφίσουμε;
Επιτρέψτε μου να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις
μου, τους προβληματισμούς μου, την αγωνία μου για το μέλλον μας και για τον
τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε τους άρχοντές μας.
Επιτρέψτε μου να συνεχίσω να στρέφω την ελπίδα μου
περισσότερο στην Ανάσταση και λιγότερο στο αποτέλεσμα των εκλογών.
Επιτρέψτε μου, από την άλλη -παρά τις αμφιβολίες
μου σχετικά με το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό- να εύχομαι όσοι εισέρχονται στο
στίβο της πολιτικής με αγνότητα και διάθεση προσφοράς να μην χάσουν αυτά τα
προτερήματά τους, αλλά να κατορθώσουν να τα αξιοποιήσουν προς όφελος όλων μας.
Χριστός ανέστη!
18-5-2014
Αθανάσιος Μουστάκης
=================
