Η Ειδωλολατρική Βασιλόπιτα...
.
Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι ένα από τα πολλά αρχέγονα ελληνικά έθιμα που επιβιώνουν… Είναι οπωσδήποτε μια προσφορά στους θεούς και στους αγίους ή στα αόρατα πνεύματα. Απόδειξη τα κομμάτια που ξεχωρίζουμε για το Χριστό, την Παναγία, τον Αϊ-Βασίλη, το σπίτι, τους φτωχούς, τους αγρούς, τα ζώα, τους ξενιτεμένους… Η αναζήτησή μας για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων Ελλήνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια σημαντικών γιορτών. Οι πρόγονοί μας, στις μεγάλες αγροτικές γιορτές, έκαναν προσφορά στους θεούς έναν άρτο. Για παράδειγμα, από το νέο σιτάρι, κατά την γιορτή του θερισμού, τα Θαλύσια, που ήταν αφιερωμένα στη θεά Δήμητρα, παρασκεύαζαν ένα καρβέλι τον «θαλύσιο άρτο», ενώ κατά τη γιορτή των Θαργηλίων που ήταν αφιερωμένη στον Απόλλωνα, έψηναν τον «θάργηλο άρτο». Στην αρχαία ελληνική γιορτή των «Κρονίων» που γιορταζόταν την 12η ημέρα (Δωδεκαήμερο!) του αττικού μήνα Εκατομβαιώνα τελούνταν θυσία στον Κρόνο (χρόνο!) με τον δωδεκόμφαλον πόπανον (δωδεκόμφαλος = δώδεκα! μπάλες ζυμαριού ενωμένες, πόπανος = πίτα). Στην Ολυμπία, την αναίμακτη θυσία στον Κρόνο τελούσαν οι Βασίλαι!… Το ίδιο έθιμο συνεχίζεται και αργότερα κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών Σατουρναλίων [Saturnus = Κρόνος (17 – 24 Δεκεμβρίου)] από τα οποία και προήλθε η συνήθεια της τοποθέτησης νομίσματος (στρίνα, καλλιστρίνα!) μέσα στη πίτα (βασιλάδα) και της ανακήρυξης ως «βασιλιά της βραδιάς» αυτού που το έβρισκε… |
Το ιστολόγιο
« Ν Ε Α Κ Α Ι
Π Α Λ Α Ι Α »
και η σελίδα « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ » στο
Facebook
είναι αδελφές
παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »
Υπόψη ότι οι σελίδες
αυτές έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η
αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι
απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.
Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις
απόψεις των άλλων.