«Απαρνησάσθω εαυτόν»...
.
Παρακαλώ γράψτε μου τη γνώμη σας: Τι σημαίνει να απαρνηθεί κάποιος τον εαυτόν του;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Το ερώτημά σας μπορεί να απαντηθεί με λίγα λόγια ως εξής:
Όταν στον Παράδεισο οι Πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να "γνωρίζουν" το ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, στην πραγματικότητα αρνήθηκαν αυτό το δικαίωμα στον Θεό και Πλάστη τους. Έτσι έδωσαν (νόμιζαν) αξία στον εαυτό τους.
Η αντίθετη πορεία είναι να επιστρέψουμε τα πράγματα στην αρχική τάξη, δηλαδή ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ και ύστερα εμείς.Εκείνος Κύριος κι εμείς δούλοι Του. Εκείνος Πατέρας κι εμείς παιδιά Του.
Δυστυχώς, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών δύσκολα βρίσκονται εκείνοι που αποφασίζουν τελικά να παραμερίσουν (αρνηθούν) τον εαυτό τους και να κάνουν χωρίς προϋποθέσεις το θέλημα του Θεού, που είναι αγαθό και ευάρεστο και τέλειο. Κάπου πίσω στο μυαλό μας υπάρχει πάντα ο ΕΑΥΤΟΣ μας που θέλει να ελέγχει, να εγκρίνει, να ΣΥΝ-αποφασίζει. Αλλά έτσι αποτυγχάνουμε να εκτελέσουμε τις προϋποθέσεις που θέτει ο Κύριος και καταντούμε «δούλοι πονηροί».
Βέβαια το χωρίο συμπληρώνεται με το «αράτω τον σταυρόν αυτού», που σημαίνει να έχω ζωντανή την απόφαση, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πρακτική μου ζωή, να μην ζω εγώ αλλά να ζει ο Χριστός εν εμοί. Οι άνθρωποι να διακρίνουν σ' εμένα και τις πράξεις μου κάτι άλλο, υπερανθρώπινο και χριστοειδές.
Για το λόγο αυτό ο λόγος του Θεού και το Πνεύμα Του μας ελέγχουν και μας βοηθούν να επανέλθουμε στη νέκρωση του εαυτού μας, και να γίνουμε κατάλληλοι να ευαρεστήσουμε στον Θεό.
Αυτά εν συντομία και με την ευχή εμείς να αποδειχθούμε «δούλοι αγαθοί». | _
=================
