Ας προσέχουμε τι λέμε...

Ας προσέχουμε τι λέμε...

.

.

Τρία πράγματα που οι Χριστιανοί πρέπει να σταματήσουμε να λέμε [*]

Ο λόγος που οι άνθρωποι συχνά μένουν μακριά από τον Χριστιανισμό δεν είναι επειδή δεν ξέρουν καθόλου χριστιανούς.

Πιο συχνά συμβαίνει επειδή γνωρίζουν αρκετούς χριστιανούς.

Οι πράξεις και τα λόγια μας ως πιστοί του Ιησού έχουν δύναμη να προσελκύσουν ανθρώπους στον Χριστιανισμό ή να τους απωθήσουν.

Ο αριθμός των ανθρώπων που ποτέ δεν πηγαίνουν στην εκκλησία, ή αλλιώς δεν ακολουθούν τον Ιησού, συνεχίζει να αυξάνεται. Και η σκέψη τους αλλάζει συνεχώς.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; 

Λοιπόν, εκτός από του να δείχνουμε ταπεινότητα, επιείκεια, αλήθεια, αγάπη, και τόσα άλλα πράγματα που περιγράφουν τους πρώτους πιστούς του Χριστού, εμείς οι Χριστιανοί μπορούν να προσέχουμε τα λόγια μας.

Αυτό το κείμενο εμπνεύστηκε από ένα μεγάλο άρθρο του Scott Dannemiller που πρόσφατα παρουσιάστηκε στην Huffington Post, όπου ο Dannemiller παρότρυνε τους Χριστιανούς να σταματήσουν να λένε «Αισθάνομαι ευλογημένος" κάθε φορά που κάτι καλό συμβαίνει στο δρόμο τους, και έδωσε σημαντικά επιχειρήματα γι’ αυτό.

Πιστεύω ότι υπάρχουν τρία άλλα πράγματα που οι Χριστιανοί θα πρέπει να σταματήσουν πραγματικά να λένε.

1. Η Προσευχή λειτουργεί.

Θα πρέπει πραγματικά να σταματήσουν να λένε ότι η προσευχή λειτουργεί;

Λοιπόν, ναι και όχι.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που αυτές τις μέρες λένε ότι η προσευχή λειτουργεί, στην ουσία εννοούν ότι ο Θεός έκανε εκείνο που ήθελα να κάνει. Λες και η προσευχή είναι ένα κουμπί που όταν το πατήσεις απελευθερώνει ακριβώς αυτό που θέλεις, όπως ένα μηχάνημα αυτόματης πώλησης.

Η προσευχή δεν είναι ένα κουμπί που πατάμε. Είναι μια σχέση που πρέπει να διατηρούμε.

Η προσευχή «λειτουργεί», αλλά λειτουργεί πολύ διαφορετικά από ό,τι θα θέλαμε. 

Πραγματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει αποτελέσματα:

= Όταν δεν μπορούμε να δείξουμε κάποιο άμεσο αποτέλεσμα της προσευχής μας.

= Όταν συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που προσευχηθήκαμε.

= Σε στιγμές που αισθανόμαστε πολύ μακριά από τον Θεό.

= Όταν κτυπάμε την πόρτα του Ουρανού επί χρόνια, και δεν βλέπουμε να συμβαίνει τίποτε.

Υπάρχουν δεκάδες ανθρώποι μέσα και έξω από την εκκλησία, που το πνεύμα τους συνθλίβεται επειδή προσευχήθηκαν (και μάλιστα θερμά) αλλά:

= Δεν τους πήραν στη δουλειά.

= Η μητέρα τους πέθανε από καρκίνο.

= Το παιδί τους γεννήθηκε νεκρό.

= Είχαν αυτοκινητιστικό δυστύχημα που άφησε μόνιμη αναπηρία.

Η προσευχή δεν «λειτουργεί» μόνο όταν παίρνω αυτό που θέλω.

Η παρέλαση των αγίων μέσα στους αιώνες θα έμεναν έκπληκτοι βλέποντας τον τρόπο που εμείς περιορίζουμε τον Θεό σε μια αντίληψη ΚΑΝΕΙ-ΑΥΤΟ-ΠΟΥ-ΘΕΛΩ-ΝΑ-ΚΑΝΕΙ-ΤΟΤΕ-ΠΟΥ-ΘΕΛΩ-ΝΑ-ΤΟ-ΚΑΝΕΙ. Ο Θεός δεν είναι ένα κουτάβι που μαθαίνει να κάνει κόλπα ή ένας μάγειρας στην κουζίνα, που ετοιμάζει το φαγητό έτσι που να ταιριάζει σε κάθε ιδιοτροπία μας. Ο Θεός είναι Κυρίαρχος.

Όπως λέει ο Richard Foster: «Για εκείνους τους πρωτοπόρους στα όρια της πίστης, η προσευχή δεν ήταν μια ασήμαντη συνήθεια στο περιθώριο της ζωής τους. Ήταν η ίδια η ζωή τους. Ήταν το πιο σοβαρό έργο στα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους. Προσευχή – τίποτε άλλο δεν μας φέρνει κοντά στην καρδιά του Θεού».

Συμβαίνουν πράγματα υπερφυσικά όταν προσευχόμαστε; Λοιπόν, ναι, συμβαίνουν. Αλλά συχνά με τρόπους που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε και να περιγράψουμε.

Νομίζω ότι οι Χριστιανοί μπορούν να παρηγορηθούν από το γεγονός πως όταν προσεύχονται, συχνά δεν ξέρουν για ποιο πράγμα να προσευχηθούν αλλά ούτε και πώς να προσευχηθούν. Αλλά οι Γραφές λένε ότι το Άγιο Πνεύμα μεταφράζει την προσευχή μας σε κάτι καλύτερο από εκείνο που εμείς θα μπορούσαμε να εκφράσουμε την κάθε στιγμή.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ανοίξτε την καρδιά σας στον Θεό. Προσευχηθείτε για πράγματα που η Γραφή λέει ότι αρέσουν στον Θεό.

Όταν κάτι γίνει όπως το θέλετε εσείς, τότε να είστε ευγνώμονες και να το προσφέρετε ξανά στον Θεό που σας το έδωσε.

Και όταν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα φανταστήκατε, καταλάβετε ότι και πάλι ο Θεός έχει τον έλεγχο και σας αγαπάει πολύ.

Το γεγονός ότι ο Θεός μπορεί να μένει σιωπηλός, δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι απών.

2. Θεός μου είπε να...

Συχνά, ακούτε ανθρώπους (και ιδιαίτερα ποιμένες) να μιλάνε αρχίζοντας με τη φράση: «Ο Θεός μου είπε να...»

Όσο περισσότερο ακολουθώ τον Ιησού, τόσο πιο διστακτικός είμαι να πω ότι «ο Θεός μου είπε να κάνω ή να πω κάτι». Αυτό οφείλεται στην παρατήρησή μου ότι, συνήθως, η φράση αυτή χρησιμοποιείται μάλλον καταχρηστικά και ανεύθυνα. Στην πραγματικότητα, έχω παρατηρήσει πως όσο πιο εξωφρενική είναι η απαίτηση, τόσο πιθανότερο είναι κάποιος να πει, «Ο Θεός μού είπε να...»

Όταν ακούω κάποιον να λέει ότι «ο Θεός τού είπε να κάνει κάτι», νιώθω σαν να θέλω να του πω:

«Ο Θεός σού είπε να το κάνεις αυτό; Αλήθεια; Σου μίλησε απευθείας ο ίδιος ο Θεός και σού είπε να χτίσεις ειδικά αυτό το κτίριο για το οποίο δεν είχες καθόλου χρήματα; Ή σου είπε να φύγεις από αυτή την εκκλησία που δεν ταίριαζε με τα γούστα σου και δεν ήταν πρόθυμη να κάνει τις προσαρμογές που απαιτούσες; Ή σου είπε να χρεωθείς για να αγοράσεις ένα σπίτι που δεν μπορείς να πληρώσεις με το μισθό σου; Αλίμονο!

Και πώς είσαι σίγουρος ότι δεν έφταιγε η πίτσα που έφαγες αργά το βράδυ; Ότι δεν ήταν η φωνή του κεφαλιού σου, που συχνά σού λέει να κάνεις πράγματα που απλά ΕΣΥ νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις;»

Πιστεύω ότι υπάρχουν φορές που και σήμερα ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Αυτό που με ώθησε να κάνω αυτό το σχόλιο είναι επειδή έχω ακούσει να χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια απόφαση που ολοφάνερα:

= Γεννήθηκε από εγωιστικά κίνητρα. (Έλα τώρα, παραδέξου το... προσπαθείς να δικαιολογήσεις τις παρορμήσεις σου).

= Είναι αντίθετη με την Αγία Γραφή. (Οι Γραφές δείχνουν αρκετά καθαρά ότι αυτό που κάνεις είναι αμαρτία... ή τουλάχιστον δεν είναι σοφό).

= Σχεδιάστηκε για να κλείσει μια συζήτηση. (Νομίζεις πως αν πεις «Ο Θεός μου είπε να το κάνω" θα κερδίσεις στη συζήτηση).

Δεν λέω ότι ποτέ ο Θεός δεν μας λέει κάτι ευθέως, αλλά εννοώ ότι αυτό συμβαίνει πολύ πιο σπάνια από ό,τι υποστηρίζουν οι περισσότεροι.

Τι θα ήταν καλύτερο, λοιπόν;

Πιο καλά πες, «Με βάση όσα γνωρίζω από την Αγία Γραφή, πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο καλό / πιο ταιριαχτό / πιο σοφό που πρέπει να κάνω".

Αυτό είναι λογικό. Και τότε μπορείς να έχεις μια λογική συζήτηση.

Μην προβάλλετε την κάρτα του Θεού για να δικαιολογήσετε κάτι για το οποίο οι άλλοι, Χριστιανοί και μη, μπορεί να έχουν σοβαρές ενστάσεις.

Αν πάλι θέλετε να κλείσετε μια συζήτηση, να είστε ειλικρινής. Πέστε απλά: Εγώ ήθελα να το κάνω, και γι’ αυτό το έκανα. Αυτό είναι.

Αν είσαι πραγματικά ειλικρινής, ίσως ακόμη και να καταλάβεις ότι είχες πάρει μια ακραία ή «τρελή» απόφαση.

3. Αισθάνθηκα δυνατά την παρουσία του Θεού.

Το έχετε ακούσει πολλές φορές. Ζούμε σε μια συναισθηματική εποχή και έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου πολλοί από εμάς αισθάνονται σαν να έχουν γίνει ειδικοί για να λένε πότε ο Θεός είναι παρών και πότε δεν είναι.

Ας το αναλύσουμε.

Η αλήθεια είναι, πως έχουμε την τάση να αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού περισσότερο:

= Όταν ψάλλουν τον αγαπημένο μας ύμνο.

= Όταν ψάλλουν πέντε από τους αγαπημένους μας ύμνους στη σειρά.

= Όταν η εκκλησία είναι γεμάτη με κόσμο.

= Όταν η απόφαση ταιριάζει με τις επιθυμίες μας.

= Όταν νιώσουμε ευχάριστα την ώρα της περισυλλογής μας.

Είναι ο Θεός παρών μόνο όταν το νιώθεις εσύ;

Ή, μήπως ακόμα καλύτερα, η παρουσία του Θεού είναι συνώνυμη με την ικανότητά μας να την εντοπίσουμε;

Λοιπόν, φυσικά όχι.

Γιατί λοιπόν επιμένουμε να μιλάμε σαν αυτά να συμβαίνουν;

Πουθενά ο Θεός δεν υποσχέθηκε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα αίσθημα ή συναίσθημα.

Ο Ιησούς εξήγησε ότι το Πνεύμα του Θεού κινείται ελεύθερα (όπου θέλει πνέει), είναι μεγαλύτερο από όλα τα συναισθήματά μας και δεν περιμένει από εμάς να πούμε πότε υπάρχει και πότε όχι.

Υπήρξαν στιγμές που πιστεύω ότι έζησα ολοφάνερα την παρουσία του Θεού.

Αλλά ο Θεός είναι εξίσου παρών:

= Στις χειρότερες μέρες μας, όπως και στις καλύτερες μέρες μας.

= Όταν αισθανόμαστε άβολα, όπως και όταν είμαστε άνετα.

= Όταν είμαστε πληγωμένοι, όπως και όταν είμαστε θεραπευμένοι.

Και μερικές φορές... –ίσως τις λιγότερες–, όταν η εκκλησία είναι γεμάτη, και η υμνωδία είναι πολύ καλή.

Πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε στην παρουσία του Θεού, ιδίως εκείνες τις στιγμές που νομίζουμε ότι είναι απούσα.

Τι θα συμβεί αν; 

= Τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι Χριστιανοί άρχιζαν να έχουν πιο βαθυστόχαστες συζητήσεις και ήταν λιγότερο επηρεασμένοι από τον καταναλωτισμό;

= Τι θα μπορούσε να συμβεί αν η σχέση μας με τον Χριστό ήταν θεμελιωμένη περισσότερο στον χαρακτήρα του Θεού και λιγότερο στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες που μας περιβάλλουν;

Νομίζω πως οι συζητήσεις μας μέσα και έξω από την εκκλησία θα γίνονταν πολύ πιο υγιείς.

Εσείς τι νομίζετε;

[*Κείμενο βασισμένο σε σκέψεις του Carey Nieuwhof]

 

=============

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook

     

είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

neakaipalaia@gmail.com

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :

Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.