Πάθη Χριστού... όμως γιατί; (4)
.
Η συνέχεια αύριοΟ Σταυρός-4
«Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας; "με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε"».Α' Πέτρου β'24
Ο Ιησούς Χριστός ήρθε σ' αυτή τη γη και απέδειξε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι «όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμαίους ε' 20).Ο θάνατος του ενός πρόσφερε σωτηρία που αγκάλιασε ολόκληρο το γένος μας, με τον ίδιο τρόπο που η παράβαση του ενός έγινε ικανή να φέρει την απώλεια για όλους (βλέπε Ρωμαίους ε'). Ο σταυρός του Χριστού έγινε η αποκάλυψη της κρίσης του Θεού πάνω στο απεχθές θέμα της αμαρτίας. Έγινε ο ύψιστος θρίαμβος με τον οποίο ταράχτηκε συθέμελα το βασίλειο του εχθρού της ψυχής. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βέβαιο και πιο ουσιώδες σε ολόκληρο το σύμπαν από το έργο που πραγματοποίησε ο Κύριος μας πάνω στο σταυρό: Έγινε η γέφυρα σφυρηλατημένη από τον πιο μεγάλο πόνο και την πιο δυνατή αγάπη.Ο Κύριος μας με απλοχεριά, ανιδιοτέλεια και απροσμέτρητη γενναιοδωρία πρόσφερε λύτρωση στον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας και έκανε αυτήν τη λύτρωση να γίνει το θεμέλιο της ανθρώπινης ευτυχίας. Άνοιξε έναν δρόμο για τον καθένα από εμάς για να έρθουμε σε επαφή με τον Θεό και να προσλάβουμε με το πεπερασμένο μυαλό μας δείγματα, έστω, του μεγαλειώδους χαρακτήρα Του, αρκετά όμως για να αλλάξουμε για πάντα το σκοπό μας σ' αύτη τη ζωή.Ο σταυρός του Γολγοθά, δε συνέβη στον Ιησού Χριστό ως ένα απλό ατύχημα. Του συνέβη με έναν απώτερο στόχο, τον πιο υψηλό που θα γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Ο Υιός του Θεού είναι το «Αρνίον το εσφαγμένο προ καταβολής κόσμου». Αν θέλουμε να ανακαλύψουμε το όλο νόημα της ενσάρκωσης, θα πρέπει να κοιτάξουμε στο σταυρό και να δούμε την ανείπωτη έκφραση οδύνης στο πρόσωπο του Χριστού, να Τον ακούσουμε να λέει, «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς, διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι» (Λουκάν κγ'34). Είναι μια έκφραση που μέσα σε λίγες λέξεις συμπυκνώνει όλο το μεγαλείο της συγχώρεσης και της συμπόνιας για τον πεσμένο άνθρωπο. Ακόμη και η αγωνιώδης κραυγή, «θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλειπες;» ... όχι μόνο δε λέγεται ως παράπονο, αλλά αποτυπώνει με τον πλέον συγκλονιστικό τρόπο τη Θεία αποστροφή προς την αμαρτία και τον απερίγραπτο πόνο του Θεανθρώπου Χριστού, λόγω του αποχωρισμού Του από τον Ουράνιο Πατέρα. Εκείνη τη σκοτεινή ώρα ο Χριστός έπρεπε να βιώσει την απόλυτη μοναξιά, γιατί μονάχα αυτός ο τρόπος υπήρχε για να ολοκληρωθεί το έργο της απολύτρωσης και ο Κύριος μας να αναφωνήσει «τετέλεσται», χωρίς πλέον κανένας ούτε στον ουρανό, αλλά ούτε και στη γη, να μπορούσε να βρει το παραμικρό ψεγάδι στο σχέδιο της σωτηρίας.
«Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι, ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον»Α' Κορινθίουςβ'2Από άρθρο της Μαρίας Π. Μεντή στο περιοδικό «Αγγελιαφόρος», τ. 135, 2014
Το ιστολόγιο « Ν Ε Α Κ Α Ι Π Α Λ Α Ι Α »
και η σελίδα « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ » στο Facebook
είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »
Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.
Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.
