Διάλογος...
=Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις πνευματικές τους εμπειρίες ως συστατικό σε ένα διάλογο; Ως επιχείρημα; Απλά ο διάλογος τερματίζεται. Γιατί; Επειδή ο συνομιλητής εισάγει ένα στοιχείο στον διάλογο στο οποίο μόνο ο ίδιος έχει πρόσβαση. Άρα είναι αδύνατον για τον συνομιλητή του να αξιολογήσει αυτό που λέει. Δεν είναι, λοιπόν, ένα όραμα στοιχείο που συμβάλει εποικοδομητικά σε ένα ειλικρινή διάλογο. Είναι στοιχείο που επιβάλλει μια μεταφυσική εξουσία, εμβάλλει δέος ή φόβο μιας ουράνιας πραγματικότητας και εξ’ ορισμού καταργεί την ανθρώπινη αξιολόγησή της. Γίνεται όπλο εξουσίας.
=
Ας προσέξουμε την σκέψη του:
16 Διότι σας εγνωστοποιήσαμεν την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουχί μύθους σοφιστικούς ακολουθήσαντες, αλλ' αυτόπται γενόμενοι της εκείνου μεγαλειότητος. 17 Διότι έλαβε παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν, ότε ήλθεν εις αυτόν τοιαύτη φωνή υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην· 18 και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ελθούσαν, όντες μετ' αυτού εν τω όρει τω αγίω.
19 Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών· 20 τούτο πρώτον εξεύροντες, ότι ουδεμία προφητεία της γραφής γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως· 21 διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ' υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.__Είχε δει το όραμα, είχε ακούσει την φωνή από τον Ουρανό, όμως έδινε περισσότερη σημασία στο γραμμένο ΛΟΓΟ του Θεού, εκείνον που όλοι είχαν στα χέρια τους και όλοι μπορούσαν να διαβάσουν και όλοι μπορούσαν να καταλάβουν.
__Όχι πως δεν είχε σημασία η εμπειρία στο όρος της Μεταμορώσεως, όμως ήταν κάτι που έγινε για εκείνον και όχι για τους άλλους.__Στην μαρτυρία μας λοιπόν ας καλούμε τους ανθρώπους να ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ τον προφητικό λόγο των Γραφών και όχι στις διάφορες εμπειρίες που μπορεί να διηγούνται διάφοροι άνθρωποι. Το λιγότερο αυτές προβάλλουν μάλλον τους ΔΕΚΤΕΣ των εμπειριών παρά τον ΔΟΤΗΡΑ τους.
__Αυτό το τελευταίο, ατυχώς, δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσουμε σε όλους σχεδόν τους "χαρισματικούς" ανθρώπους.Ο μόνος που αξίζει να προβάλλεται και στον Οποίο αξίζει να αποβλέπουμε, είναι ο Χριστός, ο ΑΡΧΗΓΟΣ και ΤΕΛΕΙΩΤΗΣ της πίστης μας.
«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, 2 αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού» (Εβρ. 12:1-2).
__
