Είμαι Χριστιανός...
==
I am a Christian
|
Είμαι Χριστιανός
|
When I say that "I am a Christian", I am not shouting
that "I am clean living". I'm whispering "I was lost, but now
I'm found and forgiven".
|
Όταν λέω ότι «Είμαι Χριστιανός», δεν φωνάζω ότι
"Ζω καθαρή ζωή". Ψιθυρίζω «Ήμουν χαμένος, αλλά τώρα έχω βρεθεί και
συγχωρεθεί".
|
When I say "I am a Christian", I don't speak of this with pride. I'm confessing that I stumble: and need Christ to be my guide. |
Όταν λέω «Είμαι Χριστιανός», δεν το λέω από υπερηφάνεια.
Ομολογώ ότι σκοντάφτω και χρειάζομαι τον Χριστό να με καθοδηγεί.
|
When I say "I am a j Christian", I'm not trying to be strong.
I'm professing that I'm weak and I need His strength to carry on.
|
Όταν λέω "Είμαι Χριστιανός", δεν
προσπαθώ να είμαι ισχυρός. Ομολογώ ότι είμαι αδύναμος και χρειάζομαι τη δύναμή
Του για να προχωρήσω.
|
When I say "I am a Christian", I'm not bragging of
success. I'm admitting I have failed and need God to clean my mess.
|
Όταν λέω «Είμαι Χριστιανός», δεν είναι από την κομπορρημοσύνη
της επιτυχίας. Παραδέχομαι τις αποτυχίες μου και χρειάζομαι τον Θεό να
καθαρίσει το χάλι μου.
|
When I say "I am a Christian", I'm not claiming to be
perfect. My flaws are far too visible, but God believes I am worth it.
|
Όταν λέω «Είμαι Χριστιανός», δεν ισχυρίζομαι ότι
είμαι τέλειος. Τα ελαττώματα μου είναι πολύ ορατά, αλλά ο Θεός πιστεύει ότι αξίζει
τον κόπο να ασχολείται μαζί μου.
|
When I say "I am a Christian", I still feel the sting of
pain. I have my share of heartaches, so I call upon His name.
|
Όταν λέω "Είμαι χριστιανός",
εξακολουθώ να νιώθω το τσίμπημα του πόνου. Έχω μερίδιο στους πόνους, γι' αυτό
επικαλούμαι το όνομά Του.
|
When I say "I am a Christian", I'm not holier than thou.
I'm just a simple sinner who received God's good grace, somehow!
|
Όταν λέω «Είμαι Χριστιανός», δεν είμαι αγιότερος
από όσο εσύ. Είμαι απλά ένας αμαρτωλός που κατά κάποιο τρόπο έλαβε την αγαθή χάρη
του Θεού!
|
__Εκ πρώτης όψεως όσα λέγονται εδώ φαίνονται να είναι ΣΩΣΤΑ και καλά να τα
επαναλαμβάνει κανείς.
__Όμως, ύστερα από περισσότερη προσοχή, τα πράγματα αλλάζουν και μάλλον
υπάρχει μία παγίδα που πρέπει να φωτιστεί, επειδή κάποιοι κινδυνεύουν να πέσουν
σ’ αυτήν.
__Δεν θα ήταν άδικο να πούμε πως η πένα του συγγραφέα διακρίνεται μάλλον από
απαισιοδοξία παρά από ρεαλισμό. Και αυτός ο ρεαλισμός για τον οποίο μιλάμε εδώ,
δεν έχει να κάνει τόσο με την ΟΨΗ των πραγμάτων όσο με την ΑΛΗΘΕΙΑ της πίστης.
__Γιατί άραγε θα πρέπει να διστάζω να πω ότι ΖΩ ΚΑΘΑΡΗ ΖΩΗ, όταν γνωρίζω ότι όλες
μου τις αμαρτίες τις ΚΑΘΑΡΑΡΙΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; Κι αν είναι αλήθεια (και είναι) ότι
ως άνθρωπος έχω αποτυχίες και ελλείψεις, μήπως αυτό ματαιώνει το έργο του Χριστού;
__Αν έβλεπα τα πράγματα από αυτή την οπτική, θα ήταν σαν να παραδέχομαι πως η
σωτηρία μου και η καθημερινή χριστιανική ζωή μου είναι ΕΡΓΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. Και τότε
αλίμονό μου, επειδή επάνω μου και μέσα μου δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο
μπορώ να καυχηθώ ή πάνω στο οποίο μπορώ να στηριχτώ.
__Αν όμως βλέπω στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μου, τότε τα
πράγματα φωτίζονται διαφορετικά, επειδή το Ο,ΤΙ ΕΙΜΑΙ και το ΟΠΟΥ ΣΤΕΚΟΜΑΙ δεν
εξαρτώνται από εμένα αλλά από το έλεος και τη χάρη Του.
__Ασφαλώς και από μόνος μου δεν είμαι ΙΣΧΥΡΟΣ ούτε ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΙΚΗΤΗΣ, όμως στα μάτια του Θεού είμαι ένας τέτοιος, επειδή στη θέση μου υπάρχει η ΔΥΝΑΜΗ του Χριστού που είναι ο ΥΠΕΡΝΙΚΗΤΗΣ και έτσι με κάνει μαζί με τον Παύλο να μπορώ κι εγώ να λέω: «Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς» (Ρωμ. 8:37).
__Αλλά και ο Θεός, που ξέρει την αληθινή προσωπική μου αξία, με καλεί να μην βλέπω στον εαυτό μου αλλά με πίστη να βλέπω και να στηρίζομαι με εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον που για τους πιστούς έγινε «σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις» (Α΄ Κορ. 1:30)
__
