Δεν είμαστε μόνοι...
=
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, υπάρχουν κι άλλοι[...] Με αυτήν την τακτική μεγαλώνοντας τα παιδιά είναι απολύτως φυσικό κι αυτά να μην μάθουν να υπολογίζουν τούς άλλους. Μαθαίνουν ότι μόνο αυτά υπάρχουν στο σύμπαν και κανείς άλλος. Όπως κι εμείς οι γονείς αυτό δείχνουμε. Ότι μόνο εμείς υπάρχουμε στον κόσμο και κανείς άλλος! Τα δικά μας προβλήματα είναι τα πιο σημαντικά, η δική μας η θέση είναι πάντα η πιο δύσκολη και πρέπει να επιστρατευθεί το σύμπαν να τη διορθώσει, οι δικές μας επιθυμίες είναι οι πιο σημαντικές και πρέπει άμεσα να εκπληρωθούν…Στην πραγματικότητα όμως, όταν βάλουμε στην άκρη τον εαυτό μας και κοιτάξουμε γύρω μας, διαπιστώνουμε συχνά ότι οι ανάγκες των άλλων ανθρώπων –τις οποίες μέχρι τώρα δεν βλέπαμε– είναι μεγαλύτερες από τα δικά μας «μηδαμινά» προβλήματα. Η δική μας θέση, την οποία μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεινή, είναι πολύ καλύτερη από την θέση άλλων ανθρώπων, οι οποίοι δεν πρόβαλαν το πρόβλημά τους, όπως εμείς, παρ’ ότι ήταν πολύ πιο σοβαρό!Βγαίνοντας, λοιπόν, από τον εαυτό μας και κοιτάζοντας αντικειμενικά τον κόσμο, διαπιστώνουμε ότι τα προβλήματά μας τελικά είναι μηδαμινά ή ανύπαρκτα! Γκρινιάζουμε γιατί μάς μειώθηκε ο μισθός και δεν έχουμε περίσσευμα χρημάτων να ξοδέψουμε για να διασκεδάσουμε και να «ξεδώσουμε», τη στιγμή πού στον διπλανό μας τα χρήματα δεν φθάνουν για να ζήσει την οικογένειά του. Γκρινιάζουμε γιατί έχουμε βαρεθεί τη εργασία πού κάνουμε, τη στιγμή πού ο διπλανός μας έχασε τη δουλειά του.Γκρινιάζουμε γιατί έχουμε δύο παιδιά και δεν μπορούμε να προλάβουμε όλα αυτά πού θέλουμε να κάνουμε, ενώ ο διπλανός μας έχει περισσότερα παιδιά ή άλλες πολύ σημαντικές υποχρεώσεις και καταβάλει πολλαπλάσιο κόπο μέσα στη μέρα…Αν κοιτάξουμε, λοιπόν, γύρω μας θα δούμε ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι! Άνθρωποι με τα δικά τους προβλήματα, τις δικές τους ανάγκες, το δικό τους δικαίωμα στη ζωή, το οποίο δεν έχουμε εμείς δικαίωμα να περιορίζουμε! Πρέπει να γίνει συνείδηση στον καθένα μας ότι:· Δεν έχω δικαίωμα να σπρώξω τον μπροστινό μου για να περάσω πρώτος, γιατί ο μπροστινός μου ήρθε πολύ πριν από μένα.· Δεν έχω δικαίωμα να παρακάμψω τη σειρά και να βγω μπροστά γιατί υπάρχουν κι άλλοι πριν από μένα, οι οποίοι ενδέχεται να βιάζονται το ίδιο.· Δεν έχω δικαίωμα να μιλάω στο κινητό μου δυνατά, στη μέση της πλατείας γιατί οι άλλοι άνθρωποι ενδέχεται να ενοχλούνται αλλά και γιατί δεν είναι ευγενικό ούτε δείχνει σωφροσύνη το να καθιστώ κοινό ακρόαμα τη συζήτησή μου.· Δεν έχω δικαίωμα να αφήνω το παιδί μου να κάνει φασαρία σε δημόσιο χώρο γιατί οι άλλοι άνθρωποι δεν φταίνε σε τίποτε…Τελικά, στον 21ο αιώνα, απ’ ότι φαίνεται, οι συνθήκες κοινωνικής συμβίωσης είναι χειρότερες από αυτές πού βίωναν οι άνθρωποι στο παρελθόν! Διότι παλιά, όσο δύσκολη και αν ήταν η ζωή των ανθρώπων, ο ένας σεβόταν τον άλλο, ο ένας βοηθούσε τον άλλο, ο ένας ζούσε για τον άλλο, γιατί έδιναν προτεραιότητα στην πνευματική τους ζωή και στις οδηγίες τού Θεού. Γι’ αυτό και ήταν οι κοινωνίες καλύτερες! Σήμερα, εν ονόματι της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων έχουμε ισοπεδώσει τα δικαιώματα των άλλων! Η ατομική ελευθερία έχει αφανίσει και την στοιχειώδη ευγένεια!Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ευγένεια είναι στοιχείο τού πολιτισμού και δείχνει το επίπεδο της πνευματικής στάθμης τού ανθρώπου.Μαρίνα ΔιαμαντήΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεύχος 121
=
__Ελπίζουμε τουλάχιστον να τα προσέξουν οι δικοί μας αναγνώστες.
__
