Μεθ΄ υπομονής...
==
__Προ ημερών αποχαιρετίσαμε ως φίλοι και αδελφοί εν Χριστώ την αγαπητή μας Γ.Ν. που, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια, "κοιμήθηκε εν Χριστώ" με την ελπίδα της ανάστασης, αποχαιρετώντας τον σύζυγο, τους συγγενείς και φίλους της.__Μόνο μια φράση να προσθέσουμε εδώ ως χρέος που οφείλουμε σε μια ζωή που με την "οσμή" της τίμησε τον Κύριό της:
__Ουδέποτε την ακούσαμε, στις κυρίως τηλεφωνικές επικοινωνίες μας, να εκφράσει το ελάχιστο παράπονο ή γογγυσμό για τις ταλαιπωρίες της... ουδέποτε ένα μικρό "Αχ!" για τους πολλούς πόνους της...
__Μάθημα για όλους εμάς που "μας πειράζει η ζέστη" και μας βασανίζει ανυπόφορα "του τζίτζικα το μονότονο τραγούδι"...
__Ευχαριστούμε την αδελφή και τον Κύριο με βεβαιότητα ότι θα την δούμε πάλι στη ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ!
__
