Από την πείρα του Ιώβ (1)

«Οφθαλμός... πους... και πατήρ...» (Ιώβ κθ' 15-16)

Τα μάτια. Τα ανθρώπινα μάτια! Τα παράθυρα, πού ανοιγμένα επάνω στον κόσμο αποτελούν για τον άνθρωπο κάτι το αφάνταστα πολύτιμο.

__Και όμως, δεν τα έχουν όλοι. Για πολλούς τα παράθυρα αυτά είναι πάντοτε κλειστά. Για μερικούς δεν άνοιξαν ποτέ. «Τυφλοί εκ γενετής». Τυφλοί λόγω δυστυχημάτων, λόγω ασθενειών. Άνθρωποι που ζουν σ' ένα μόνιμο σκοτάδι, που πορεύονται ψηλαφώντας, που κινδυνεύουν να σκοντάψουν από στιγμή σε στιγμή και να πέσουν.

__Κάποιος μεγάλος άνθρωπος, πολύαθλος και όσιος, ο Ιώβ, ένιωσε τον βαθύ πόνο των τυφλών, την εξαιρετικά οδυνηρή και δύσκολη θέση τους. Στάθηκε κοντά τους με μια θερμή, αληθινή και τέλεια συμπαράσταση. Έτσι αργότερα μπόρεσε να πει: «οφθαλμός ήμην τυφλών» (Ιώβ κθ' 15). Υπήρξα για τους τυφλούς το μάτι, η όραση που τους έλειπε.

__Είναι εύκολο να φανταστείς τι βάρος ζωής και αγάπης κρύβει πίσω του αυτό το «οφθαλμός ήμην τυφλών». Για να φτάσει κάνεις να γίνει μάτι για τον αόμματο, πρέπει να ζήσει πολύ κοντά του, μαζί του. Να ζήσει και να κάνει πολλά. Έτσι ώστε με την αγάπη του να δημιουργήσει ένα νέο είδος οράσεως, ένα νέο είδος παράθυρου για τον τυφλό. Μέσα από το παράθυρο αυτό της αγάπης μπορούν αυτοί που δεν έχουν μάτια να «βλέπουν». Να «βλέπουν» με έναν απερίγραπτα ωραίο τρόπο τον κόσμο. Και να ευλογούν αυτούς που στάθηκαν κοντά τους και έγιναν «μάτια» τους.

__Ακούγοντας το «οφθαλμός ήμην τυφλών» ρώτησε τον εαυτό σου: Πώς μπορώ να γίνω και εγώ κάτι τέτοιο; Ρώτησε και ξαναρώτησέ τον και μην τον αφήσεις πριν σου δώσει μια ικανοποιητική απάντηση. 

__Μια απάντηση σύμφωνη με το άγιο θέλημα του Θεού.

Αύριο η συνέχεια...

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα "ΖΩΗ" , 29-12-2011

Στείλτε αυτό το μήνυμα τώρα σε κάποιον ενδιαφερόμενο φίλο σας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε. 

Διεύθυνση: neakaipalaia@gmail.com