Το στίγμα μας σε τόπο και χρόνο
Επιστρέφοντας από κάποια εργασία της, η συγκάτοικός μας κατέβηκε από το λεωφορείο
μία στάση ενωρίτερα για να περάσει από την Τράπεζα και να εισπράξει τη σύνταξή
της.
__Προς μεγάλη της απογοήτευση, όμως, ξαφνικά αντιλήφθηκε ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ. Είχε πάθει κάποιο είδος σύγχυσης, είχε χάσει τον προσανατολισμό της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να
αναγνωρίζει το σημείο στο οποίο βρισκόταν, ένα σημείο κεντρικό στην πόλη όπου ζει
περισσότερο από 50 χρόνια, και αναγκάστηκε να ρωτήσει μια άλλη κυρία ΠΟΥ
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ, η οποία, σημειωτέον, βρισκόταν στο αμέσως επόμενο τετράγωνο…
__Αυτό το γεγονός τρομοκράτησε τη φίλη μας, η οποία από τότε άρχισε ν’
ανησυχεί για το τι μπορεί να σημαίνει και τι θα μπορούσε ή θα έπρεπε να περιμένει
αύριο ή στο μέλλον…
Όσοι συνέρχονται από κάποια λιποθυμιά ή άλλου είδους αναισθησία,
το πρώτο πράγμα που ρωτούν είναι ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ; Ακόμη και αν χρειάστηκε να
κοιμηθούμε σε κάποιο άλλο μέρος, μόλις ξυπνούμε, το πρώτο που κάνουμε είναι να
προσδιορίσουμε τη «γεωγραφία» του χώρου που βρισκόμαστε, να θυμηθούμε πώς φτάσαμε
εκεί και ποιο είναι το επόμενο βήμα που πρέπει να κάνουμε. Είναι ανάγκη να γνωρίζουμε
το «στίγμα» μας μέσα στο χώρο και οι τουρίστες σε κάποιο τόπο συνεχώς συμβουλεύονται
κάποιον χάρτη, για να έχουν ένα σημείο αναφοράς.
Πραγματικά, είναι ανάγκη να γνωρίζουμε
- ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ,
- ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ,
- ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ,
- ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ…
Κι ενώ αυτό γίνεται πάντοτε, και δείχνουμε ιδιαίτερη προσοχή ώστε να «σημαδεύουμε»
την πορεία μας (με κάποια κτίρια, πλατείες, καταστήματα κ.λπ.) ώστε να μπορέσουμε
να επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε, σπάνια κάνουμε το ίδιο όσον αφορά τη
ζωή μας.
__Τις ημέρες αυτές προβάλλεται στην τηλεόραση η φράση ενός παλαιού πολιτικού:
«Οι λαοί που δεν θυμούνται τα λάθη του παρελθόντος, είναι αναγκασμένοι να τα
επαναλάβουν», ατυχώς όμως ένα άλλο ρητό βεβαιώνει πως «Η Ιστορία διδάσκει ότι οι
άνθρωποι δεν διδάσκονται από την Ιστορία».
Πλησιάζοντας στο τέλος αυτού του χρόνου, πόσα είναι που πρέπει να θυμηθούμε
και να σημειώσουμε από το χθες, από τους μήνες που πέρασαν, ώστε να αποφύγουμε
να τα επαναλάβουμε στο νέο έτος;
Πόσα κάναμε ή είπαμε για τα οποία μετανοήσαμε;
Πόσα δεν κάναμε ή δεν είπαμε, για τα οποία πάλι μετανοήσαμε;
Πόσα δεν προλάβαμε να κάνουμε και είναι ανάγκη να τα κάνουμε τώρα, όσο υπάρχει
καιρός;
Πόσα είδαμε ότι δεν έχουν καλό αποτέλεσμα και πρέπει να τα αποφύγουμε;
Στην παραβολή του Άσωτου Υιού ο Κύριος είπε ότι κάποια στιγμή, ΕΛΘΩΝ ΕΙΣ
ΕΑΥΤΟΝ αποφάσισε να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Αυτό σημαίνει πως μέχρι τότε
ο νέος της ιστορίας ήταν ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ. Μήπως κι εμείς πρέπει να συνέλθουμε; Να ανανήψουμε,
να αντιληφθούμε το στίγμα μας και να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας;
Τούτο το ερώτημα δεν απευθύνεται μόνο στους απλούς ανθρώπους. Απευθύνεται ιδιαίτερα σε όσους βρίσκονται σε θέσεις ηγεσίας, και μάλιστα σε όσους νομίζουν πως είναι ΠΟΙΜΕΝΕΣ λογικών προβάτων μέσα σε εκκλησίες και άλλες κοινωνικές ομάδες.
------------------------------------------------------------------------
«Δείξόν μοι, δέομαι, την οδόν σου, διά να σε γνωρίσω,
διά να εύρω χάριν ενώπιόν σου»
( Έξ. 33:13 )
--------------------------------------------------------------------------------------
Στείλτε αυτό το μήνυμα τώρα σε κάποιον ενδιαφερόμενο φίλο σας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε.
Διεύθυνση: BBASOS@gmail.com
