Τα όριά μας

Ήμουν μικρό παιδί τότε που ο παππούς μου αγόρασε ένα οικόπεδο στην τότε Μαγκουφάνα. Για να πας εκεί έπρεπε να πάρεις το λεωφορείο για Μαρούσι, που περνούσε κάθε μισή ώρα ή περισσότερο, να περπατήσεις άλλη μισή ώρα με τα πόδια και τελικά κάπου μέσα στο πουθενά μιας μεγάλης έκτασης με εγκαταλελειμμένα αμπέλια.

__Ψάχνοντας έπρεπε να βρεις δρόμους(;), οικοδομικά τετράγωνα(;), οικόπεδα(;)... όλα χαραγμένα μόνο στο μυαλό και σε κάποιο χάρτη που είχε ετοιμάσει και σου είχε δείξει ο πωλητής... Κάπου εκεί, ανάμεσα στο απροσδιόριστο, υπήρχε και το ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΟΛΗΣ οικόπεδο που αγόρασε ο παππούς, αλλά πού ακριβώς;;;

__Ύστερα από αρκετή προσπάθεια και συγκρίνοντας με κάποια φυσικά σημάδια (μια συκιά εδώ, ένα πηγάδι εκεί, κάτι παρόμοιο πιο πέρα) ο παππούς –ω του θαύματος— ανακάλυψε το ΔΙΚΟ ΤΟΥ οικόπεδο. Όμως ήδη κάποιος άλλος είχε πάει εκεί πριν από εμάς και είχε τοποθετήσει μια υποτυπώδη μορφή συρματοπλέγματος, “οριοθετώντας” ως δικό του το ΔΙΚΟ ΜΑΣ αγροτεμάχιο.

__Δεν μπορείτε να φανταστείτε την οργή του παππού... Τι επιχειρήματα ανέπτυσσε μονολογώντας... Τι σχέδια έκανε... Πώς έπρεπε την άλλη μέρα να πάει στο Γραφείο του πωλητή, να έχει μαζί του τα “προσύμφωνα”...

__Όλα αυτά στο παιδικό μου μυαλό ήταν ακατανόητα. Πώς είναι δυνατόν ένα κομμάτι γης που αγόρασες ΕΣΥ, τελικά να το διεκδικούν ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ... Όμως το φαινόμενο ήταν συνηθισμένο εκείνα τα χρόνια. Όχι σπάνια οι πωλητές γης –είτε από λάθος είτε εξεπίτηδες— το ίδιο αγροτεμάχιο δεν δίσταζαν να το πουλήσουν και σε άλλον πελάτη, μέχρι να ξεκαθαρίσει το “τοπίο”.

__Την άλλη εβδομάδα ήμασταν πάλι στο ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ, όμως αυτή τη φορά εξοπλισμένοι κατάλληλα (ένα φτυάρι, ένα σακί τσιμέντο, 4 άδειοι γκαζοτενεκέδες, ένα μυστρί—ο παππούς είχε όλα αυτά τα εργαλεία) για να ορίσουμε τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΡΑ, με βάση τα σχέδια και τις συμφωνίες που είχαν γίνει στο Γραφείο...

__Τελικά εκείνο που αφήσαμε πίσω μας ήταν τέσσερις γκαζοτενεκέδες γεμάτοι με τσιμέντο, πάνω στο οποίο είχε χαραχτεί το ονοματεπώνυμο του παππού, που τους είχαμε “φυτέψει” στις τέσσερις γωνίες για να ορίζουν το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΙΚΟΠΕΔΟ...

__Σήμερα τίποτε δεν θυμίζει εκείνο το χάος. Σήμερα η περιοχή είναι χτισμένη με όμορφα σπίτια, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, αυτοκίνητα σταθμευμένα στα πεζοδρόμια, μία αστική περιοχή. Και ένα συγκρότημα κατοικιών που στο μεταξύ έχτισε ο θείος μου... Όλα αυτά όμως ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΟΡΙΣΕΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ.

__Όλα αυτά ακούγονται κάπως παράξενα σήμερα, όπου όλοι θέλουν να είναι ΟΛΑ και όλοι θέλουν να κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, παρόλο που ούτε είναι ούτε μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα.
__ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ; Ποιος έχει ορίσει από πού μέχρι πού είναι ο χώρος της δικής μας παρουσίας; Ποιος μπορεί να μας ελέγξει και ποιος μπορεί να προσδιορίσει τη θέση μας ή να μας μετακινήσει;

--------------------------------------------------------------------------------------

Στείλτε αυτό το μήνυμα τώρα σε κάποιον ενδιαφερόμενο φίλο σας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε. 

Διεύθυνση: BBASOS@gmail.com