Άστραψε πάλι και βρόντηξε...
Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, ο γνωστός πλέον από άλλες αχαρακτήριστες πράξεις και αποφάσεις του, έκφρασε προσφάτως τη γνώμη του και για το ζήτημα της μετάφρασης των ιερών κειμένων τις οποίες (τουλάχιστον όταν διαβάζονται στις ιερές ακολουθίες) τις θεωρεί «ΒΕΒΗΛΩΣΙΝ ΚΑΙ ΕΞΟΒΕΛΙΣΜΟΝ».
Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι ο ιεράρχης στο κείμενό του είναι ο ίδιος ανακόλουθος, αφού π.χ. από τη μία λέει να μην διαβάζονται μεταφράσεις και στη συνέχεια λέει να διαβάζονται (ως δεύτερο ανάγνωσμα) κ.λπ., εκδηλώνει τον φανατισμό και την «ειδωλολατρία» του παρουσιαζόμενος χειρότερος από τους Ρωμαιοκαθολικούς, οι οποίοι τα ίδια ακριβώς έλεγαν –όμως πριν από αιώνες– και επέμεναν στην χρήση της λατινικής γλώσσας στις λειτουργίες τους.
Όμως από άνθρωπο που δεν διστάζει να διατάσσει ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, επειδή –καλώς ή κακώς είναι άλλο ζήτημα– την μοίρασαν στην περιοχή του κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι, τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς;
Μοιάζει σαν τον άνθρωπο εκείνο που στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής θα αρνιόταν στα παιδιά του να φάνε ψωμί επειδή το μοίραζαν οι Γερμανοί!!!
Από ανθρώπους που δεν έχουν δική τους οικογένεια, που δεν ένιωσαν ποτέ τη σημασία της πατρικής αγάπης, που με την πράξη τους καταπατούν εντελώς τον αποστολικό λόγο: «1 Εἴ τις ἐπισκοπῆς ὀρέγεται, καλοῦ ἔργου ἐπιθυμεῖ. 2 δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίλημπτον εἶναι, μιᾶς γυναῖκος ἄνδρα, νηφάλιον σώφρονα κόσμιον φιλόξενον διδακτικόν, 3 μὴ πάροινον μὴ πλήκτην, ἀλλὰ ἐπιεικῆ ἄμαχον ἀφιλάργυρον, 4 τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προϊστάμενον, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ, μετὰ πάσης σεμνότητος 5 (εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδεν, πῶς ἐκκλησίας θεοῦ ἐπιμελήσεται;), 6 μὴ νεόφυτον, ἵνα μὴ τυφωθεὶς εἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου. 7 δεῖ δὲ καὶ μαρτυρίαν καλὴν ἔχειν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν, ἵνα μὴ εἰς ὀνειδισμὸν ἐμπέσῃ καὶ παγίδα τοῦ διαβόλου.» 1Τιμ. 3:1-7 τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς; Και το γράφουμε αυτό παρ’ όλο που υπάρχουν άλλοι Μητροπολίτες που δεν συμμερίζονται τις απόψεις του εν λόγω.
Έχουμε την εντύπωση πως ο άνθρωπος αυτός (αν και καθηγητής του Πανεπιστημίου) δυστυχώς έπεσε ακριβώς στο τελευταίο από τα παραπάνω, δηλαδή στην «παγίδα του διαβόλου», επειδή, διαφορετικά, ούτε αυτά θα έγραφε, ούτε εκείνα που είπε κατά την ορκωμοσία των δημοτικών αρχόντων της περιοχής του.
======
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΕΒΗΛΩΣΙΝ ΚΑΙ ΕΞΟΒΕΛΙΣΜΟΝ
1. Η πίστη μας, αγαπητοί μου, έχει ιερά κείμενα και αυτό είναι το μεγαλείο της. Ιερότατο δε κείμενο, ανώτερο όλων των άλλων, είναι η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη. Το βιβλίο αυτό είναι θεόπνευστο και έχει την θέση του πάνω στην Αγία Τράπεζα, εκεί πού έχει την θέση του και το άγιο Ποτήριο. Και όπως κοινωνούμε από το άγιο Ποτήριο το Σώμα και το Αίμα του σαρκωθέντος στην κοιλία της Αγίας Θεοτόκου υιού τού Θεού, έτσι, λέγουν οι Πατέρες, κοινωνούμε και από την Αγία Γραφή τον λόγο του Θεού. Την Αγία Γραφή πρέπει να την αγαπήσουμε και να την κάνουμε το πολυφίλητο καθημερινό μας ανάγνωσμα.
2. Περικοπές από την Αγία Γραφή, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, απολαμβάνουμε στην θεία λατρεία με τα ιερά Αναγνώσματα. Κατά τον Εσπερινό έχουμε Αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη, ενώ στην θεία Λειτουργία έχουμε αναγνώσματα από την Καινή Διαθήκη, το αποστολικό και το ευαγγελικό ανάγνωσμα.
3. Λογικό είναι ότι για να «κοινωνούμε» από τα Αναγνώσματα αυτά τον λόγο του Θεού, πρέπει να μας είναι κατανοητά, να καταλαβαίνουμε δηλαδή τα ιερά τους νοήματα. Όμως, μας χωρίζει από τα κείμενα αυτά η γλώσσα και είναι κείμενα εν πολλοίς ακατάληπτα. Ακριβώς αυτή η δυσκολία κάνει μερικούς κληρικούς, ιερείς και αρχιερείς, να υποστηρίζουν την από μετάφραση ανάγνωση στην θεία λατρεία των αγιογραφικών περικοπών, αλλά και αυτής της θείας Λειτουργίας την μετάφραση.
4. Το θέμα έχει γίνει σοβαρό και ταράσσει θα έλεγα την ελλαδική μας Εκκλησία, γι αυτό και θα εκθέσω, ως Επίσκοπος, την θέση μου επ’ αυτού με απλό λόγο.
(α) Και πριν από μας, πολύ πριν από την δική μας εποχή, τα ίδια κείμενα είχε η Εκκλησία μας. Και τότε πολλοί χριστιανοί ήταν ολιγογράμματοι και αγράμματοι. Και όμως, δεν γινόταν λόγος για μετάφραση των ιερών κειμένων στην λατρεία. Στην Τουρκοκρατία, για παράδειγμα, τα αγιογραφικά Αναγνώσματα διαβάζονταν και στην λατρεία και στα σπίτια από το πρωτότυπο κείμενο και όχι από μετάφραση. Και βγήκαν μάρτυρες της πίστεως και ήρωες της πατρίδας μας από τούς πατέρες μας και αδελφούς μας αυτούς.
(β) Εάν τα κείμενα είναι ακατάληπτα και είναι βεβαίως ακατάληπτα, γι' αυτό υπάρχει το κήρυγμα στην Εκκλησία, για να τα ερμηνεύει και να κάνει καταληπτά τα νοήματά τους στους πιστούς. Ας παύσει επί τέλους το κήρυγμα να είναι καθηκοντολογικό, σαν να ζητάμε να κάνουμε τους χριστιανούς μας καλούς μαθητές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ας στραφεί το κήρυγμα στα ιερά Αναγνώσματα της Εκκλησίας μας και ας τα κάνει κατανοητά στους πιστούς με απλό λόγο.
Αλλά υπάρχουν μεταφρασμένα τα ιερά μας κείμενα, και η Αγία Γραφή και η θεία Λειτουργία και οι ύμνοι των ιερών Ακολουθιών της Εκκλησίας μας. Ας προτρέψουμε λοιπόν τους χριστιανούς μας να καταφύγουν οι ίδιοι στις μεταφράσεις των ιερών Αναγνωσμάτων, ώστε να τους είναι καταληπτά, όταν θα τα ακούσουν στην λατρεία από το κείμενο.
(γ) Προσωπικώς θεωρώ ως βεβήλωση την εξοβέλιση του ιερού κειμένου και την απόδοση των ιερών Αναγνωσμάτων από μετάφραση. Κατά πρώτον, αυτό εναντιούται προς την παράδοση της Εκκλησίας μας, γιατί δεν συνέβηκε σε προηγούμενα χρόνια το πράγμα αυτό, αν και συνέτρεχαν οι ίδιοι λόγοι. Και τότε δηλαδή ήταν τα κείμενα ακατάληπτα στους πιστούς.
Έπειτα, το θέμα αυτό, το να διαβάζονται, δηλαδή, μεταφρασμένα τα αγιογραφικά Αναγνώσματα στην λατρεία, δεν αποφασίστηκε από την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας. Δεν επιτρέπεται δε νομίζουμε ένας επίσκοπος, δίχα της αποφάσεως όλης της Εκκλησίας, να εισάγει στην επισκοπή του μια νέα τολμηρή πράξη, κατ’ αυτήν μάλιστα την θεία λατρεία.
(δ) Αλλά έστω, εισάγουμε μετάφραση των ιερών Αναγνωσμάτων στην θεία λατρεία και αντί του κειμένου διαβάζουμε την μετάφραση. Φανταστείτε! Ενώ πρώτα οι πιστοί άκουαν τον λόγο του Θεού, όπως αυτός βγήκε από τα χέρια των θεόπνευστων συγγραφέων του, τώρα, σ' αυτήν την ιερή ώρα της θείας λατρείας, θα ακούει τον θεόπνευστο λόγο των Προφητών και των Αποστόλων όπως τον αποδίδει ο τάδε, ο τάδε και ο τάδε μεταφραστής του. Γράφω αυτά χωρίς βέβαια να πιστεύω την θεοπνευστία στις λέξεις. Αλλά, πώς να το κάνουμε!.. Μας συγκινεί και μας ευφραίνει η σκέψη ότι διαβάζουμε και εμείς σήμερα στην Εκκλησία μας τα άγια λόγια του Θεού, όπως τα διάβαζαν οι παλαιοί χριστιανοί και όπως τα διάβαζαν οι πατέρες μας στο Βυζάντιο και στην Τουρκοκρατία. Αυτά τα ιερά Αναγνώσματα της Εκκλησίας μας, αδελφοί, η θεία Λειτουργία και οι ιεροί ύμνοι, έτσι όπως τα έχουμε και τα διαβάζουμε εμείς στην λατρεία μας, έτσι τα διάβαζε και ο άγιος Νεκτάριος και τόσοι άγιοι Πατέρες. Τα άγια λόγια της λατρείας «πιπιλίστηκαν», ας το πω έτσι, από αναρίθμητα στόματα αγίων Πατέρων και Μητέρων και μας τα παρέδωσαν σαν παρακαταθήκη ιερή σε μας, χωρίς να τα παραλλάξουν καθόλου. Ποιοι είμαστε εμείς τώρα πού σκεφθήκαμε να τα αλλοιώσουμε μεταφράζοντάς τα;
(ε) Πραγματικά, είναι αλλοίωση η μετάφραση του ιερού κειμένου και η εισαγωγή της μεταφράσεως αυτής για ανάγνωση στην θεία λατρεία. Η μετάφραση ενός στίχου του ιερού κειμένου γίνεται με βάση την ερμηνεία, που δίνει ο μεταφραστής στον στίχο αυτό. Πολύ πιθανόν όμως ο μεταφραστής να δίνει λανθασμένη ερμηνεία στον στίχο. (Έχω διαπιστώσει τοιαύτες λανθασμένες ερμηνείες). Και θα ακούει λοιπόν ο πιστός λαός μας στην λατρεία του προς τον Θεό τον θείο λόγο με λανθασμένη μετάφραση προερχομένη από λανθασμένη ερμηνεία του τάδε, μορφωμένου μεν ακαδημαϊκά, πιθανώς όμως μη μεμαρτυρημένου και ως τοιούτου ευσεβούς, ώστε να ακούεται ο λόγος του στην Εκκλησία.
5. Κατά τα παραπάνω είμαστε ενάντιοι, ακόμη δε και πολέμιοι κατά της εισαγωγής της μεταφράσεως των αγιογραφικών αναγνωσμάτων, των λειτουργικών δέλτων και των ύμνων της πίστης μας στην θεία λατρεία.
Δεν παραβλέπουμε όμως το πρόβλημα της ακατανοησίας των ιερών Αναγνωσμάτων από τον λαό. Όπως το έχουμε διαπιστώσει, νομίζουμε ότι το πρόβλημα αυτό και η δυσκολία αυτή θεραπεύεται πρώτον μεν με το βιβλικό αγιογραφικό κήρυγμα, έπειτα δε με την έκδοση μικρών βιβλιαρίων, στα οποία θα παρατίθεται το κείμενο των αγιογραφικών περικοπών (λίγες σχετικά είναι οι αγιογραφικές περικοπές του Εσπερινού) και η μετάφρασή τους. Έτσι ο λαός μας θα έχει μόνιμο βοήθημα, για να γνωρίζει το νόημα αυτών που ακούει στην Εκκλησία του.
Προτείνουμε, και το άλλο, βοηθητικό πιθανόν για την κατανόηση των αναγνωσθέντων: Αφού αναγνωσθούν στο κείμενο τα αγιογραφικά αναγνώσματα, ο ιερεύς της ενορίας, αντί θείου κηρύγματος, αφού πει πρώτα ένα σύντομο προλογικό, να διαβάσει έπειτα ευκρινώς και με τόνο και νόημα την μετάφραση των αναγνωσθέντων περικοπών. Να ρωτήσει όμως τον επίσκοπό του ποια μετάφραση θα προτιμήσει, γιατί δεν είναι όλες οι μεταφράσεις καλές. Έχουν λάθη, όπως είπαμε, και ας φημίζονται ως έργα ειδικών καθηγητών. Το σωστό πάντως είναι να μη δίνουμε μετάφραση της Αγίας Γραφής, αλλά ερμηνευτική απόδοσή της, όπως έπραξε ο μακαριστός καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, δικός μας, από την Στεμνίτσα Γορτυνίας καταγόμενος.
6. Ως προς τους αγαπητούς μας νέους, για να τους ελκύσουμε στην Εκκλησία, ας τους θέλξουμε με ισχυρό λόγο για την αγάπη του Χριστού, ας δουν τον ενάρετο βίο μας και ας κάνουμε προσευχή υπέρ αυτών, μέσα, δηλαδή, που μαρτυρούν την ορθόδοξη ιεραποστολή, και ας μη προβαίνουμε σε ενέργειες από τις οποίες ταράσσεται η Εκκλησία και χάνουμε τους πιστούς, χωρίς τελικά να επιτυγχάνεται και ο σκοπός που επιδιώκουμε, γιατί δεν ευλογούμαστε από τον Θεό, αφού ενεργούμε με τρόπους, που δεν μας παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες.
Με πολλές ευχές
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
====
ΠΗΓΗ: Το κείμενο αντιγράψαμε από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (25-2-2011) με ελάχιστες αλλαγές ως προς την ορθογραφία.
"ΕΧΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΔΕΣΠΟΤΗ"
Αυτό φώναζε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας όταν αριστεροί Δημοτικοί Σύμβουλοι κατέκριναν την παρουσία κληρικών στην ορκομωσία του Δ.Σ. στη Δημητσάνα.
(Ο κ. Ιερεμίας είναι εκείνος που ζήτησε ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΙΝΕΣ ΔΙΑΘΗΚΕΣ)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε.
.
.
