Ανάσταση ή Παγανισμός;
Ανάσταση ή Παγανισμός;
π.Δημητρίου Θεοφίλου:
Ο παγανισμός μας υπερφαλαγγίζει, διεκδικώντας νίκη στο 2ο γύρο, όπου μας έχει σύρει, για να εξευτελίσει «τα άγια των αγίων», να αναδείξει την αδυναμία μας να αντέξουμε στο χρόνο, τη συνέπεια και τη πίεση. Γιορτάζουμε ως δήθεν «χριστιανοί» μια ανάσταση δίχως Χριστό, με συρροή από ανεπίγνωστα πλήθη «πιστών», με οβελίες, με τζάμπο (η σχετική διαφήμιση είναι χαρακτηριστική του πασχαλινού μας ήθους), με κροτίδες – βαρελότα – δυναμιτάκια, με πολύ αλκοόλ που μουδιάζει τη μνήμη και με εκκλησιολογική ασυνειδησία.Οι πρωινές Θείες Λειτουργίες της Μ. Πέμπτης και του Μ. Σαββάτου, από κορυφαίοι πυλώνες ουσίας και συμβολικής αναπαράστασης προσώπων και γεγονότων, της πίστης μας, έχουν καταντήσει μαζικές συναθροίσεις ανεπίγνωστων – αδιάφορων ανθρώπων που πασχίζουν, άπαξ του χρόνου, να τακτοποιηθούν «θρησκευτικά», διεκπεραιώνοντας όπως – όπως την ετήσια «μεταλαβιά» τους.Η Μ. Παρασκευή δεν έχει καμία σχέση, επί της ουσίας, με τα γεγονότα που συμβολίζει και αναπαριστάνει, αρκεί κάποια χρονιά, να ακολουθήσει κανείς κάποια πομπή επιταφίου για να εξαγάγει αδάπανα τα συμπεράσματά του. Η όλη αισθητική απεικόνιση θυμίζει περισσότερο παγανιστική πομπή προχριστιανικού περιεχομένου, ή φολκλορικό ανεπίγνωστο εορτασμό.Και τέλος φτάνοντας στη κορύφωση των γεγονότων, που είναι το Μ. Σάββατο το βράδυ, «σκοντάφτουμε» επάνω στη πλήρη αλλοίωση του ορθοδόξου ήθους, στην ισοπέδωση των εσχατολογικών αξιών της πίστης μας, και στην εξαχρείωση, του «τρόπου» διά του «χρόνου». Όλα υποταγμένα στο νόμο της ταχύτητας, 2 λεπτά πριν και 5 μετά από τα μεσάνυχτα, «φτάνουν και περισσεύουν» για να βιώσει «επαρκώς», ο πολύξερος και παντογνώστης «ελληναράς», το πάσχα των ελλήνων, το οποίο μάλλον, εκ του αποτελέσματος, δεν φαίνεται να έχει και μεγάλη συνάφεια με την Ανάσταση του Θεανθρώπου, στις ποικίλες ανθρωπολογικές και θεολογικές προεκτάσεις της, αλλά αυτό δεν αφορά τους πολλούς, προέχουν τα βαρελότα, η μαγειρίτσα και ο οβελίας, ο Χριστός μπορεί να περιμένει, τεμαχισμένος, θυσιασμένος, επάνω στην αγία τράπεζα να συνεορτάσει μαζί με τα «παιδιά» Του την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του, αλλά τα «παιδιά» του δεν μένουν πια εδώ, η μετανεωτερικότητα αντάμα με τον παλαιομοδίτικο παγανισμό, τα έχουν σύρει μακριά, από τη χάρη, τη σωτηρία, τη λύτρωση, τη όντως χαρά, το έλεος, την ενότητα των σχέσεων και την αγάπη.
=
Αφοπλιστική η εξομολόγηση του σεβαστού παπα-Δημήτρη... Ενώ όμως το ομολογούν οι πάντες, γιατί δεν κάνουν και κάτι για να αλλάξουν οι ανούσιες συνήθειες; Μήπως επειδή έχουν ανάγκη τα αγήματα και τις ασεβείς για την ώρα εκείνη ανακρούσεις του εθνικού ύμνου; |
