Μαρτυρία και "ιεραποστολή"...
Ο πιστός του Χριστού καλείται να απορρίψει οτιδήποτε τον εμποδίζει να ζει και να βαδίζει σωστά, έχοντας τον Κύριο ως τον πρώτο και κύριο λόγο της ζωής του.Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όσους θέλουν ή νομίζουν ότι πρέπει να ασχολούνται με το κήρυγμα και την ιεραποστολή.
Υπάρχει ένα σοβαρό μάθημα στο βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων», στη συνάντηση του Φίλιππου με τον Αιθίοπα ευνούχο.
Σκεφτήκατε ποτέ πόσα χρειάστηκε να κάνει ο Φίλιππος για να συναντήσει και να μιλήσει για τον Χριστό στον Αιθίοπα άρχοντα;
Να μόνο μερικά:
- Άφησε τη βολή του.
- Πήγε μακριά στην έρημο.
- Υπέφερε κάτω από τον καυτό ήλιο.
- Δεν γνώριζε για ποιο ακριβώς σκοπό οδηγήθηκε εκεί.
- Αναγκάστηκε να τρέξει για να φτάσει την άμαξα του άρχοντα.
- Φάνηκε «αγενής», καθώς ρώτησε τον ξένο άνθρωπο «αν καταλάβαινε εκείνα που διάβαζε».
- Και το πιο απογοητευτικό --κρίνοντας με σημερινά μέτρα-- αφού βάπτισε τον νέο πιστό, το Πνεύμα τον μετέφερε σε άλλη αποστολή, χωρίς καν να προλάβει να καταγράψει τον Αιθίοπα στον κατάλογο των δικών του "καρπών", των δικών του μαθητών και οπαδών…
Τέτοιοι άνθρωποι εργάστηκαν και έβαλαν στην Εκκλησία θεμέλιο και επικεφαλής λιθάρι τον Χριστό.Τέτοιοι άνθρωποι εργάστηκαν για την ΕΚΚΛΗΣΙΑ και όχι για την εκκλησία τους.
Για τους ανθρώπους και όχι για τη δογματική τους ταμπέλα.
Γι' αυτό εκείνη την εποχή ο Θεός γεννούσε παιδιά, και όχι οπαδούς όπως γίνεται σήμερα από τα οργανωμένα συμφέροντα... |
