Με ή χωρίς άγχος;
Τις προάλλες ακούσαμε την παρακάτω φράση:
Πολλές από τις προσευχές δεν είναι παρά
ΕΥΛΑΒΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ ΜΑΣ.
Κακώς αλλά αυτή είναι η αλήθεια για πολλούς.
Πολλοί νομίζουν ότι η προσευχή είναι σαν ένα Γραφείο Παραπόνων ή Γραφείο Εύρεσης Εργασίας ή Σταθμός Πρώτων Βοηθειών ενός Νοσοκομείου.
Όχι ότι ο Θεός δεν νοιάζεται και για τα παράπονά μας (κυρίως για τη λάθος νοοτροπία μας που δημιουργεί τα παράπονα) αλλά και για την ανεργία και για την ασθένεια.
Όμως ο Θεός δεν υπάρχει γι’ αυτό και η προσευχή δεν υπάρχει γι’ αυτό.
Αλίμονο αν πηγαίναμε σπίτι μόνο για να φάμε ή για να μας δώσουν ασπιρίνη. Στο σπίτι πάμε για να συναντήσουμε αγαπητά πρόσωπα. Για να μοιραστούμε εμπειρίες.
