31.10.10

 Χριστιανική Ενότητα

Εκατό διαφορετικά πιάνα, που είναι όλα κουρδισμένα προς το ίδιο κλειδί, είναι αυτόματα συντονισμένα μεταξύ τους. Είναι συντονισμένα όχι το ένα με το άλλο αλλά επειδή είναι συντονισμένα προς μία άλλη σταθερή αρχή, μια αρχή στην οποία το καθένα μόνο του αναγνωρίζει και υπακούει.
Έτσι ακριβώς και εκατό ή παραπάνω ή λιγότεροι πιστοί, όταν μαζεύονται να λατρεύσουν τον Θεό και όλοι τους είναι πνευματικά εστιασμένοι στον Χριστό, είναι με την καρδιά τους πλησιέστερα ο ένας με τον άλλο απ΄ο ό,τι θα μπορούσαν να είναι αν προσπαθούσαν να αντιληφθούν το θέμα της «ενότητας» και έστρεφαν τα μάτια τους ο ένας προς τον άλλον αντί να τα στρέψουν στον Χριστό.
Η μεταξύ μας σχέση τελειοποιείται μόνο όταν η προσωπική μας σχέση με τον Κύριο είναι σωστή. Το σώμα γίνεται δυνατό όταν τα μέλη του είναι υγιή. Ολόκληρη η εκκλησία του Θεού κερδίζει όταν τα μέλη που την αποτελούν αρχίζουν ­–ατομικά το καθένα— να εκζητούν μια καλύτερη και ανώτερη ζωή.
 

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ», Καλοκαίρι 2010




 Και όταν τέτοια ενότητα δεν υπάρχει ανάμεσα σε πιστούς του Χριστού, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. Άλλη λύση δεν υπάρχει.







ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________




.

 ΔΕΝ ΓΛΙΤΩΣΕ 
ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ...






















Η Εφορία θα σε βρει ακόμη και μετά θάνατον...

Αλλά είναι και οι διάφοροι "ευσεβείς" χριστιανοί που για να κοσμήσουν τους τάφους των δικών τους νεκρών είναι ικανοί να κλέβουν ακόμη και τα άνθη των άλλων τάφων...

Αυτοί δεν μνημονεύουν μόνο με ΞΕΝΑ ΚΟΛΥΒΑ αλλά και με ΞΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ...

Όσο για την "απειλή" του νεκρού... αυτή κι είναι για γέλια...

Ήμαρτον Θεέ μου για το κατάντημά μας...

ΑΠΟ ΤΑΦΟ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ



ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________




.

Περί ιεραρχίας

Ένας αρχηγός κράτους ρώτησε κάποτε για τη διαγωγή του γιου του, που υπηρετούσε στο στρατό, και του είπαν:

«Είναι καλός αξιωματικός, μόνο που δεν σέβεται αρκετά τους ανωτέρους του».

Κι ο άρχοντας απάντησε:

«Αυτό δεν πειράζει, αρκεί να σέβεται τους υφισταμένους του».

Εντελώς αντίθετη με την ιεραρχική νοοτροπία η παραπάνω εκτίμηση, όμως είναι η μόνη που μπορεί να διατηρήσει πραγματικά μια ιεραρχία. 

Ιδιαίτερα μέσα στην εκκλησία.


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________




.
Διαχρονικά εκκλησιαστικά «προβλήματα»

«Οι Έλληνες της ενορίας έκαναν παράπονα ότι ασχολούμαι περισσότερο με τους αλλοδαπούς και ότι παραμελώ τους ίδιους. Σε μια λειτουργία, λοιπόν, ανέφερα το γεγονός αυτό και τους εξήγησα ότι με τους Έλληνες έχω κυρίως κηδείες. Τουλάχιστον με τους αλλοδαπούς έχω και γάμους και βαπτίσεις! Φυσικά γέλασαν! Οι αλλοδαποί, επομένως, είναι το μέλλον, όμως δεν είναι πάντα σταθεροί.»

  • Πράξ. 6:1 Εν δε ταις ημέραις ταύταις, ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγεινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία. 
«Πότε-πότε, τυχαίνει κάποιος να πρέπει να πληρώσει κάποιο λογαριασμό και να μην μπορεί. Τότε του δανείζουμε χρήματα. Τα οικονομικά προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν κατά καιρούς, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα αντιμετωπίσουμε. Για τέτοιες περιπτώσεις, όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια, φροντίσαμε λίγο περισσότερο το ενοριακό ταμείο μας. Μετά, σιγά-σιγά, τα χρήματα επιστρέφουν στο ταμείο

«Μπορώ να πω ότι, σε οικονομικό επίπεδο, η Εκκλησία μας συντηρείται από τους ξένους, που είναι πάρα πολλοί αριθμητικά. Μπορεί να μην έχουν όλοι τους δουλειά, όμως οι Φιλιππινέζοι που είναι πιο σταθεροί και οι περισσότεροι που εργάζονται κάπου, συνεισφέρουν οικονομικά. Έπειτα έχει προστεθεί η ζωντάνια στη λειτουργική ζωή. Όταν οι γονείς φέρνουν τα παιδιά τους για την κατήχηση, η λειτουργία είναι πολύ ζωντανή.»

«...έχω καταστήσει σαφές ότι εδώ είναι η ενορία της Αγίας Θηρεσίας και όχι μια ενορία σπασμένη σε τρεις άλλες, των Φιλιππινέζων, των Ελλήνων ή των Αφρικανών. Η ενορία είναι μία αλλά με τρεις υποδιαιρέσεις, τρεις κοινότητες. Και εδώ, είμαστε μία διεθνής κοινότητα.»

ΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΒΙΒΛΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΔΙΚΑ ΜΑΣ
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ανοιχτοί Ορίζοντιες», Σεπτ.-Οκτ. 2010, άρθρο π. Αλ. Ψάλτη «Η ενορία της Αγίας Θηρεσίας – Κυψέλη».












ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________






.

30.10.10

Γυναίκα, Κοινωνία, Εκκλησία


"Σήμερα η γυναίκα στην κοινωνία έχει θέσεις που ήταν για άνδρες με κόστος όμως πολλές φορές να χάνει τον 'εαυτό της': Να είναι η 'κούκλα' δίπλα στον Διευθυντή, καταναλωτική- ανταγωνιστική σε βάρος της οικογένειάς της, να διαλέγει: καριέρα ή οικογένεια, να ανδροποιείται για να πάρει θέση στην εργασία. Αυτό θέλουμε;"


Ιωάννα Σαχινίδου











ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»


Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________




Επεισόδιο σε Εκκλησία 

για την Θεία Κοινωνία!

Χαμός έγινε όταν ένα σχολείο του Αιγίου πήγε να εκκλησιαστεί και να κοινωνήσει. Μητέρα αρπάχτηκε με τη δασκάλα και ο ιερέας σε ρόλο...θεατή!
Όλα ξεκίνησαν όταν το δημοτικό σχολείο πήγε το πρωί της Τρίτης σε ναό της πόλης για εκκλησιασμό, με τη συνοδεία δύο δασκάλων. Λίγο αργότερα έφτασε στην εκκλησία η μητέρα οκτάχρονου μαθητή διαπίστωσε ότι η δασκάλα δεν άφηνε το γιο της.

«Δεν το επιτρέπω εγώ. Δεν κοινωνάει γιατί έχει πιει γάλα», ήταν η εξήγηση που έδωσε η δασκάλα στη μητέρα όταν της ζήτησε το λόγο αλλά η δασκάλα ήταν ανένδοτη. 

Οι τόνοι ανέβηκαν και λίγο έλειψε να προκληθεί σοβαρό επεισόδιο μέσα στην εκκλησία, με τη μητέρα να διαμαρτύρεται και τη δασκάλα να υποστηρίζει ότι ένα παιδί 8 χρονών που είχε πιει γάλα δεν έπρεπε να κοινωνήσει!

«Έχω ρωτήσει και τον ιερέα και μου είπε ότι δεν πρέπει να κοινωνήσει», υποστήριξε η δασκάλα. Όμως, η μητέρα έψαξε και διαπίστωσε ότι ο ιερέας δεν είχε πει κάτι τέτοιο.

Τώρα, είναι αποφασισμένη να φτάσει το θέμα στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για να καταγγείλει το περιστατικό και κατ' επέκταση τη δασκάλα, στην οποία αποδίδει ιδιαίτερη αυστηρότητα, όταν όπως λέει οι περισσότεροι ιερείς κοινωνούν τα μικρά παιδιά ακόμη κι όταν έχουν πιει γάλα! 


ΠΗΓΗ: SigmaLive/NewsIt http://www.sigmalive.com/news/greece/320511



ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.

29.10.10

Μ. Γκορμπατσόφ: 
Η νίκη στο Αφγανιστάν είναι αδύνατη
Αδύνατη χαρακτήρισε ενδεχόμενη νίκη στο Αφγανιστάν, σε συνέντευξή του στο BBC, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος αναγκάσθηκε επίσης να διατάξει την ταπεινωτική αποχώρηση των σοβιετικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν το 1989, έπειτα από δέκα χρόνια πολέμου.

Αναφερόμενος στην σοβιετική αποχώρηση από το Αφγανιστάν, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ υπενθύμισε ότι τότε είχε συνομολογηθεί συμφωνία ανάμεσα στο Ιράν, την Ινδία, το Πακιστάν και τις ΗΠΑ. «Είχαμε ελπίσει ότι η Αμερική θα τηρούσε τη συμφωνία στην οποία είχαμε φθάσει, ότι το Αφγανιστάν πρέπει να είναι μία ουδέτερη, δημοκρατική χώρα, που θα διατηρεί καλές σχέσεις με τους γείτονές της και με τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ».

«Οι Αμερικανοί έλεγαν πάντοτε ότι το υποστηρίζουν αυτό, αλλά την ίδια στιγμή εκπαίδευαν ενόπλους, τους ίδιους που σήμερα τρομοκρατούν το Αφγανιστάν και όλο και περισσότερο το Πακιστάν». 

Επίσης δήλωσε: Το καλύτερο που έχει να ελπίσει το ΝΑΤΟ είναι να βοηθήσει τη χώρα να ορθοποδήσει και να ανοικοδομηθεί μετά τον πόλεμο.


______________________________________________________


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.

28.10.10

======================
Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ
ΤΟΥΡΙΣΜΟ


Το Σεπτέμβριο ο Μητροπολίτης Κερκύρας μετέφερε στη Μόσχα την "δεξιά χείρα του αγίου Σπυρίδωνα". Ο σκοπός εκτός από θρησκευτικός ήταν και ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ. 



Δήλωσε ο δεσπότης: "...Δεν είναι μόνο το προσκύνημα που ωφελεί πνευματικά εκείνους, αλλά και εμάς που παραδειγματιζόμαστε. Είναι και η ενίσχυση του νησιού και των ανθρώπων μας, μέσα από τον ερχομό των προσκυνητών.  ... Αυτές οι κινήσεις βοηθούν το νησί μας, ο Άγιός μας με την παρουσία του προστατεύει και βοηθά το νησί μας για μια ακόμη φορά, σε περίοδο μάλιστα μεγάλης κρίσεως. ... Δώσαμε συνέντευξη τύπου. Η Κέρκυρα διαφημίζεται μέσα από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εδώ σε αυτή την αχανή χώρα της Ρωσίας."



Αλλά ο Δεσπότης δήλωσε επίσης ότι,  «...[οι Ρώσοι] προσκυνούν με ευλάβεια και διηγούνται θαύματα στη ζωή τους από τον Άγιό μας. Αυτό μας δίνει και εμάς και την χαρά αλλά και την πεποίθηση ότι ο Άγιός μας βρίσκεται παντού. Είναι οικουμενικός άγιος, τρέχει σε όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν τον αναζητήσουν, κι αυτό ιδιαίτερα με χαροποιεί εμένα ως Επίσκοπο της τοπικής μας Εκκλησίας που διακονούμε τον Άγιό μας».

Αν τελικά ο άγιος έχει την θεϊκή ιδιότητα της ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ και της ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, γιατί τότε χρειάζεται να πηγαίνει το "χέρι του" κάθε τόσο (αυτή ήταν η τρίτη φορά) στη Ρωσία; Έτσι κι αλλιώς τα θαύματά του μπορεί να τα κάνει και ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ...


ΠΗΓΗ: Εφημερίδα "Κερκυραϊκή Αλήθεια" Σεπτ. 2010




______________________________________________________

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.
Ο … Δεσπότης


Το διαβάσαμε στο διαδίκτυο, δεν αναφέρεται αν είναι γεγονός ή μυθιστόρημα, όμως δεν είναι μακριά από την αλήθεια. Διαβάστε το.


Ἀναρτήθηκε στὶς ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Tου Θανάση Ι. Νικολαΐδη

ΣΤΗ συμπλοκή, αποβραδίς, σκοτώθηκαν πολλοί. Αντάρτες κατά «Εθνικών» κι ήταν η μάχη φονική. Ποιος θάβει τους νεκρούς, την άλλη μέρα, πώς ακούς το θρήνο κοιτώντας τ’ άψυχα κορμιά; Και τι να πεις που έλληνες σκότωσαν έλληνες;

ΚΟΥΒΑΛΗΣΑΝ τους σκοτωμένους κι απίθωσαν τα κουφάρια τους σε μια γωνιά. Θα τους μετέφεραν στα μνήματα, αφού πρώτα τους αναγνώριζαν οι συγγενείς. Θα τους έβλεπαν νεκρούς οι χωριανοί, καθένας θα’ κανε «λογαριασμό» για να φορτώσει την ψυχή του λύπη ή αγανάκτηση, ανάλογα τι τους έδενε ή τους χώριζε όσο ζούσαν, χωριανοί, φίλοι, γνωστοί, γειτόνοι.


ΥΣΤΕΡΑ τους φόρτωσαν σε κάρο και κίνησαν γιατου χωριού την εκκλησιά. Σαν άκουσαν καμπανητό λυπητερό αυτοί οι ιδιότυποι νεκροθάφτες, άλλαξαν γνώμη. Θέλησαν να γίνει πιο γνωστό το γεγονός, να δουν τα πτώματα και να συγκινηθούν οι πιο «τρανοί». Να δώσουν την ευχή τους δεσποτάδες με ράβδους και μίτρες, παπάδες με μόρφωση, επαφές, ισχύ και δύναμη. Το ‘ξεραν πως οι δεσποτάδες ευλογούν τα όπλα της Πατρίδας στ’ όνομα της Παναγιάς, διαβάζουν τους νεκρούς πριν την ταφή, το ίδιο σκέφθηκαν για τους νεκρούς θα ισχύσει, για τις ψυχές ‘κείνων που κουβαλούσαν τα κουφάρια τους. Να’ ναι αναπαυμένες στον άλλο κόσμο.

ΔΥΣΚΟΛΟΣ δρόμος, μα θα τους πήγαιναν, σκεπασμένους με κουβέρτες στην Επισκοπή! Στο κέντρο της πόλης, σ’ εκείνο το μεγάλο κι απλησίαστο κτίριο που έστεκε μεγαλόπρεπο κι απείραχτο απ’ τις ριπές των ανταρτών. Εκεί μπαινόβγαιναν παπάδες, διάκοι, πρωτοσύγκελοι, άψυχοι, ανέκφραστοι κι απόκοσμοι, λες και δεν το’ μαθαν πως σφάζονται οι κοσμικοί στην ύπαιθρο, έλληνες πως σκοτώνουν έλληνες, στις πόλεις πως πεινάνε. Να σπεύσουν στους εμπόλεμους με το σταυρό στο χέρι κι ό,τι αποσώσουν, να κάνουν και μια προσευχή για τις ψυχές-όλα του ίδιου Θεού ήταν παιδιά κι εκείνοι ήσαν οι εκπρόσωποί του. Εκεί, στο κονάκι του Δεσπότη, με τις εικόνες, την πολυτέλεια και τη χλιδή μπαινόβγαιναν τρεχάτοι ρασοφόροι, από χώρο σε χώρο και κάθε τόσο σταυροκοπιόταν χωρίς λόγο. Χωρίς ίχνος χαμόγελου να γλυκάνει την ατμόσφαιρα, ν’ αλλάξει το κλίμα, ούτε μια λέξη ανθρώπινη, ένας λόγος για το μακελειό, ένα σταυροκόπημα για να τους φωτίσει ο Θεός να κατεβάσουν τις κάνες όπως πρόσταζε ο Χριστός. Όλοι τους σοβαροί και βιαστικοί, ο ένας με ένα χαρτί στο χέρι κι ο άλλος κάτι να ψιθυρίσει στο αυτί του διπλανού κι εκείνος να το μεταφέρει σε άλλον κι ο τελευταίος στον πρώτο «τη τάξει» αφέντη ψυχών και του ποιμνίου, όλοι κρατώντας τον τύπο και τις αποστάσεις που προβλέπουν οι νόμοι και οι κανονισμοί. Τους φτιάξαν’ Δεσποτάδες με τη δύναμη που είχαν για να την έχουν και να μη τη χάσουν και για την καλοπέρασή τους. Στ’ όνομα της Εκκλησίας και μακράν του ποιμνίου, που το χώρισαν κι αυτό σε ερίφια και αμνούς.

ΤΟ κάρο με τους σκοτωμένους συνέχισε την πένθιμη πορεία του. Βρέθηκε στην αυλή κι ο αμαξάς κατέβηκε. Χωρίς άδειες και τυπικές διαδικασίες. Βαρύ το φορτίο κι ο Ήλιος που’ δεν είδε τη βραδινή σφαγή , δεν άφηνε εκείνους τους αυτόκλητους νεκροθάφτες να καθυστερήσουν. Ανάκατα στο κάρο τα κουφάρια άρχισαν να μυρίζουν, έναν παπά ήθελαν να κάνει μιαν ευχή, μακάρι να’ ταν ο Δεσπότης. Αλλιώτικη θα’ ταν η ευχή, πιο δυνατή, χωρίς διάκριση για τους σκοτωμένους, για όλους το ίδιο, να συγχωρέσει ο Θεός τα κρίματά τους, να πάνε στον παράδεισο ενωμένοι κι ας ήταν στη ζωή τους χωρισμένοι. Δεν το’ θελαν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν, μα το’ χε η μοίρα τους κι ήταν του Εμφυλίου σκοπός ο αλληλοσκοτωμός.

ΟΙ δυο πάνω στο κάρο κι ο τρίτος κάτω. Ξεδιάλυναν τα θλιβερά κουφάρια και τ’ αραδιάζουν ένα-ένα. Ήταν εύκολο να ξεχωρίσεις τον αντάρτη με τα γένια και τα φυσεκλίκια. Οι «εθνικοί» ήταν οι λίγοι- τους βάλαν’ χωριστά, απιθώνοντας τα πτώματα σε μια γωνιά, με σεβασμό. Τους άλλους τους σηκώνανε για λίγο κρατώντας χέρια πόδια και τους ρίχναν’ καταγής. Άλλους, στο χείλος του κάρου, τους έσπρωχναν λιγάκι με το πόδι κι αυτό ήταν όλο. Σε λίγο έγινε σωρός και ειδοποίησαν τον Δεσπότη, που θ’ αργούσε να’ ρθει. Είδαν τα πτώματα παπάδες που μπαινόβγαιναν φουριόζοι κι ούτε στάθηκαν να δουν και να ρωτήσουν. Δεν ήταν δικιά τους δουλειά, δεν ήσαν δικοί τους άνθρωποι, αλίμονο να στεναχωριόταν ο παπάς σε μια κηδεία, να καταλάβαινε αυτά που διαβάζει σε μιαν επιμνημόσυνη δέηση, να άγγιζαν τη ψυχή του τα λόγια των ψαλμών και να’ πιανε το μήνυμα…Αλίμονο να λύγιζε η καρδιά του απ’ τα μοιρολόγια. Θα’ χε τότε φορτωθεί πίκρες του κόσμου και τι θ’ απόμενε σ’ αυτόν για ν’ απολύσει στη ζωή την άχαρη, τη στερημένη; Κάποιοι περαστικοί που μαζεύτηκαν χάζευαν τα πτώματα, άλλος από περιέργεια κι οι πιο πολλοί από μίσος. Η ώρα πέρναγε και ο Δεσπότης δεν φαινόταν. Σίγουρα το’ χε πληροφορηθεί κι είναι γνωστό πως στις «τελετές» προηγούνται τα παιδιά και οι νεκροί, μα έπρεπε να καθυστερήσει- τι Δεσπότης θα’ ταν…

ΚΑΠΟΤΕ φάνηκε στην πόρτα, με κουστωδία δυο τρεις ρασοφόρους που έσπευδαν να τον διευκολύνουν μη κοπιάσει, μη θυμώσει και τους ρίξει αυστηρή ματιά, μη πιάσουν χώμα τα χρυσοποίκιλτα άμφια. Αγωνία μη χαλάσει τη ψυχή του το θέαμα που θ’ αντίκριζε κι αν το μπορούσαν θα τον σήκωναν στα χέρια μη λερωθεί η φορεσιά του.

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ τους σκοτωμένους ο εκπρόσωπος του Θεού. Στέκεται με δέος στη μια πλευρά, σηκώνει τη ματιά στον ουρανό και δίνει την ευχή του. Για τον παράδεισο οι «εθνικοί». Με την ευχή της Παναγιάς και τη «μεσολάβηση» του Δεσπότη. Τελειώνει την ευχή και κατεβάζει το βλέμμα χαμηλά. Αλλάζει όψη ξαφνικά και ξαναγίνεται αυστηρός. Το βλέμμα γίνεται άγριο και, με ύφος βλοσυρό, πλησιάζει την άλλη «πλευρά». Το σωρό με τις σορούς των στοιβαγμένων. Στους νεκρούς αντάρτες με τα γένια και τα φυσεκλίκια. Κλωτσάει το κεφάλι του ακριανού που προεξείχε, «τι μου τους φέρατ’ εδώ;» λέει αυστηρά και φεύγει βιαστικός.

 


ΠΗΓΗ:
http://filologos10.wordpress.com/2010/10/27/%CE%BF%E2%80%A6%CE%B4%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82/

______________________________________________________

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.

27.10.10

 
========================
Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ (2)
και θρησκευτικό τουρισμό



Στην Πολωνική πόλη Swiebodzin, ετοιμάζεται να τελειώσει η κατασκευή ενός γιγάντιου αγάλματος του "Ιησού" το οποίο υπολογίζεται να είναι το υψηλότερο του είδους (33 μέτρα και 2 μέτρα το στέμμα και 16 μέτρα η βάση) ξεπερνώντας σε ύψος εκείνο στο Ριο και ένα άλλο στην Κολομβία.

Όπως είπαν οι αρμόδιοι, το φτιάχνουν και από ευσέβεια αλλά και με σκοπό να αποτελέσει ΠΟΛΟ ΕΛΞΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ...



Ο Χριστός βέβαια δεν θα ήθελε κανένα τέτοιο άγαλμα ή οποιοδήποτε ομοίωμά Του σ' αυτή τη Γη εκτός από τους αληθινούς πιστούς Του που καλούνται να γίνουν ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ Του.


Στην πραγματικότητα τα αγάλματα που φτιάχνονται για τον Χριστό είναι πολύ μικρότερα από άλλα που έχουν κατασκευαστεί για άλλες θρησκευτικές μορφές.

(Βλέπε http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_statues_by_height)






______________________________________________________




ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.
========================
Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ




Όπως έγραψε η εφημερίδα THE BOSTON GLOBE (20-9-2010) το 160 ετών άγαλμα του "Ιησού" (επάνω αριστερά) που βρισκόταν στην δημόσια βιβλιοθήκη της Βοστώνης, ρίχτηκε από τη μεγάλη σκάλα και έσπασε στο πάτωμα.
Αντίθετα, το άγαλμα του Εωσφόρου / Lucifer (πάνω δεξιά) αφέθηκε άθικτο.


______________________________________________________



ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.

=======================
Η μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα

Ή πώς τα κράτη (οι πολιτκοί) έκλεψαν τα χρήματα των λαών.

Το φιλμ αυτό αναφέρεται στην Αμερικανική κοινωνία, όμως τα πράγματα --αλίμονο-- δεν είναι διόλου διαφορετικά στα υπόλοιπα κράτη.






























______________________________________________________


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας.
_______________________________________________________

.

=======================
ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΟΥ...














Βρήκαμε αυτή την εικόνα στο διαδίκτυο χωρίς στοιχεία δημιουργού.

Την αναδημοσιεύουμε χωρίς άλλα σχόλια.










______________________________________________________



ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.


========================= 
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ...



 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΠΕΤΕΙΟ και την ιαχή "ΑΕΡΑ"

Διαβάσαμε και μεταφέρουμε:

- Φαντάζομαι το δρόμο του γυρισμού: τα ηρωικά παλληκάρια  να επιστρέφουν έχοντας παραδώσει τα όπλα σε αυτούς που μέχρι χθες νικούσαν, να περπατούν με το κεφάλι κατεβασμένο στην άκρη του δρόμου και να τους κοροϊδεύουν οι θρασύδειλοι Ιταλοί επαναλαμβάνοντας ειρωνικά την ιαχή αέρα (πραγματικό περιστατικό).


- Οι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών (τα αλεξίποινα Τάγματα Ασφαλείας) χρησιμοποιούσαν την ιαχή αέρα, όταν έκαναν έφοδο για να συλλάβουν  Έλληνες πατριώτες και να τους παραδώσουν στους Γερμανούς κατακτητές.


- Στο Γράμμο και ο τακτικός και ο δημοκρατικός στρατός φώναζαν αέρα, όταν εξαπέλυαν επίθεση κατά των αδελφών. Αέρα σε ποιόν, βρε παλληκάρια; Ποιος είναι ο εχθρός;  Γιατί να φύγει; Που να πάει;


Μέσα σε λίγα χρόνια φτήνυναν οι άνθρωποι και οι λέξεις..



ΠΗΓΗ: http://www.24grammata.com/?p=4360

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (πρώτη δημοσίευση στο περ. Discovery and science, εκδ. ΔΟΛ, Οκτ. 2006)







______________________________________________________



ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»
_______________________________________________________

Παρόλο που δεν δημοσιεύουμε σχόλια, διαβάζουμε ευχαρίστως όσα μας στέλνονται και τα λαβαίνουμε υπόψη μας. 
_______________________________________________________

.