.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 617
Αριθμ.
Διεκπ. 388/5-5-2014
Κυριακή Παραλύτου, 11 Μαΐου 2014
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 98Η
Προς τους ευσεβείς χριστιανούς
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ
Η !
Ήδη πέρασαν τρεις εβδομάδες από το Πάσχα, από τη
γιορτή της αληθινής πανηγύρεως και της αυθεντικής ειρήνης και βρισκόμαστε πάλι
μπροστά στην πρόκληση πολλαπλών αυτή τη φορά εκλογών. Ο πασχαλινός εορτασμός
λαμπροφόρος, γεμάτος φως και χαρά. Η πραγματικότητα όμως και πάλι ζοφερή. Η
καθημερινότητα δυσβάσταχτη, οι προοπτικές αμφίβολες, οι ελπίδες εξανεμισμένες,
οι επιλογές περιορισμένες. Κρίση πρωτοφανής, προβλήματα τεράστια, πολιτευτές
πολλοί, ικανοί όμως ηγέτες ελάχιστοι, ο λαός βουλιαγμένος σε σύγχυση και αθυμία.
Φτώχεια, εξουθενωτικά μέτρα, ανεργία, θλίψη, αίσθηση αδιεξόδου.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι βλέπουν φως. Μάλιστα επαγγέλλονται
σωτήριες λύσεις. Οι υποψήφιοι υπόσχονται. Τα ονόματα των ποικίλων παρατάξεων
δίνουν μια εικόνα αισιοδοξίας. Εμείς όμως, ο λαός, ακόμη υποφέρουμε. Αυτό που
βλέπουμε μάς πονάει. Αυτό που φανταζόμαστε μας τρομάζει. Αυτή είναι η ορατή εικόνα
της κρίσης, αυτό που φαίνεται.
Στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε ότι η κρίση είναι
πνευματική. Εδώ είναι το πρόβλημα. Γι’ αυτό και οι ελπίδες μας είναι μόνο
πνευματικές. Αυτό σημαίνει ότι και τα κριτήριά μας και οι πολιτικές μας επιλογές
και η ψήφος μας πρέπει να έχουν βασικά πνευματικό υπόβαθρο. Αλήθεια, πώς να
ψηφίσουμε έναν άνθρωπο δίχως αρετή και τόλμη; Πώς να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως
σοβαρότητα και αρχές, δίχως φόβο Θεού και σεβασμό στην ιστορία, δίχως ευαισθησία
πίστεως, δίχως σταθερές και αξίες; Αν σε τέτοιους εμπιστευθούμε την ψήφο μας, αμαρτάνουμε.
Η αλήθεια είναι ότι η ευθύνη γενικά των πολιτικών εκπροσώπων
μας είναι μεγάλη. Αυτοί μάς χάλασαν. Αυτοί μάς έφτιαξαν μία κοινωνία ανεκτική
στα ναρκωτικά, ασεβή στα ιερά, άτονη ή αναρχική στις αντιδράσεις. Αποποινικοποίησαν
τη μοιχεία, νομιμοποίησαν τις αμβλώσεις, θεσμοθέτησαν τον πολιτικό γάμο και τις
ανίερες συμβιώσεις, κατήργησαν την αργία της Κυριακής. Και τώρα; Τώρα θέλουν να
καίνε τους νεκρούς, να παντρεύουν άτομα του ιδίου φύλου, να παίρνουν τα όργανά
μας εικάζοντας τη συναίνεσή μας, να διευκολύνουν τους ανθρώπους να φεύγουν από
αυτόν τον κόσμο με πολιτική κηδεία, αδιάβαστοι, δίχως μια προσευχή, δίχως μια ευλογία
για την άλλη ζωή· με μοναδική σφραγίδα ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπάκι και ένα
τεράστιο ψέμα μέσα και γύρω τους.
Αλλά και η δική μας ευθύνη, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν
είναι μικρή. Η ποιότητα και το ήθος ενός λαού δεν φαίνονται από το πώς επιτίθεται,
αλλά από το πώς γνωρίζει να αμύνεται. Από τα αντανακλαστικά του για αντίδραση. Η
πραγματική κρίση φαίνεται από το ότι ως λαός δεν είχαμε σύνεση και τόλμη να αντιμετωπίσουμε
την πρωτοφανή πρόκληση στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Και τούτο διότι αποδειχθήκαμε
πνευματικά γυμνοί. Συνέπεια και αυτό της αποϊεροποίησης της ζωής μας. Ένας
στεγνός μηδενισμός, μία ανόητη ασέβεια, ένας παθολογικός και μυωπικός εγωκεντρισμός,
μια άνευρη και άκαρπη παιδεία, γκρέμισαν την πίστη μας, αποδυνάμωσαν τα ιδανικά,
οδήγησαν σε ανόητες επιλογές και εξαφάνισαν κάθε ικμάδα και ίχνος τόλμης από τον
λαό μας. Ένας λαός που παλινδρομεί ανάμεσα στην αγριότητα και την απάθεια, ανάμεσα
στο θράσος και την ανοησία, πώς, αγαπητοί μου, να αντισταθεί; Μάς ρούφηξαν το αίμα
κι έτσι μάς πήραν και τα χρήματα και τα δικαιώματα. Και κυρίως την αξιοπρέπεια.
Τέτοια κοινωνία μάς φτιάξανε. Τέτοια κοινωνία
φτιάξαμε. Και όλα αυτά στηρίχθηκαν σε αυτούς που εκλέξαμε και σε μάς που τους ψηφίσαμε.
Εμείς και εγκρίνουμε και συγχωρούμε, και συχνά αδιαφορούμε. Γι’ αυτό φταίμε. «Αθυμία
κατέσχε με από αμαρτωλών των εγκαταλιμπανόντων τον νόμον σου», λέγει ο
ψαλμός. Με τέτοια αθυμία και βαθύ πόνο, απευθύνομαι σε όσους μπορούν να ακούσουν
την αδύνατη φωνή μου, σήμερα Κυριακή του Παραλύτου.
Έχω όμως μέσα μου και μια ελπίδα. Την ελπίδα ότι θα
ξυπνήσουμε. Ήρθε η ώρα για ένα γερό κόλαφο στο άθλιο σύστημα που μάς ρούφηξε όλο
το πνεύμα. Το κακό πρέπει να σταματήσει τώρα και ξεκάθαρα. Το κακό δε δεν είναι
ποιοί τελικά θα βγουν και τί θα κάνουν. Το κακό για το οποίο θα δώσουμε λόγο στον
Θεό και την ιστορία είναι τί θα κάνουμε εμείς, η υπεύθυνη ψήφος ή η αδιαφορία
μας.
Ας προσέξουμε πολύ σε αυτές τις εκλογές. Το μήνυμα που
θα δώσουμε πρέπει να είναι πνευματικό. Μάς λένε ότι η Εκκλησία πρέπει να
σιωπήσει. Δεν είναι δουλειά της να ταράζει τον κόσμο. Είναι όμως αποστολή της να
αφυπνίζει. Γι’ αυτό και τώρα είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει. Αν πάλι
σιωπήσουμε, τότε «και οι λίθοι κεκράξονται». Δεν αντέχουμε άλλο. Έχει αποστρέψει
το πρόσωπό του ο Θεός από πάνω μας. Νοιώθουμε εντελώς αβοήθητοι σε έναν
κατήφορο χωρίς τέρμα. Θέλουμε το φρένο της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Και
αυτό έχει να κάνει με την ψήφο μας. Εμπιστευόμαστε μόνον ανθρώπους που
πιστεύουν στον Θεό, που τιμούν την ιστορία και τις παραδόσεις μας, που σέβονται
τον εαυτό τους, που αγαπούν την Ελλάδα πάνω από τα συμφέροντά τους, πρόσωπα
τίμια και με σεβασμό στην ιερή παρακαταθήκη που κληρονομήσαμε και όχι με υποτέλεια
στην άθλια ταυτότητα που μάς κατασκευάζουνε. (Αν ο Δεσπότης ξέρει κανέναν τέτοιο ας μας τον ονομάσει, επειδή ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ)
Είναι πολύ κρίσιμες αυτές οι εκλογές. Ελπίδα μας
-και μάλιστα μεγάλη- είναι ότι θα δώσουν ένα σαφές και ηχηρό πνευματικό μήνυμα
στην κοινωνία μας, ότι θα εκφρασθεί πνευματικά ο λαός μας. Αν κάτι τέτοιο συμβεί,
τότε θα σημάνουν και την αρχή της αλλαγής. Μιας αλλαγής που και αναγκαία είναι
και επιθυμητή και εφικτή. Η διαφορά από την ευλογημένη κατάσταση που όλοι επιθυμούμε
είναι τεράστια. Η απόσταση πολύ μικρή. Όσο μια απόφαση πνευματική.
Ο Θεός να σάς ευλογεί και να στηρίζει τον λαό
και το έθνος μας. Εμείς να ψηφίζουμε κι Εκείνος να εκλέγει. Και να φωτίζει τους
ηγέτες μας «ίνα και ημείς εν τη γαλήνη αυτών ήρεμον και ησύχιον βίον
διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι».
Με αναστάσιμες ευχές και αγάπη,
† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
http://www.imml.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1&Itemid=138
_Πολύ σωστά όσα γράφει εδώ ο Δεσπότης, εκτός από ένα, ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΜΠΙΠΤΕΙ στις κατηγορίες εκείνες που μάς λέει ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ...
_Έχει να προτείνει κάτι ή κάποιον; Δεν το κάνει...
_Μόνο αφήνει την ευθύνη και την ενοχή στο λαό, χωρίς εκείνος ως ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ να δώσει και το στίγμα...
_Λέει βέβαια εκείνο το γενικόλογο: «Εμείς να ψηφίζουμε κι Εκείνος να εκλέγει». Αλλά τι πάει να πει αυτό;
=================
