Αλλά πού είναι η ειρήνη;
.
************************
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ
************************
// …Ένα από τα αιτήματα
της ζωής μας είναι η ειρήνη. Είναι ταυτισμένη με τη ζωή, διότι ο πόλεμος μεταξύ
των ανθρώπων και των λαών φέρνει θάνατο και καταστροφή. Δεν περιορίζεται όμως
μόνο στις διακρατικές σχέσεις. Ειρήνη ζητούμε και στην καθημερινότητά μας, στις
διαπροσωπικές μας σχέσεις, στο σπίτι μας, στην εργασία μας, στην κοινωνία.
Ειρήνη ζητούμε και στην σχέση με τον εαυτό μας, στον τρόπο που βλέπουμε και
αντιδρούμε στα γεγονότα της ζωής, στις προκλήσεις και τους πειρασμούς.
Ταυτίζουμε την ειρήνη με την
ησυχία, την γαλήνη, τον τρόπο χειρισμού των προβλημάτων μας με γνώμονα την
επίλυσή τους χωρίς επιθετικότητα, χωρίς συγκρούσεις, χωρίς να βγαίνει η εικόνα
του κακού ως κυριαρχούσα στη διάθεσή μας. Στην πράξη όμως ειρήνη έχουμε στη
ζωή μας όταν αποφεύγεται η μεγαλύτερη πρόκληση και δυσκολία στη σχέση του
ανθρώπου με τον Θεό, τον πλησίον, τον εαυτό του, αλλά στις σχέσεις των ανθρώπων
μεταξύ τους: η διάσπαση.
Ο απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους Εφεσίους, αναφέρει ότι ο Χριστός «εστίν
η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα έν και το μεσότοιχο του φραγμού
λύσας» (Εφεσ. 2, 14). Είναι η πραγματική ειρήνη, που έκανε τους δύο
αντιμαχόμενους κόσμους έναν λαό και γκρέμισε με το σταυρικό του θάνατο ό,τι σαν
τείχος τους χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους. Ο λόγος αυτός
μας υποδεικνύει ότι η ειρήνη που αναζητούμε, δεν θα έρθει χωρίς το Χριστό στη
ζωή μας. Και για να έρθει ο Χριστός, χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τα
πρότυπα που έχουμε για τη ειρήνη. Διότι πρωτίστως χρειάζεται να πολεμήσουμε
εναντίον της διάσπασης. Και αυτός είναι ένας αγώνας που προϋποθέτει αυτόματη
συναίσθηση τι συμβαίνει στην ψυχή μας, αλλά και τι γίνεται στον κόσμο. Ο λόγος
του ίδιου του Κυρίου μας είναι σκληρός, αλλά ιδιαίτερα σαφής:
«ουκ
ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10,34).
Ο Χριστός έγινε η ειρήνη για τον κόσμο γιατί θυσιάσθηκε για να ενωθούν οι
άνθρωποι με το Θεό. Η διάσπαση είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας, του κακού στις
πολυποίκιλες μορφές του. Με την αμαρτία, την απόρριψη δηλαδή ή την αδυναμία
βίωσης του θελήματος του Θεού, οι άνθρωποι αισθανόμαστε ανήμποροι να
πολεμήσουμε εναντίον της διάσπασης εντός μας και εναντίον της διάσπασης προς
τους άλλους ανθρώπους. Διότι η αμαρτία μας υπενθυμίζει ανά πάσα στιγμή τη
δύναμη του «εγώ» μας και την ανάγκη αυτό να κυριαρχεί. Αυτό να
ικανοποιεί τις επιθυμίες του, ακόμη ή και συνήθως εις βάρος των άλλων.
Η αμαρτία μας κάνει να
βλέπουμε τη ζωή όχι ως διακονία και αγάπη, αλλά ως κυριαρχία και εξουσία. Να
μην αποδεχόμαστε την οδό του σταυρού για το πρόσωπό μας, αλλά να γινόμαστε
εμείς οι σταυρωτές. Ο Χριστός έφερε την ενότητα και την καταλλαγή με την
θυσία Του. Έδειξε τον τρόπο επιστροφής στο θέλημα του Θεού, που είναι η αγάπη
και η παραίτηση από τα δικαιώματά μας χάριν του πλησίον και τι σημαίνει υπακοή
στο Θεό.
Αυτή η οδός ενώνει τους ανθρώπους και με το Θεό και μεταξύ τους,
διότι τους δίνει την δυνατότητα να επικαλούνται και να έχουν την βοήθεια του
ουρανού στον αγώνα τους να λειτουργούν ως αγαπώσες υπάρξεις και όχι ως
εξουσιαστικά όντα. … //
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός /// http://themistoklismourtzanos.blogspot.gr/
|
=
«Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ»
( Ιωάν. 14:27 )
|
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ
ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Αν
και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε
υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε
στη διεύθυνση:
neakaipalaia@gmail.com
=
Σ
Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η
αναδημοσίευση ύλης από το "ΝΕΑΚΑΙΠΑΛΑΙΑ"
σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι
απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν
αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή
της.
Αυτό
όμως δεν σημαίνει ότι εμείς συμφωνούμε
ή εγκρίνουμε όλες τις δικές τους
απόψεις.
|
.
.