Φιλάργυρους μπορεί κάποτε, με το φόβο του Θεού,
με το φόβο της κολάσεως, και προ παντός με την καρδιά της αγάπης στον Ιησού
Χριστό, να πείσουμε (έστω και λίγους), να μοιραστούν τα πάντα με τους
φτωχούς.
• Τους άλλους πώς θα πείσουμε; Είναι
όσοι έχουν φόβο Θεού, αλλ' ο φόβος τους είναι... αρρωστημένος!
• Ποιος θα πείσει μερικές μοναστικές
ή προσκυνηματικές μονάδες, ν’ ανοίξουν τις θυρίδες, που λέγονται «τάματα»,
και να εκποιήσουν όλο τον πλούτο, που κρέμεται πάνω σε εικόνες και σε
προσκυνήματα; Μιλάμε για μεγάλο πλούτο.
• Εν ονόματι του Χρίστου, του πτωχού
Ναζωραίου, συγκεντρώνεται χρυσάφι με τη μορφή «ταμάτων».
• Ποιος θα πει στον ευλαβή κλήρο και
λαό, ότι η ευλάβεια δεν διοχετεύεται σε χρυσάφια και ασήμια πάνω σε εικόνες
και σε άλλα θρησκευτικά αντικείμενα, αλλά διοχετεύεται στην πρώτη Κόρη του
ουρανού, στην ελεημοσύνη;
• Ποιος θα θυμίσει στους χριστιανούς,
ότι ένα τάμα μόνο ισχύει: Αυτό, πού κάναμε την ώρα του Βαπτίσματός μας.
Υποσχεθήκαμε: «Συντάσσομαι τω Χριστώ»! Αρκεί αυτό.
• Ποιος θα πει σε μερικούς
Μητροπολίτες, ότι σε εποχή φτώχειας προκαλούν οι χρυσοΰφαντες στολές τους και
τα πολυαρχιερατικά τους συλλείτουργα με όλες τις παραμέτρους της σπατάλης;
Η επιλογή των πιο χρυσών ραβδιών και των πιο
φανταχτερών στολών, δεν είναι εκτροπή από την εικόνα του Ιησού Χρίστου, του
δι' ημάς παθόντος;
• Για ν' ανοίξουν οι θυρίδες των
πλουσίων και οι θυρίδες του ταματουργικού πλούτου, πρέπει ν' ανοίξουν οι
καρδιές. Να μπει ο Χριστός. Και όταν μπει μέσα μας ο Χριστός, θα φωνάξει: «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης» (Ματθ. στ΄
19).
Και αν δεν Τον ακούσουμε, θα μάς πετάξει από την
Εκκλησία Του, με το ίδιο εκείνο φραγγέλιο (Ιωάν. β΄ 15).
| 
