Τονίζει ο απ. Πέτρος: «Ει και πάσχοιτε διά δικαιοσύνην,
μακάριοι. Τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε. Έτοιμοι προς
απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά
πραΰτητος και φόβου» (Α' Πέτρ. γ' 14-15).
• Σε απολογία κλήθηκε και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου. Αλλεπάλληλα τα
απολογητικά υπομνήματα και του ιδίου και του συγκατηγορουμένου συμμοναστού
του. Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι οι απολογίες και οι καταθέσεις για
περιουσιακά στοιχεία μιας Μονής είναι απολογίες και ομολογίες για το πρόσωπο
του Ιησού Χριστού;
• Ας κάνουμε πιο πρωτοχριστιανικό ερώτημα: Μπορεί η οποιαδήποτε φαντασία να
φανταστεί τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον ηγούμενο πάσης κτίσεως, την κεφαλή της
Εκκλησίας, να διεκδικεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας λίμνης; Να βρίσκεται
π.χ. στην παραθαλάσσια Καπερναούμ ή στα παραθαλάσσια Γέργεσα, να δείχνει τη
λίμνη της Γαλιλαίας, και να διακηρύττει: «Η λίμνη αυτή ανήκει στην αδελφότητά
μας, στην αδελφότητα των Αποστόλων μου»;
Ό,τι για τον Κύριο είναι
αδιανόητο, μπορεί να γίνεται δικαστική διένεξη μιας Μονής, πού διεκδικεί μια
λίμνη; η ακτημοσύνη των μοναχών δεν ακλουθεί την ακτημοσύνη του Χριστού και
όλης της Αδελφότητάς Του (Ματθ. ι' 9);
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:
«Το
"Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και δεύρο ακολούθει
μοι", είπεν ο Χριστός και προς τους της εκκλησίας προέδρους περί των της
εκκλησίας κτημάτων... Νυνί δε οι του Θεού ιερείς τρυγητώ και αμητώ
παρακάθηνται, και πράσει και αγορασία προσόδων» (Ε.Π.Ε. 12,292).
Μετάφραση:
Το «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα να με
ακολουθήσεις» (Ματθ. ιθ' 21), το είπε ο Χριστός, και για τους προεστώτες της
Εκκλησίας, για τα κτήματα της Εκκλησίας... Δυστυχώς τώρα λειτουργοί του Θεού,
αφιερωμένοι, ασχολούνται με τρύγους και θερισμούς, με αγοροπωλησίες και με
έσοδα.
• Μερικοί θέλησαν να κατατάξουν στους μάρτυρες και ήρωες τον κληρικό, που
βρέθηκε προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού. Όλοι βέβαια συμφωνούν για
τρία οδυνηρά πράγματα:
■ Πρώτον, όλοι θλίβονται, διότι ρασοφόρος βρίσκεται στη φυλακή• εκφράζουμε όλοι
τη συμπάθειά μας.
■ Δεύτερον, όλοι ρωτάνε, γιατί για υπόθεση, που εμπλέκονται δεκάδες πρόσωπα
(και υψηλά ιστάμενοι) μόνο ένας προφυλακίστηκε, και αυτός κληρικός;
■ Τρίτον, όλοι ευαισθητοποιήθηκαν για τον χρόνο προφυλακίσεως του ηγουμένου
(στο Δωδεκαήμερο των εορτών).
• Αλλ' από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου να θεωρείται μάρτυρας της
πίστεως ο προφυλακισθείς, δεν νομίζετε ότι υπάρχει απόσταση;
Σεβαστές είναι οι επισκέψεις
συμπαθείας οφειλόμενες σε κάθε φυλακισμένο. Και ορισμένες δηλώσεις
συμπαραστάσεως στον εν λόγω ηγούμενο, είναι νοητές. Όπως επίσης σεβαστές
είναι και ορισμένες διαφοροποιημένες απόψεις, ήπιων μάλιστα τόνων.
• Δεν χρειάζονται οι υπερβολές, όπως το να ταυτίζεται κληρικός προφυλακισμένος
για περιουσιακές υποθέσεις, με τη σταύρωση του Χριστού, με το διωγμό της
Εκκλησίας, με τα βασανιστήρια αγίων μαρτύρων, ακόμα και με τη... σφαγή των
νηπίων από τον Ηρώδη!
Ποιος κληρικός δέχεται να θεωρηθεί
αθώο νήπιο; Και όμως στον υπερβολικό ζήλο συμπαραστάσεως στον ηγούμενο,
κάποιοι τον κατέταξαν στη χορεία «των σφαγιασθέντων με την απάνθρωπη εντολή
του Ηρώδη»! Κάτι τέτοια μάλλον ζημιά κάνουν στον συμπαθή ηγούμενο.
• Ας προσγειωθούμε στη χριστιανική πραγματικότητα. Ας δούμε και πάλι τον απόστ.
Πέτρο, που δείχνει τον μακάριο μάρτυρα, αυτόν που πάσχει ως ομολογητής του
Χριστού, και όχι για άλλους λόγους: «Ει ονειδίζεσθε εν ονόματι Χριστού,
μακάριοι. Ει ως Χριστιανός πάσχει τις, μη αισχυνέσθω, δοξαζέτω δε εν τω μέρει
τούτων» (Α΄ Πέτρ. δ΄ 14-16).
Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης, Περιοδικό
«Ιωάννης ο Βαπτιστής», Φεβρουάριος 2012, σελ. 30.
|
