10.1.13

Αλλού ο παπάς... κι αλλού ο σταυρός...


Αλλού ο παπάς... κι αλλού ο σταυρός...


==

__Το σόου, ατυχώς, δεν πετυχαίνει πάντοτε...
__Άλλες φορές μπλέκει το σχοινί του σταυρού,

__άλλες φορές χάνεται ο σταυρός στο βυθό,

__και άλλες φορές αστοχεί ο Δεσπότης...
__Πάντα όμως γελοιοποιείται η θρησκεία, κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι εκπρόσωποί της...
...ή μάλλον Η ΠΙΣΤΗ είναι το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει.
__


 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:neakaipalaia@gmail.com

Ο λόγος περί αμαρτίας... - 1


Ο λόγος περί αμαρτίας... - 1

==


Σε διάφορες εκκλησίες συνηθίζουν οι πιστοί να απαγγέλλουν την Κυριακή Προσευχή όλοι μαζί. Όμως η φρασεολογία που συνήθως χρησιμοποιείται, προέρχεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, όπου χρησιμοποιείται η λέξη «ὀφειλήματα». Δηλαδή λέμε «ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν». Όμως στο Ευαγγέλιο του Λουκά η ίδια φράση είναι διαφορετική, αφού λέει «ἄφες ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν».
 

Αυτό εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να έχει κάποια ουσιαστική διαφορά, όμως, επειδή ακούμε μία άλλη λέξη (οφειλήματα), τείνουμε να λησμονούμε ότι πρόκειται για ΑΜΑΡΤΙΕΣ.



Δυστυχώς στα χρόνια που ζούμε, η λέξη ΑΜΑΡΤΙΑ ακούγεται όλο και λιγότερο στα κηρύγματα των διαφόρων εκκλησιών.

Οι άνθρωποι, που νομίζουν ότι είναι ιδιαίτερα καλοί, προσβάλλονται όταν τους κάνεις λόγο για αμαρτίες. Αυτές είναι πράξεις που κάνουν οι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟΙ άνθρωποι ενώ οι ίδιοι ούτε σκότωσαν ούτε λήστεψαν ποτέ κανέναν.

Όσο για τα δικά τους σφάλματα, περιμένουν, για να μην πω απαιτούν, από τον άγιο Θεό της αγάπης, ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΙ, ΝΑ ΤΑ ΑΓΝΟΕΙ και, εν γένει, να μην τους δίνει σημασία.
Για πολλούς, η αμαρτία έχει λάβει χάρη...

Όταν όμως μιλάμε για τη ΧΑΡΗ του Θεού, ταυτόχρονα δηλώνουμε ότι αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα της αμαρτίας – ότι είμαστε αμαρτωλοί και ότι ο Θεός μάς έχει συγχωρέσει. 

Αλλά στη γλώσσα μας σήμερα, αλλά και στην ίδια τη ζωή  μας, η αμαρτία είναι πλέον μια αποδεκτή παραδοχή, που δεν φαίνεται να έχει σημασία για τους περισσότερους.

Είναι σαν να λέμε, "Ναι, φυσικά εμείς αμαρτάνουμε", και στη συνέχεια να μην κάνουμε τίποτα γι’ αυτό.

Όμως η απάθεια απέναντι στην αμαρτία αποκαλύπτει την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους μας για την αγιότητα. 

Μπορεί η γενεά των παππούδων μας να το παράκαναν αυτό –δεν πήγαιναν στον κινηματογράφο, δεν χόρευαν και δεν έπιναν αλκοόλ, θεωρώντας πως όλα αυτά ήταν σημεία της ασέβειας και όλοι όσοι έκαναν τέτοια πράγματα, έπεφταν στην κατάκριση ενός νομικίστικου, επικριτικού πλαισίου εκκλησιαστικής ζωής. 

Όμως αυτή η υπερβολή των προηγούμενων γενεών, οδήγησε τη νέα γενεά σε μία ελευθεριάζουσα αντίληψη της χριστιανικής ζωής, που σημαίνει, "Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, λόγω της χάρης του Θεού".
__


 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:neakaipalaia@gmail.com

Με το είδωλό σου...


Με το είδωλό σου...

==
«και λαβών τον μόσχον, τον οποίον είχον κάμει, κατέκαυσεν εν πυρί, και συντρίψας εωσού ελεπτύνθη, έσπειρεν επί το ύδωρ και επότισε τους υιούς Ισραήλ». (Έξ. 32:20)

__Είχαμε έναν παλιό δάσκαλο που συνήθιζε να λέει ότι «Ο Θεός σε τιμωρεί με το είδωλο που λατρεύεις κάθε φορά»...
__Δεν χρειάζεται άλλη τιμωρία...
__Και τούτη η τιμωρία είναι η χειρότερη, επειδή πέρα από τα άλλα, σου στερεί την όποια ψεύτικη ελπίδα... περίμενες από το μηδέν...
__Παράλληλα όμως σου δίνει και την ευλογία να ταπεινωθείς και να αναθεωρήσεις τους δρόμους σου, μήπως και αποβλέψεις προς την αληθινή ΣΩΤΗΡΙΑ που βρίσκεται πάντα ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ...
Αυτό συμβαίνει και τώρα με την οικονομική κρίση, επειδή οι άνθρωποι νόμισαν πως με το ΕΥΡΩ  (ή το δολάριο κ.ο.κ.) θα είναι ΙΣΧΥΡΟΙ και ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ... 
__


 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:neakaipalaia@gmail.com

Με καθυστέρηση αιώνων...


Με καθυστέρηση αιώνων...


__Αναφερόμενη στα 50 χρόνια από την Β΄ Βατικανή Σύνοδο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, η εφημερίδα «Ενοριακές Καμπάνες» (30-11-2012) μεταφέρει κάποιες απόψεις του Ιησουίτη π. Μπαρτολομέο Σόρτζε, και από τις οποίες ξεχωρίζουμε τις εξής:


«…υποδεικνύει η Σύνοδος:


1) Να ξεπεραστεί κάθε μορφή «κληρικαλισμού»: μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν χριστιανοί Α' κατηγορίας (οι κληρικοί) και Β' κατηγορίας (οι λαϊκοί). Λέει το διάταγμα περί Εκκλησίας: «κοινή είναι η αξιοπρέπεια των μελών, λόγω της αναγέννησης τους εν Χριστώ, κοινή η χάρη των τέκνων, κοινή η κλήση προς την τελειότητα. Καμιά ανισότητα, επομένως, εν Χριστώ και μέσα στην Εκκλησία, σε ό,τι αφορά τη φυλή ή το έθνος, την κοινωνική κατάσταση ή το φύλο. Παρόλο που ορισμένοι, με θέλημα του Χριστού, κατέστησαν διδάσκαλοι και διαχειριστές των μυστηρίων και ποιμένες για τους άλλους, όμως ισχύει για όλους μια πραγματική ισότητα σε ό,τι αφορά την αξιοπρέπεια και την κοινή δράση προς όλους τους πιστούς στο να οικοδομηθεί το σώμα του Χριστού». Η Ιεραρχία δεν είναι υπεράνω, αλλά μέσα στον Λαό του Θεού. Η εξουσία της Εκκλησίας δεν είναι γραφειοκρατία ή διαχείριση, αλλά διακονία και μαρτυρία.



2) Άλλη ποιμαντική συνέπεια των θεολογικών κατακτήσεων της Συνόδου είναι η εκ νέου αξιολόγηση του ειδικού ρόλου των λαϊκών μέσα στην Εκκλησία και στον διάλογο με τον κόσμο. Μέσα σε μια Εκκλησία που δεν θεωρείται πλέον ως «τέλεια κοινωνία», αλλά ως «λαός του Θεού σε πορεία μέσα στην ιστορία», οι λαϊκοί πιστοί δεν είναι πια ανήλικοι, ούτε μισοπαπάδες, ούτε απεσταλμένοι του κλήρου, αλλά λαβαίνουν απευθείας από τον Χριστό, με το Βάπτισμα και το Χρίσμα, τη μοναδική αποστολή - χαρακτηριστική όλου του λαού του Θεού - του ιερατικού, προφητικού και βασιλικού καθήκοντος του Χριστού.



Επομένως, για να πραγματοποιηθεί η μεταρρύθμιση που θέλησε η Σύνοδος, επιβάλλεται να γίνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια μόρφωσης, κυρίως για την ωρίμανση της πίστεως. Αυτή είναι η σημαντικότερη ποιμαντική συνέπεια των «αλμάτων προς τα εμπρός», που έκανε η Σύνοδος στον θεολογικό και ποιμαντικό τομέα. Μόνο από μια πίστη ώριμη, μπορεί να προέλθει μέσα στην Εκκλησία η επάνοδος της πνευματικότητας, την οποία έχει ανάγκη για να φέρει σε πέρας την απαραίτητη εσωτερική της ανανέωση.»

====

 __Χρειάστηκαν τόσοι αιώνες για να παραδεχτεί η παπαδοσύνη τούτη την μεγάλη αλήθεια...
__Και οι μεν Ρωμαιοκαθολικοί δείχνουν ότι αντιλήφθηκαν το λάθος τους… 
__Οι Ορθόδοξοι τι κάνουν;  
.
__


 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" 

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

 Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:neakaipalaia@gmail.com