__Άλλες φορές μπλέκει το σχοινί του σταυρού,
__άλλες φορές χάνεται ο σταυρός στο βυθό,
__και άλλες φορές αστοχεί ο Δεσπότης...
__Πάντα όμως γελοιοποιείται η θρησκεία, κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι εκπρόσωποί της...
...ή μάλλον Η ΠΙΣΤΗ είναι το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει.
__Είχαμε έναν παλιό δάσκαλο που συνήθιζε να λέει ότι «Ο Θεός σε τιμωρεί με το είδωλο που λατρεύεις κάθε φορά»...
__Δεν χρειάζεται άλλη τιμωρία...__Και τούτη η τιμωρία είναι η χειρότερη, επειδή πέρα από τα άλλα, σου στερεί την όποια ψεύτικη ελπίδα... περίμενες από το μηδέν...
__Παράλληλα όμως σου δίνει και την ευλογία να ταπεινωθείς και να αναθεωρήσεις τους δρόμους σου, μήπως και αποβλέψεις προς την αληθινή ΣΩΤΗΡΙΑ που βρίσκεται πάντα ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ...
Αυτό συμβαίνει και τώρα με την οικονομική κρίση, επειδή οι άνθρωποι νόμισαν πως με το ΕΥΡΩ (ή το δολάριο κ.ο.κ.) θα είναι ΙΣΧΥΡΟΙ και ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ...
«…υποδεικνύει η Σύνοδος:
1) Να ξεπεραστεί κάθε μορφή «κληρικαλισμού»: μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν χριστιανοί Α' κατηγορίας (οι κληρικοί) και Β' κατηγορίας (οι λαϊκοί). Λέει το διάταγμα περί Εκκλησίας: «κοινή είναι η αξιοπρέπεια των μελών, λόγω της αναγέννησης τους εν Χριστώ, κοινή η χάρη των τέκνων, κοινή η κλήση προς την τελειότητα. Καμιά ανισότητα, επομένως, εν Χριστώ και μέσα στην Εκκλησία, σε ό,τι αφορά τη φυλή ή το έθνος, την κοινωνική κατάσταση ή το φύλο. Παρόλο που ορισμένοι, με θέλημα του Χριστού, κατέστησαν διδάσκαλοι και διαχειριστές των μυστηρίων και ποιμένες για τους άλλους, όμως ισχύει για όλους μια πραγματική ισότητα σε ό,τι αφορά την αξιοπρέπεια και την κοινή δράση προς όλους τους πιστούς στο να οικοδομηθεί το σώμα του Χριστού». Η Ιεραρχία δεν είναι υπεράνω, αλλά μέσα στον Λαό του Θεού. Η εξουσία της Εκκλησίας δεν είναι γραφειοκρατία ή διαχείριση, αλλά διακονία και μαρτυρία.
2) Άλλη ποιμαντική συνέπεια των θεολογικών κατακτήσεων της Συνόδου είναι η εκ νέου αξιολόγηση του ειδικού ρόλου των λαϊκών μέσα στην Εκκλησία και στον διάλογο με τον κόσμο. Μέσα σε μια Εκκλησία που δεν θεωρείται πλέον ως «τέλεια κοινωνία», αλλά ως «λαός του Θεού σε πορεία μέσα στην ιστορία», οι λαϊκοί πιστοί δεν είναι πια ανήλικοι, ούτε μισοπαπάδες, ούτε απεσταλμένοι του κλήρου, αλλά λαβαίνουν απευθείας από τον Χριστό, με το Βάπτισμα και το Χρίσμα, τη μοναδική αποστολή - χαρακτηριστική όλου του λαού του Θεού - του ιερατικού, προφητικού και βασιλικού καθήκοντος του Χριστού.
Επομένως, για να πραγματοποιηθεί η μεταρρύθμιση που θέλησε η Σύνοδος, επιβάλλεται να γίνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια μόρφωσης, κυρίως για την ωρίμανση της πίστεως. Αυτή είναι η σημαντικότερη ποιμαντική συνέπεια των «αλμάτων προς τα εμπρός», που έκανε η Σύνοδος στον θεολογικό και ποιμαντικό τομέα. Μόνο από μια πίστη ώριμη, μπορεί να προέλθει μέσα στην Εκκλησία η επάνοδος της πνευματικότητας, την οποία έχει ανάγκη για να φέρει σε πέρας την απαραίτητη εσωτερική της ανανέωση.»
__Και οι μεν Ρωμαιοκαθολικοί δείχνουν ότι αντιλήφθηκαν το λάθος τους…
.__Οι Ορθόδοξοι τι κάνουν;