Σας θυμίζει τίποτε;
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
| Ημερομηνία: 16.08.2009 | 00:35 |
| ''Μενέ, τεκέλ, ου-φαρσίν'' (Δανιήλ, 5: 1-31) |
| Του Μιχάλη Περσιάνη |
Όταν οι έχοντες ευθύνη τιμωρούνται, αυτό είναι ένα. Όταν όμως τιμωρείται ο λαός, αυτό είναι πλέον σοβαρό Ο Βαλταζάρ, βασιλιάς της Βαβυλώνας, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου δείπνου, διέταξε να του φέρουν τα πολύτιμα σκεύη, τα οποία είχε αρπάξει ο πατέρας του, Ναβουχοδονόσωρ, από τον ναό της Ιερουσαλήμ, για να πιουν μέσα κρασί ο ίδιος, οι καλεσμένοι του και οι παλλακίδες του. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένα χέρι-φάντασμα, που έγραψε στον τοίχο τις λέξεις «Μενέ, τεκέλ, ου-φαρσίν». Ύστερα από τις αποτυχημένες προσπάθειες των σοφών και γραμματέων του, ο Βαλταζάρ στράφηκε στον Δανιήλ για να του εξηγήσει τη γραφή στον τοίχο. Η ερμηνεία του Δανιήλ ήταν πως το χέρι που έγραψε στον τοίχο, του έστελνε το μήνυμα ότι ο Θεός μέτρησε τη βασιλεία του και τη φέρνει στο τέλος της (Μενέ), πως ο ίδιος μπήκε στην πλάστιγγα και βρέθηκε λειψός (Τεκέλ) και πως το βασίλειό του θα διαιρεθεί ανάμεσα στους Πέρσες και στους Μήδους. Η ιστορία έμεινε στα αγγλικά υπό τη μορφή της ιδιωματικής φράσης «η γραφή στον τοίχο» («the writing on the wall») και υποδηλοί τις σαφείς προειδοποιήσεις που δεν μπορούν οι υπεύθυνοι να αναγνώσουν. Πολλές φορές, παρά τις ξεκάθαρες ενδείξεις για την πορεία των πραγμάτων, οι έχοντες την ευθύνη δεν αναγνωρίζουν τα πασιφανή και επιμένουν πως όλα βαίνουν καλώς. Σήμερα, η κυπριακή οικονομία δέχεται έντονες πιέσεις, αλλά οι έχοντες την ευθύνη δεν αντιδρούν, έχοντας κατ’ επανάληψη τονίσει πως, αφού οι άλλοι ασθενείς του θαλάμου (τα μέλη της Ευρωζώνης) πάσχουν από χειρότερη ασθένεια, τότε εμείς είμαστε, καθ’ ορισμόν, καλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανεργία, που συνεχίζει την ανοδική της πορεία, αλλά το κράτος δηλώνει ικανοποιημένο. Μάλιστα, αντί να αναγνώσει τα σημάδια των καιρών, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει πως η «δική μας» ανεργία είναι πιο χαμηλή από αυτήν άλλων χωρών. Δεν αναφέρει, φυσικά, πως αυτή ήταν πάντοτε η συγκριτική μας θέση. Η «εγγεγραμμένη ανεργία» ως δείκτης είναι χρήσιμη, αλλά δεν αντικατοπτρίζει το πραγματικό εύρος του προβλήματος. Στους εγγεγραμμένους ανέργους δεν συμπεριλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι που δεν είναι πολίτες της Δημοκρατίας, οι οποίοι πολύ συχνά δεν εγγράφονται παρά το γεγονός ότι έχουν δικαιώματα. Δεν συμπεριλαμβάνονται, ακόμα, οι νέοι και οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, που δεν έχουν κανένα λόγο να εγγραφούν στους καταλόγους. Ο ένας στους οκτώ νέους είναι άνεργος, σύμφωνα με τη Eurostat, και απελπισμένοι απόφοιτοι δεν έχουν ακόμα αρχίσει να φαίνονται στα στοιχεία της. Η επιμονή της κυβέρνησης στον δείκτη των «εγγεγραμμένων ανέργων», αντί στη μεθοδολογία της Eurostat, είναι μάλλον περίεργη. Ακόμα, οι κινήσεις της κυβέρνησης δεν συνιστούν λήψη σοβαρών μέτρων. Οι εκστρατείες της υπουργού Εργασίας κατά της παράνομης και αδήλωτης εργασίας μπορεί να προχωρούν καλά (ίσως να είναι η πιο ολοκληρωμένη πολιτική της κυβέρνησης), αλλά δεν αρκούν. Αποτελούν μεν μέτρα κατά της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, της λαθρομετανάστευσης, ακόμα και κατά της διάβρωσης των συλλογικών συμβάσεων και των όρων εργασίας, είναι θεμιτά και απαραίτητα, αλλά δεν αποτελούν «ουσιαστικά μέτρα κατά της ανεργίας». Τέτοια μέτρα δεν εναπόκεινται μόνο στην υπουργό Εργασίας, που ανέλαβε όλο το βάρος, αλλά και στο Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο φαίνεται να μη διαβάζει τη «γραφή στον τοίχο». Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι προβλέψεις για το έλλειμμα και την ανάπτυξη. Ενώ διεθνείς οίκοι, αναλυτές, η Κομισιόν, οικονομολόγοι και σχολιαστές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι το έλλειμμα θα ξεπεράσει το 3%, μόνο η κυβέρνηση διαφωνεί. Μοναδική ελπίδα να διατηρηθεί το έλλειμμα χαμηλά είναι, πλέον, η Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού και τα πρόστιμά της, ή άλλα μη επαναλαμβανόμενα έσοδα παρόμοιου ύφους. Αυτό, όμως, δεν ανατρέπει τις διαρθρωτικές παθογένειες των δημοσίων οικονομικών και τις μακροπρόθεσμές τους επιπτώσεις, στις οποίες αυτή η στήλη αναφέρθηκε επανειλημμένα. Ακόμα, η ελπίδα πως θα διατηρηθεί η ανάπτυξη του ΑΕΠ, βασίζεται στην πρόθεση να «μετρηθεί» από το μέσο του ενός έτους στο μέσο του επόμενου, και όχι η συνολική αυξομείωση του ΑΕΠ για όλο το έτος. Ουσία, όμως, δεν έχουν οι δείκτες. Δεν έχει σημασία εάν η ανεργία είναι στο 5,4% σήμερα και θα προσεγγίσει το 7,5% μέχρι το τέλος του έτους. Σημασία έχουν οι ολοένα και περισσότεροι άνεργοι που ζουν ανάμεσά μας και που αναζητούν εργασία – συχνά πιο χαμηλή από τα προσόντα τους – καθώς και τα πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα που αυτό δημιουργεί. Το χειρότερο είναι πως, σε αντίθεση με τον Βαλταζάρ, στη δική μας περίπτωση είναι ο λαός που θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα, ενώ οι έχοντες την ευθύνη παραμένουν στο απυρόβλητο, επιμένοντας πως ακολουθούν «φιλολαϊκή πολιτική», στην οποία, όμως, οι μικροεπιχειρηματίες καταρρέουν και οι άνεργοι δεν λαμβάνονται υπόψη. Ο Βαλταζάρ, πάντως, έλαβε μία εξήγηση από τον Δανιήλ. Το ίδιο βράδυ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας φονεύθηκε. |
