Νεκροί; Ποιοι νεκροί;

Νεκροί; Ποιοι νεκροί;

.

.

Χθες ήταν ΨΥΧΟ-Σάββατο, και η Ορθόδοξη Εκκλησία προσευχήθηκε για τους κεκοιμημένους.  Όπως κάθε χρόνο μια γειτόνισσα μου έφερε και εφέτος ένα πιάτο κόλλυβα. Όχι βέβαια για να «σχωρέσω τα αποθαμένα της», επειδή γνωρίζει ότι εγώ αυτά δεν τα πιστεύω, αλλά επειδή περίσσεψαν και δεν ήθελε να τα πετάξει. Εξάλλου ξέρει πόσο μου αρέσει το βραστό στάρι. Στο ερώτημα «ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ;» η απάντηση είναι «για τους αποθαμένους», για τους νεκρούς. Αλλά εγώ θυμάμαι τον Κύριο Ιησού Χριστό που είπε σε κάποιον Ιουδαίο που νοιαζόταν για την ταφή του πατέρα του: «Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς· συ δε απελθών διάγγελε την βασιλείαν του Θεού» (Λουκ. 9:60) Η θλιβερή πραγματικότητα είναι πως οι «ζωντανοί» μεταξύ των οποίων ζούμε και υπάρχουμε, είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΕΚΡΟΙ, ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ.  Ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Ψηλαφώμεν τον τοίχον ως οι τυφλοί, και ψηλαφώμεν ως οι μη έχοντες οφθαλμούς· εν μεσημβρία προσκόπτομεν ως εν νυκτί· είμεθα εν μέσω των αγαθών ως νεκροί» (Ησ. 59:10). Αλλά γι’ αυτούς τους ΖΩΝΤΑΝΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ κανείς δεν προσεύχεται. Η χριστεπώνυμη κοινωνία μας τις ημέρες αυτές αφιερώνεται στην παρέλαση πρόστυχων καρναβαλιών...   Τα θέατρα και τα κέντρα παρουσιάζουν προγράμματα με βρομερά υπονοούμενα...   Η βουλή ψηφίζει νόμους που υπερασπίζονται κάθε παρεκτροπή και ανωμαλία...   Ο κόσμος είναι έτοιμος να ανεχθεί κάθε διαστροφή και ανηθικότητα...   Τα τηλεοπτικά κανάλια είναι γεμάτα με αμφιλεγόμενους «αστέρες» του σκότους…  Για όλους αυτούς όμως η εκκλησία δεν προσεύχεται.   Με την νεολαία και τα προβλήματά της δεν ασχολείται.   Με τους πολυάριθμους ανέργους και τη δυστυχία τους δεν ενδιαφέρεται.   Για τις συνεχείς αυτοκτονίες σιωπά.  Με όλους αυτούς θα ασχοληθεί μόνο όταν τους πάνε νεκρούς μέσα στην κάσα, για να τους «διαβάσει» και με τρόπο μαγικό να τους παραπέμψει «εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός».  Αφού βέβαια προηγουμένως κανονίσει ώστε να τους συγχωρεθεί «Παν αμάρτημα πραχθέν εν λόγω ή έργω ή διανοία».

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook

     

είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

neakaipalaia@gmail.com

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :

Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.

Ποια είναι η αλήθεια;

Ποια είναι η αλήθεια;

.

.

Περιήλθε στην προσοχή μας ο ιστότοπος του Σωματείου "Παγκύπριος Σύνδεσμος Συγγενών και Φίλων Μοναχών" http://monahismos.com από όπου είναι και η παραπάνω εικονιζόμενη αποτύπωση...   Το εν λόγω Σωματείο καταγγέλλει διάφορους κληρικούς και μοναστήρια για ένα ιδιότυπο "παιδομάζωμα" που μαστίζει οικογένειες... Από ότι καταλαβαίνουμε, πρόκειται μάλλον για μέγα κοινωνικό και θρησκευτικό πρόβλημα, που μαστίζει όχι μόνο την Κύπρο αλλά και την χώρα μας...  Το ίδιο, δυστυχώς, συμβαίνει με διάφορες σέκτες και παραθρησκευτικές οργανώσεις, (όπως η Σαηεντολογία, η Κρίσνα κ.λπ.), και πλήττει όλες τις χώρες όπου η θρησκεία μεταλλάσσεται σε ηγούμενο ψυχών προς θετικές ή αρνητικές ατραπούς...

 =

«Η γνώση είναι η καλύτερη προστασία», λέει ένας κανόνας πρόληψης και ασφάλειας. Μην τον υποτιμάτε.

Το ιστολόγιο    « Ν Ε Α   Κ Α Ι   Π Α Λ Α Ι Α » 

και η σελίδα   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »   στο Facebook

     

είναι αδελφές παρουσίες του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ   « Τ Υ Χ Ι Κ Ο Σ »

Υπόψη ότι οι σελίδες αυτές έχουν  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ   

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:

neakaipalaia@gmail.com

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η   Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :

Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.