Νόμισμα του Βασιλιά Ηρώδη με ελληνική επιγραφή!
==
Στο βίντεο οστά που δείχνουν στο Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ ως ΔΗΘΕΝ των 14.000 νηπίων...
=
Άλλη μια φορά η Ιερά Παράδοσις αποδεικνύεται παραμυθατζού.
Η Ιερά Παράδοση κάνει λόγο για 14.000 νήπια που σφαγιάστηκαν
από τον Ηρώδη στην Βηθλεέμ μετά τη γέννηση του Χριστού.
Όπως εξηγεί παρακάτω ο Γ.Π. Πατρώνος, Ομότ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Παν. Αθηνών, για μία ακόμη φορά η
Ιερά Παράδοση αποδεικνύεται ότι ΜΕΓΑΛΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ (και μάλιστα
χωρίς κανένα λόγο), αποδεικνύοντας εκ των πραγμάτων ότι δεν μπορεί να
εκλαμβάνεται ως ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΠΗΓΗ της πίστης των Χριστιανών.
--------------------------------------------
Υπό τους αυστηρούς όρους της επιστημονικής ιστορικής
ακρίβειας, ωστόσο, ο αριθμός των 14 χιλιάδων θανατωθέντων νηπίων κατά την
παράδοση δημιουργεί – ακόμη και για τα δεδομένα του Ηρώδη – ανυπέρβλητα
προβλήματα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχουν οι πηγές και ιδιαίτερα
ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος – σύγχρονος των ευαγγελιστών Λουκά και
Ιωάννη και άρα καλός γνώστης της εποχής των ευαγγελικών γεγονότων – η κωμόπολη
της αρχαίας Βηθλεέμ και τα περίχωρά της θα πρέπει τότε να είχαν πληθυσμό ίσως λίγο
μεγαλύτερο από χίλιους κατοίκους. Η σφαγή των αρρένων νηπίων «από διετούς και
κατωτέρω» δεν θα ήταν, επομένως, στην πραγματικότητα δυνατό να αφορά
περισσότερα από 30 ή το ανώτατο 40, με βάση τα στατιστικά δεδομένα που
προκύπτουν από την πληθυσμιακή κατανομή της συγκεκριμένης περιοχής.
Ένας τέτοιος
αριθμός θα καθιστούσε πολύ πιο πιθανό, κατά τους ιστορικούς, ο Ηρώδης να
αποτόλμησε όντως ακόμη ένα τραγικό εγχείρημα προκειμένου να διασφαλίσει την
εξουσία του από την έστω και υποθετική απειλή της εμφάνισης ενός διεκδικητή του
θρόνου.
Η «αναίρεση» μερικών δεκάδων νηπίων, άσημων αγροτικών
οικογενειών μιας απομακρυσμένης και αγνοημένης περιοχής, δεν θα αποτελούσε
«παρά μόνο ένα μικρό και ασήμαντο επεισόδιο» στο βίο και την πολιτεία του, όπως
εύστοχα παρατηρεί ένας σύγχρονος ερευνητής, ένα πταίσμα σε σύγκριση με τα άλλα
του εγκλήματα, που δεν επιβάρυνε αισθητά τον ήδη μακρύ κατάλογο των θυμάτων της
καχυποψίας του, και δεν διαφοροποιούσε ιδιαίτερα την ούτως ή άλλως έκρυθμη
τοπική κατάσταση ώστε να προκαλέσει την παρέμβαση της Ρώμης στο συγκεκριμένο
ζήτημα.
Εν προκειμένω, είναι γεγονός ότι πουθενά στα ιερά κείμενα
των Ευαγγελίων δεν καταγράφεται συγκεκριμένος αριθμός «αναιρεθέντων νηπίων».
Η
αναφορά στη σφαγή «χιλιάδων όντων δεκατεσσάρων» αρρένων τέκνων προέρχεται
αντίθετα από την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας – από το εορτολογικό Συναξάρι
της συγκεκριμένης ημέρας- και μάλιστα με την επισήμανση ότι τα νήπια αυτά
εντάσσονται στο χώρο των Μαρτύρων της Εκκλησίας και θεωρούνται ως οι πρώτοι
ανώνυμοι και «αναρίθμητοι» μάρτυρες της χριστιανικής πίστης.
Αυτό ακριβώς το
στοιχείο προσδίδει, επομένως, στο όλο ζήτημα παράλληλα προς την ιστορική και
μία ιδιαίτερη «συμβολική» παράμετρο, που καθιστά απαραίτητη τη θεολογική
ερμηνευτική προσέγγιση.
_________
Για λεπτομερέστερη ιστορική και θεολογική ερμηνευτική
προσέγγιση του γεγονότος της σφαγής των νηπίων βλ. Γεωργίου Π. Πατρώνου, Η
Ιστορική Πορεία του Ιησού (από τη φάτνη ως τον κενό τάφο), Εκδόσεις Δόμος,
Αθήνα 1991, σ. 580.
=
__.
