Πάθη Χριστού... όμως γιατί; (1)
.
.
«Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν
τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά
τας αμαρτίας; "με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε"».
Α' Πέτρου β'24
Δύο
βασικότατα στοιχεία του χαρακτήρα του Θεού είναι η δικαιοσύνη και η αγάπη. Στον
Κήπο της Εδέμ σε μία τρομερή, όσο και μοναδική στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία,
αυτές οι δύο ιδιότητες συγκρούστηκαν. Ο Θεός κινούμενος από την απλοχεριά και
γενναιοδωρία της αγάπης Του είχε πει στους πρωτόπλαστους: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως
θέλεις τρώγει» (Γένεση β'16). Η συμπλήρωση του επόμενου εδαφίου, «από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και
του κακού, δεν θέλεις φάγει απ' αυτού, διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού,
θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γένεση β'17), έρχεται για να διδάξει στον Αδάμ
και στην Εύα την αληθινή ουσία της ελευθερίας. Πραγματικά ελεύθερος είναι όχι
αυτός που είναι ασύδοτος και πράττει κατά τις επιθυμίες του, αλλά αυτός που σε
κάθε περίπτωση είναι πρόθυμος, κινούμενος από την ωριμότητα της αυτοβουλίας
του, να αναγνωρίσει τις ευθύνες των πράξεων του. Έτσι, μέσα στην ανέφελη πραγματικότητα
του παραδείσου, ο Θεός ορίζει νόμους, όχι ως ο απόλυτος μονάρχης, αλλά ως ο
μόνος αρμόδιος να διδάξει τα ύψιστα μαθήματα της υπευθυνότητας και της αυτοπειθαρχίας
και κατά ακολουθία να σταθμίσει τα θέματα της υπακοής και της παράβασης.
Από
το κεφάλαιο γ' της Γένεσης μαθαίνουμε ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν έμειναν πιστοί
σε αυτό που τους είχε ορίσει ο Θεός. Έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό, παρακούοντας
στο μοναδικό θέμα που ο Θεός είχε ζητήσει απ' αυτούς. Είναι επιφανειακό να
βλέπουμε σ' αυτό το σημείο αυτήν καθ' αυτή την πράξη της τροφής. Ο Θεός δεν
δυσαρεστήθηκε επειδή οι πρωτόπλαστοι έφαγαν από τον συγκεκριμένο καρπό. Η ψυχή
Του πληγώθηκε γιατί τα δημιουργήματα Του δεν πίστεψαν στα λόγια Του. Αν,
λοιπόν, αυτοί που ήταν πλασμένοι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Του δεν μπορούσαν
να υποστούν την πιο μικρή απ' όλες τις δοκιμασίες, δεν θα μπορούσαν να
υπομείνουν μια ακόμη μεγαλύτερη, που θα απαιτούσε ανώτερες ευθύνες. Δεν είναι
δίκαιο εκ μέρους μας να προσπερνάμε την ύπαρξη ενός Θεού που όχι μόνο συγχωρεί,
αλλά έχει κάθε δικαίωμα να δυσαρεστείται και να πληγώνεται από τη συμπεριφορά
του ανθρώπου.
Η
συνέχεια αύριο
«Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο
τι, ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον»
Α' Κορινθίουςβ'2
Από άρθρο της Μαρίας Π. Μεντή στο
περιοδικό «Αγγελιαφόρος», τ. 135, 2014
Το ιστολόγιο
« Ν Ε Α Κ Α Ι
Π Α Λ Α Ι Α »
Υπόψη ότι οι σελίδες
αυτές έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,
λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:
Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ
Η Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η :
Η
αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι
απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της.
Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις
απόψεις των άλλων.
