Όταν ο δεσπότης έχασε το μέτρο...
==
__Το κουσούρι δύσκολα το χάνει κανείς...
__Πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι, έλεγαν οι παλαιοί... και ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΑΙΟ...
Το «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ» και η σελίδα «ΤΥΧΙΚΟΣ» στο Facebook είναι αδελφές του «ΤΥΧΙΚΟΣ» www .tyxikos .gr / Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση: neakaipalaia@gmail.com >>> ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Η αναδημοσίευση ύλης από τις σελίδες μας σε άλλα ιστολόγια, έντυπα κ.λπ., είναι απολύτως ελεύθερη εφόσον δεν αλλοιώνεται και αναφέρεται η πηγή της. Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συμφωνούμε ή εγκρίνουμε τις απόψεις των άλλων.
__Το κουσούρι δύσκολα το χάνει κανείς...
__Πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι, έλεγαν οι παλαιοί... και ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΑΙΟ...
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ__Στην εποχή μας είναι τόσο σπάνιος ο συνετός, πνευματικός λόγος από σύγχρονες ηγετικές μορφές, και όταν τον ακούμε μας εκπλήσσει ευχάριστα. Χρόνια τώρα, ο προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, κ. Αναστάσιος Γιαννουλάτος, αρθρώνει έναν τέτοιο λόγο, δείγμα του οποίου επιτρέψτε μου να αντιγράψω, προσυπογράφοντας.
__“Η Εκκλησία οφείλει να αρθρώσει λόγο προφητικό. Σθεναρή κριτική στα μέλη των Εκκλησιών μας για την ασυνεπή προς τις αρχές του Ευαγγελίου στάση. Για τη μικρή ή μεγάλη συμμετοχή στην αδικία και την κοινωνική διαφθορά. Άσκηση θαρρετής κριτικής στα υλιστικά ιδεώδη και συστήματα που απεργάζονται την αδικία και την οικονομική κρίση ειδικότερα. Χωρίς, βέβαια, να μπλέξουμε με την πολιτική. Η οικονομική αυθαιρεσία, η διαφθορά, η αναλγησία άνθησαν με όποιο οικονομικά σύστημα κι αν επιβλήθηκε – καπιταλιστικό η σοσιαλιστικό.
__Συγχρόνως όμως επείγει, όσοι έχουμε κάποια ευθύνη στην Εκκλησία, να προχωρήσουμε σε σοβαρή αυτοκριτική. Τελευταίως, με καίει το ερώτημα: Πώς ένας λαός, που στη συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει Ορθόδοξος, έφθασε στο να αδιαφορεί για στοιχειώδη θέματα τιμιότητος, συνεπείας, δικαιοσύνης και αλήθειας. Μήπως αδιαφορήσαμε για τα βαρύτερα του νόμου, “την κρίσιν και το έλεον και την πίστιν” (υποτιμώντας τη δικαιοσύνη και την αγάπη) και προβάλαμε “τον ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον” (Ματθ.23:23); Μήπως εκθρέψαμε μια εξωτερική θρησκευτικότητα, με φαντασμαγορικά πανηγύρια (κάποτε τύπου μπαρόκ), και παραλείψαμε τη μεθοδική, σιωπηλή πνευματική καλλιέργεια του βάθους της ψυχής, ιδιαίτερα την τήρηση του χρυσού κανόνα: “πάντα όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς” (Ματθ.7:12), την γνήσια πίστη και ταπείνωση, την ανιδιοτελή αγάπη. Ο Χριστός υπήρξε σαφής: “Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με, ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου. Και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν” (Ιωάν.14:21).
__Η αληθινή ευσέβεια δεν κατασπαταλά τον χρόνο στα εξωτερικά, συνήθως περιττά, στην κατάκριση, αλλά εκφράζεται με συνειδητή υπακοή στο θέλημα του Θεού, με τιμιότητα, με σοβαρότητα, με ειλικρινείς πράξεις αγάπης.
__Τελικά το ζητούμενο για όλους είναι η “μετάνοια”. Ίσως για πολλούς, εκκοσμικευμένους συμπολίτες μας, αυτή η λέξη θεωρείται πολύ θρησκευτική και παρωχημένη. Αλλά, όσοι πιστεύουμε στο Χριστό, γνωρίζουμε ότι αυτή είναι η καθοριστική αρχή του Χριστιανισμού. Αυτήν ανέδειξε πυρήνα του μηνύματός Του ο Κύριός μας: “μετανοείτε και πιστεύετε εν τω Ευαγγελίω” (Μάρκ. 1:15).
__Μόνο με αλλαγή νου και καρδιάς μπορούμε να σταματήσουμε συνήθειες και πάθη που αρρωσταίνουν την κοινωνία μας. Η ειλικρινής και συνεπής μετάνοια είναι η μόνη ουσιαστικά θεραπευτική αγωγή για να δούμε καλύτερες μέρες, ως πρόσωπα και ως κοινωνία.” (Καθημερινή 20.1.2013).=================================
__Την ώρα που άλλοι πεινούν και στερούνται, κάποιοι "συνεταίροι" των κληρικών ενδιαφέρονται ΝΑ ΝΤΥΣΟΥΝ τους παπάδες/δεσποτάδες ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ...
__Με δικαιοσύνη χρειάζεται να ντυθούν όσοι θέλουν να λέγονται Χριστιανοί, και όχι με τα υπολείμματα της βυζαντινής ανακτορικής διαφθοράς, που ΑΣΤΟΧΑ ονομάζονται "ΙΕΡΑ ΑΜΦΙΑ"...
Ένα μικρό αγόρι ρώτησε τη μαμά του: "Γιατί κλαις μαμά;"
-"Γιατί είμαι γυναίκα" του είπε.
-"Δεν καταλαβαίνω" είπε το μικρό.
Η μαμά του απλά το αγκάλιασε και είπε "και ούτε ποτέ θα καταλάβεις...."
Αργότερα το μικρό αγόρι ρώτησε τον μπαμπά του:
"Γιατί η μαμά κλαίει χωρίς λόγο;"
-"Όλες οι γυναίκες κλαίνε χωρίς λόγο!" ήταν το μόνο που μπορούσε να πει ο μπαμπάς του.
Το αγοράκι μεγάλωσε και έγινε άντρας, έχοντας ακόμα την απορία για ποιό λόγο κλαίνε οι γυναίκες.
Κάποια στιγμή είχε μια συζήτηση με τον Θεό. Τότε τον ρώτησε: "Θεέ μου, γιατί οι γυναίκες κλαίνε τόσο εύκολα;"
Και τότε ο Θεός του είπε...
- "Όταν δημιούργησα την γυναίκα έπρεπε να είναι ξεχωριστή.
- Έφτιαξα τους ώμους της δυνατούς αρκετά ώστε να σηκώνουν τα βάρη του κόσμου και απαλά για να προσφέρουν ανακούφιση.
- Της έδωσα εσωτερική δύναμη για να μπορεί να υπομένει τις γεννήσεις και την απόρριψη που καμιά φορά προέρχεται από τα παιδιά της.
- Της έδωσα σκληράδα που της επιτρέπει να συνεχίζει όταν οι υπόλοιποι τα έχουν παρατήσει, και να φροντίζει την οικογένεια της μέσω αρρώστιας και κούρασης χωρίς να παραπονιέται.
- Της έδωσα ευαισθησία ώστε να αγαπάει τα παιδιά της κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και όταν αυτά την πληγώνουν.
- Της έδωσα δύναμη ώστε να αντέχει τον άντρα της με τα ελαττώματα του και την έπλασα από το πλευρό του για να προστατεύσω την καρδιά του.
- Της έδωσα σοφία να γνωρίζει ότι ένας σύζυγος ποτέ δεν πληγώνει την γυναίκα του, απλά ελέγχει τις δυνάμεις της και την αποφασιστικότητα της να παραμείνει δίπλα του χωρίς αμφιβολίες.
- 'Βλέπεις γιέ μου' είπε ο Θεός, 'η ομορφιά της γυναίκας δεν είναι στα ρούχα που φοράει, στη μορφή που έχει, ούτε στον τρόπο που φτιάχνει τα μαλλιά της. Η ομορφιά της γυναίκας είναι στα μάτια της, γιατί τα μάτια είναι οι πύλες της καρδιάς, το μέρος που η αγάπη κατοικεί."
__Για σκέψη και περίσκεψη...