Οι ευρέσεις της κεφαλής του
Τιμίου Προδρόμου
Μετά από πολλά χρόνια, φανερώθηκε στο όνειρο δύο μοναχών, οι οποίοι είχαν αναχωρήσει για τα Ιεροσόλυμα, αγγέλλοντας που βρίσκεται η κεφαλή του. Κι εκείνοι, αφού την βρήκαν, την είχαν με τιμές.
Από αυτούς την παρέλαβε κάποιος κεραμεύς και την μετέφερε στην πόλη των Εμεσηνών. Όταν αυτός πέθανε την κληροδότησε στην αδελφή του. Από τότε διαδοχικά περιήλθε σε πολλούς, για να καταλήξει στα χέρια κάποιου ιερομονάχου αρειανού που ονομαζόταν Ευστάθιος και εφύλαξε την κάρα σε σπήλαιο. Από εκεί, επί Ουάλεντος (364 – 378 μ.Χ.), μεταφέρθηκε στο Παντείχιον της Βιθυνίας μέχρι που ο Θεοδόσιος ο Μέγας (379 – 395 μ.Χ.) ανεκόμισε αυτή στο Έβδομο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ανέγειρε μέγα ναό.
Βεβαίως, υπάρχουν και άλλες αντιφατικές παραδόσεις.
Κατ’ άλλη εκδοχή η κάρα βρέθηκε στην Έμεσα το 458 μ.Χ., επί Λέοντος Α΄ (457 – 474 μ.Χ.)
Περί των ιερών λειψάνων του Τιμίου Προδρόμου βρίσκουμε ειδήσεις και σε διαφόρους χρονογράφους.
Ο Ζωναράς αναφέρει ότι το 968 μ.Χ. ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας «βόστρυχον του Βαπτιστού Ιωάννου αίματι περφυμένον», που μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη.
Πέντε χρόνια νωρίτερα κόμισε στην Κωνσταντινούπολη από τη Βέροια της Συρίας, το 963 μ.Χ., μέρος του ιματίου του Προδρόμου.
Σύμφωνα με άλλη μαρτυρία ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Κρήτη «το ένδυμα του Προφήτου εκ τριχών καμήλου τυγχάνον και περί τον τράχηλον ημαγμένον».
Η Γ Εύρεση όπου εορτάζεται στις 25 Μαΐου θα έπρεπε να θεωρείται ως δεύτερη εύρεση, αφού πουθενά δεν αναφέρεται άλλη, παρά μόνο η πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Η εύρεση αυτή έγινε από κάποιον άγνωστο ιερέα στα Κόμανα της Καππαδοκίας, περίπου το 850, μετά την λήξη της εικονομαχίας, μέσα σε αργυρή θήκη, σε ιερό τόπο και μεταφέρθηκε με μεγάλη επισημότητα και πομπή στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατατέθηκε στη Μονή του Στουδίου.(Από το διαδίκτυο http://nefthalim.blogspot.gr/2013/05/blog-post_1061.html?utm_source=feedly)
=
Αν χωρούν στο μυαλό σας |