Ντροπή και "περιφάνεια"...

Ντροπή και "περιφάνεια"...

.

.

Χωρίς σχόλια...

=================

Η ΤΡΟΪΚΑ και Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ...

Η ΤΡΟΪΚΑ και Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ...

.

.

Η ΤΡΟΪΚΑ και Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

ή ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Τα τελευταία χρόνια που η χώρα μας μπήκε δύνη της οικονομικής κρίσης –φτιαχτής ή υπαρκτής είναι θέμα άλλου σχολίου– η Ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε έναν «αποδιοπομπαίο» τράγο στον οποίο επιρρίπτει όλα τα δικά της σφάλματα και ανικανότητες.

• Ο λαός υποφέρει από ανόητες και άστοχες αποφάσεις; Η απάντηση είναι μία: ΦΤΑΙΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ. 

• Οι συντάξεις περικόπτονται με άδικο τρόπο και οι φόροι επιβαρύνουν το λαό καταχρηστικά; Πάλι η απάντηση είναι πως ΦΤΑΙΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ. 

• Και όταν οι επιχειρήσεις έκλεισαν η μία μετά την άλλη, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, πάλι Η ΤΡΟΪΚΑ ήταν υπεύθυνη.

Στην πραγματικότητα, όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Η τρόικα έχει τις ευθύνες της και έχει κατακριθεί και σχολιαστεί γι’ αυτό, όμως όταν η τρόικα είπε «Εξασφαλίστε φόρους τόσων εκατομμυρίων», δεν όρισε αν αυτούς θα τους εισπράξει η κυβέρνηση από τους πλούσιους ή από τους φτωχούς. Αυτό ήταν απόφαση και ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης. 

Αυτό το φαινόμενο, ωστόσο, δίνει αφορμή για να σκεφτούμε μία άλλη πτυχή από την πνευματική μας ζωή, επειδή συχνά βρισκόμαστε στην ανάγκη να ομολογήσουμε λάθη και αστοχίες στην πνευματική μας πορεία, που με ευκολία αποδίδουμε στον Διάβολο. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΤΑΙΕΙ…

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, επειδή σε αυτά τα λάθη και τις αμαρτίες ακόμη, δεν οδηγηθήκαμε από τον Διάβολο, αλλά ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ. 

Ο Ιάκωβος με Πνεύμα Θεού έγραψε: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον» (Ιακ. 1:14-15). Λόγια ξεκάθαρα και σταράτα. 

Δεν φταίει ο Διάβολος. Οι επιθυμίες μας φταίνε· η σάρκα μας φταίει· η ανοησία μας ευθύνεται, είτε επειδή δεν αγρυπνήσαμε, είτε επειδή δεν δώσαμε την δέουσα προσοχή στις εντολές και οδηγίες του Θεού, είτε επειδή –σαν πονηρά παιδάκια– σκεφτήκαμε να επιρρίψουμε την αστοχία μας «σε κάποιον άλλον» που, αν δεν είναι άνθρωπος, τότε δε μπορεί παρά να είναι ο Διάβολος. Το βέβαιο είναι ένα: ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ.... 

Όσο περισσότερο όμως κάνουμε αυτό το λάθος, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να το διορθώσουμε και να το εξαλείψουμε από τη ζωή μας. «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς θέλει ελεηθή» διαβάζουμε στο βιβλίο των Παροιμιών (Παρ. 28:13). 

Ας μην νομίζουμε ότι μπορούμε να κοροϊδέψουμε τον Θεό. 

Το «κόλπο» αυτό είναι αρχαίο, δοκιμασμένο και αποτυχημένο. 

Μην ψάχνεις να βρεις τον όποιο πιθανό ή απίθανο «όφη»· μην προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από τον Διάβολο. 

Η ευθύνη είναι δική μας και όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερο θα είναι το μέλλον της πνευματικής μας πορείας με τον Χριστό.

 =================

Η λατρεία προς τον ποιμένα...

Η λατρεία προς τον ποιμένα...

.

.

Διαβάσαμε, συμφωνούμε και αναδημοσιεύουμε:

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΙΜΕΝΑ  [1]

Η Βίβλος είναι ξεκάθαρη. Οι επίσκοποι, οι διάκονοι, οι εργάτες και οι κοπιάζοντες για το ευαγγέλιο πρέπει να τιμώνται. Και όσοι δεν τους τιμούν αμαρτάνουν. 

Επίσης αμαρτάνουν βάναυσα όσοι περιμένουν "στη γωνία" τον κάθε κήρυκα ή ποιμένα να υποπέσει σε παράπτωμα για να του φάνε τη θέση ή για να προωθήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και ατζέντες. 

 Όποιος εργάτης ή επίσκοπος πέσει σε παράπτωμα πρέπει με αγάπη και ευαισθησία να διορθώνεται από το πρεσβυτέριο για να σταθεί γρήγορα στα πόδια του. Αυτά από τη μια μεριά. 

Από την άλλη τώρα, υπάρχουν δυστυχώς εκκλησίες που θεωρούν τον ποιμένα τους ημίθεο. Τον λατρεύουν, τον δοξάζουν και του δίνουν γη και ύδωρ. Τον θεωρούν ντε φακτο κεχρισμένο, ηγέτη, γίγαντα της πίστης. 

Αυτό το ολέθριο λάθος έχει πολλάκις οδηγήσει σε κατάχρηση εξουσίας από την πλευρά του ποιμένα. Είναι γνωστά περιστατικά τύφλωσης εργατών από την πολλή δόξα. Αρκετοί εκμεταλλεύθηκαν την αγάπη των πιστών για να πλουτήσουν, για να επηρεάσουν συνειδήσεις και για να προκαλέσουν χάος στις ζωές ανθρώπων και οικογενειών. 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Πρώτον, ο οιοσδήποτε ποιμένας ή εργάτης ή πρεσβύτερος δεν είναι ημίθεος, ούτε αλάνθαστος. Aν ο άγγελος της Αποκαλύψεως είπε στον Ιωάννη "μη με προσκυνάς, σύνδουλός σου είμαι", ευνόητο είναι πως ουδείς ποιμένας είναι ανώτερος αγγέλου για να είναι κάτι παραπάνω από σύνδουλος. Ο ποιμένας πειράζεται, πονάει, λυπείται, πέφτει όπως ο κάθε ένας. Όπως δεν πρέπει να λιντσάρεται αν πέσει, άλλο τόσο δεν πρέπει να του συγχωρούνται τα πάντα. 

Ο Τζίμι Σουάγκαρτ [2] πριν χρόνια είχε πιαστεί σε μοτέλ με πόρνες. Έκλαιγε ον κάμερα και το εκκλησίασμά του τον συγχώρεσε. Λίγο καιρό μετά ξαναέκανε τα ίδια. Αντί να παραιτηθεί είπε το αμίμητο, "Ο Θεός μου είπε να μη σας ενδιαφέρει". Παράνοια προερχόμενη από την πολλή δόξα. 

Δεύτερον, ας δώσουμε προσοχή για ποιο λόγο τιμούμε έναν ηγέτη. Για τις θυσίες του; Την ανιδιοτέλειά του; Την αγάπη και υπομονή του; Ή επειδή βγαίνει με ένα κοστούμι, διαθέτει ταμπέλα με το REVEREND - ΑΙΔΕΣΙΜΩΤΑΤΟΣ και το όνομά του στο μεγάλο του γραφείο, έχει ένα δίπλωμα σε κορνίζα και μισθοδοτείται με χοντρά λεφτά από το εξωτερικό; Aν ισχύει το δεύτερο τότε ο κύριος πάστορας κάνει καλά τη δουλειά του και το εκκλησίασμα έχει έναν επαγγελματία για ποιμένα. 

Στην Αμερική κυρίως η εμπορευματοποίηση της θρησκείας είναι σε βαθμό φαινομένου. Δυστυχώς πολλοί έχουν καταφθάσει και στην Ελλάδα και προσπαθούν να προσελκύσουν κάθε εθνικότητα για να συνεχίσουν να λαμβάνουν το μισθό τους. 

Τρίτον, ο ποιμένας δεν έχει εκ φύσεως ανοικτή επικοινωνία με το Θεό. Aν αυτό συνέβαινε, ο οιοσδήποτε ανέβαινε σε άμβωνα θα είχε υπερφυσικές αποκαλύψεις και δεν θα υπήρχαν σχίσματα με τόσο δυνατό χρίσμα. Πρέπει όλοι να εννοήσουμε πως ο ποιμένας ή εργάτης είναι σε ένα εξελικτικό στάδιο όπως όλοι οι πιστοί. Προσπαθεί, πέφτει, σηκώνεται, κάνει λάθη και παίρνει σωστές αποφάσεις. 

Πολύ πιο σεβάσμιος θα έπρεπε να θεωρείται ένας τέτοιος παρά από τον τσαρλατάνο που κάθε Κυριακή βγαίνει με στόμφο και ανακοινώνει πως του μίλησε ο Θεός και είναι απόλυτος πως είναι όργανο του Υψίστου. Εν τοιαύτη περιπτώσει υπάρχει ο αμείλικτος νόμος του Θεού που λέει πως ο Λόγος Του δεν επιστρέφει πίσω κενός αλλά εκτελεί αυτό για το οποίο απεστάλη. Όθεν, οτιδήποτε λέγεται και δεν γίνεται δεν το έκανε ο Θεός αλλά το μωρό μυαλό του εκάστοτε ηγέτη. 

Προσοχή λοιπόν να μη θεωρούμε εξ ορισμού τον οιονδήποτε πως έχει διαρκή σύνδεση με τα επουράνια. Δεν αποκλείω να υπάρχουν και τέτοιοι αλλά με βάση την εμπειρία του απ. Παύλου, ο τοιούτος ποιμένας θα πρέπει να διαθέτει και κάποιο σκόλοπα να τον κεντρίζει δια να μην επαίρεται. 

Ο επηρμένος και χωρίς σκόλοπα ποιμένας έχει τέτοια επικοινωνία με το θρόνο του Θεού όσο και ο κάθε ένας από εμάς με το άστρο Ρίγκελ, πολλά έτη φωτός μακριά από τη γη. 

Ανοικτά τα αισθητήριά μας λοιπόν για να περιβάλλουμε με αγάπη και όχι φαρμάκι τον κοπιάζοντα εργάτη, αλλά και πάντα να έχουμε στο νου μας πως η αγάπη κατακτάει καρδιές και όχι το οφίκιο.

_________________

Σημειώσεις «ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ»:

1. Πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν παρουσιάζεται ένας ποιμένας ή επίσκοπος ανώτερος ή επικεφαλής πάνω από τους άλλους πρεσβύτερους. Αυτά είναι στοιχεία της ειδωλολατρικής λατρείας και ιεραρχίας, που μόλυναν την Χριστιανική Εκκλησία αμέσως μετά την αναχώρηση των Αποστόλων (Μοναδική εξαίρεση το παράδειγμα του Διοτρεφή–Γ΄ Ιωάν. 1:9). 

2. Ο Τζίμι Σουάγκαρτ (Jimmy Swaggart) ήταν τηλευαγγελιστής της Πεντηκοστιανής Εκκλησίας "Συνάξεις του Θεού" (Assemblies of God) στις ΗΠΑ.  

Το τραγικό είναι ότι εξακολουθεί να λειτουργεί την "διακονία"  Jimmy Swaggart Ministries  // www.jsm.org.

http://en.wikipedia.org/wiki/Jimmy_Swaggart#1991_scandal 

=================