Έλεος για ένα κουλούρι...
=
__Το δήλωσε ο υπουργός Παιδείας με καμάρι και το μετέδωσε η κυβέρνηση με καύχηση...
__Αυτό μπόρεσαν μόνο να κάνουν...
__ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ (αν τελικά το δώσουν και αυτό) από ένα κουλούρι σε κάθε ελληνόπουλο μαθητή ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΕΙ...
=
>Όταν χρησιμοποιείς ευρωπαϊκά προγράμματα για να μοιράσεις 1
(ολογράφως: ένα) κουλούρι σε κάθε μαθητή, ομολογείς αυτομάτως ότι
υπάρχει πρόβλημα υποσιτισμού. Όταν ομολογείς ότι έχεις στη χώρα σου
πρόβλημα υποσιτισμού, παραδέχεσαι ότι η χώρα σου έχει μπει επισήμως σε
φάση ανθρωπιστικής κρίσης. >Αν δεν το παραδέχεσαι, είσαι ή ηλίθιος ή
επικίνδυνος.
>Για να φτάσει ένας μαθητής να υποσιτίζεται, σημαίνει ότι υποσιτίζεται
και η υπόλοιπη οικογένεια. Για να φτάσει στο σημείο αυτή η οικογένεια
να έχει κόψει το φαγητό, σημαίνει ότι έχει ήδη κόψει το ηλεκτρικό και το
πετρέλαιο. Αν αυτό δεν είναι ανθρωπιστική κρίση, τότε τι είναι; Μόδα;
Δίαιτα; Πώς ακριβώς χαρακτηρίζεται στη γαμημένη γλώσσα του
νεοφιλελευθερισμού και της εξαπάτησης το στάδιο εκείνο πριν τον θάνατο
από πείνα;
>Πόσο θράσος μπορεί να έχει ένας υπουργός για να χαρακτηρίζει «λύση»
για τον υποσιτισμένο μαθητή το ΕΝΑ κουλούρι και λίγο τυρί; Πόσο δύσκολο
είναι για έναν κοινό νου να αντιληφθεί ότι ο υποσιτισμένος δεν πεινάει
με την ιδιότητα του μαθητή, αλλά του ανθρώπου; Δηλαδή όταν φεύγει από το
σχολείο σταματά αυτομάτως η πείνα του; Όταν κλείνουν τα σχολεία στις
διακοπές του Πάσχα, των Χριστουγέννων και του καλοκαιριού, το παιδί δεν
πεινάει;
Κατερίνα Γώγου. Τρία κλικ αριστερά..1, (αποσπάσματα). /
Από το ιστολόγιο http://kartesios.com/?p=120036
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ
"ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε στη διεύθυνση:neakaipalaia@gmail.com