«Επί τρεις και πλέον δεκαετίες
είχαμε κακοσυνηθίσει με την υπερκατανάλωση, ακολουθώντας με αφέλεια, ή λόγω
πρόσκαιρου υλικού ή κομματικού κέρδους, τα ψέματα που μας έλεγαν σχεδόν όλοι οι
πολιτικοί μας, οι οποίοι, από την ένταξη μας στις τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες
(σημερινή Ενωμένη Ευρώπη) δεν έκαναν άλλο από το να κατασπαταλούν με τους
κομματικούς τους φίλους το δημόσιο χρήμα, να δίνουν μεγάλες υποσχέσεις στον
απλό λαό, χωρίς να πραγματοποιούν σχεδόν τίποτε από όσα είχαν υποσχεθεί.
Αυτοανακηρύσσονταν σωτήρες της πατρίδας, ενώ στην πραγματικότητα
υπέσκαπταν τα θεμέλια της: Κατέστρεψαν τη γλώσσα, αποκόπτοντας τις νέες γενεές
από την αρχαία μέχρι και τη νεώτερη γραμματολογία.
Εξάρθρωσαν την παιδεία, εφαρμόζοντας ό,τι ξεπερασμένο πρόγραμμα
είχε πειραματισθεί ο δυτικός κόσμος και υιοθετώντας το εδώ, με αποτέλεσμα να
μετατρέπουν σε πειραματόζωα τα νέα παιδιά της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης.
Καταπολέμησαν το θεσμό της οικογένειας ψηφίζοντας νόμους δήθεν
προοδευτικούς με αποτέλεσμα να πληγεί βαθειά το βασικό αυτό κύτταρο κάθε
ανθρώπινης κοινωνίας.
Εξοστράκισαν την ηθική από την Ελλάδα: Παρουσίασαν το κακό ως καλό
και θεώρησαν καθήκον τους να μιμηθούν ό, τι ανήθικο και σάπιο έχει ο δυτικός κόσμος,
ο οποίος, παράλληλα με τα αρνητικά του, έχει να μας δώσει και πολλά καλά
παραδείγματα, τα οποία όμως δεν λαμβάνονται υπόψη.
Και τώρα, μέσα στην οικονομική
κρίση, δρέπουμε τους καρπούς που σπάρθηκαν επί σαράντα περίπου χρόνια και, αντί
να μορφώσουν, παραμόρφωσαν δύο γενεές, οι οποίες, εκτός εξαιρέσεων, μεγάλωσαν
χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς σεβασμό προς το πρόσωπο, το έργο και την
περιουσία του άλλου. Βλέπουμε τα αποτελέσματα στην καθημερινή ζωή, και
ιδιαίτερα όταν γίνονται οι διάφορες διαδηλώσεις!».
ΠΗΓΗ: Εφημ. Καθολική 30-3-2012
