Το μεγαλύτερο ΘΑΥΜΑ...
-
Ασφαλώς μπροστά σε μια ανάσταση νεκρού θα στεκόμαστε με κατάπληξη και θαυμασμό.
Γιατί όμως δεν νιώθουμε τον ίδιο συγκλονισμό και μπροστά στις τόσες ψυχικές και πνευματικές νεκραναστάσεις; Τις θεωρούμε μικρότερες ή ανύπαρκτες; Και όμως είναι πραγματικές και όχι σπάνιες.
«Νεκρός ην και ανέζησε» είπε ο Κύριος για τον άσωτο υιό, όταν εγκατέλειψε το χοιροστάσιο και γύρισε στο σπίτι του πατέρα και μετανόησε και άλλαξε ζωή.
Νεκρός είναι και ξαναζεί και ο κάθε αμαρτωλός από τη στιγμή, πού συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και σηκώνεται από την πτώση του και παύει να δουλεύει στα τυραννικά πάθη και ξαναβρίσκει τον εαυτό του και την πνευματική του ελευθερία.
Δεν είναι θαύμα, όταν αυτός που μέχρι χθες ήταν ασυγκίνητος στα δάκρυα της μητέρας στις συμβουλές του πατέρα και ξαφνικά γίνεται άλλος άνθρωπος και αρχίζει μια νέα ζωή;
Λοιπόν δεν γίνονται θαύματα και στην εποχή μας;(Από το διαδίκτυο)
=
Το πιο μεγάλο θαύμα είναι η παρουσία του Θεού στη ζωή μας, όταν εμείς οι αμαρτωλοί μπορούμε να γίνουμε ξανά οικείοι και ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Όλα τα άλλα ξεφτούν και χάνονται. Αυτό είναι το μόνο που έχει αιώνια διάσταση! |
