Έχουμε ο καθένας μερίδιο στη συμφορά.
Και φωτίζεται ο νους μας και μάς γίνεται ορατό πώς δεν φταίνε μόνον οι εχθροί που μπήκαν απ' την κερκόπορτα. Φταίμε και εμείς που απαξιώσαμε την κερκόπορτα και εν γνώσει μας την αφήσαμε αφύλαχτη. Φταίμε όλοι... και οι άνθρωποι της Πολιτείας και οι άνθρωποι της Εκκλησίας και… ο λαός. Διαπράξαμε όλοι το ίδιο λάθος της ύβρης: Καταργήσαμε τον Θεό!Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε δε θέλουμε, από κει μπήκαν οι εχθροί: από την κερκόπορτα της υπεροψίας μας..., που στη θέση της Εκκλησίας έβαλε τις στοές, που αντικατέστησε τον γάμο με συμβολαιογραφική πράξη, που αντικατέστησε τη μάνα με την τηλεόραση, που αντικατέστησε τα παιδιά με τα σκυλιά.Από κει μπήκαν οι εχθροί: από την κερκόπορτα της υπεροψίας μας, που αντικατέστησε τον Πνευματικό με τα μέντιουμ, που αντικατέστησε την Λειτουργία με κολυμβητήρια, με φροντιστήρια και εκδρομές, που αντικατέστησε την προσευχή με γιόγκα, τη νηστεία με δίαιτες, και τον Χριστό με τον χρυσό!...Αδελφοί μου, η κρίση η βαθιά και οδυνηρή δεν είναι που άδειασαν τα ταμεία μας. Είναι που άδειασε η ψυχή μας! Άδειασαν τα σπίτια μας. [...] Τώρα μπορεί ελεύθερα να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει, ό,τι ώρα θέλει για όποια σχέση θέλει.Αδελφοί μου, η κρίση η βαθιά και η οδυνηρή είναι το κλάμα των παιδιών που δεν αφήσαμε να γεννηθούν!... και το κλάμα των παιδιών που εγκαταλείψαμε.
Η κρίση η βαθιά και η οδυνηρή είναι που γεμίσαμε παιδιά που δεν έχουν κατά που να κοιτάξουν. Γεμίσαμε παιδιά-τορπίλες! Έτοιμα να εκραγούν. Παιδιά γνωστής ή αγνώστου πατρότητας που δεν τα θέλει κανείς, παρά μόνον αυτοί που θα τα εμπορευτούν.
Αδελφοί μου, γεμίσαμε εμπόρους που μαζεύουν αργύρια τριάκοντα, αλίμονο για να αγοράσουν τον αγρό τού Κεραμέως...[...]Αρχίζει η ψυχή μας και διψάει την άφεση. Αφήνει τις χώρες των αλλοφύλων τις αλλότριες συμπεριφορές και ξαναπαίρνει η πολύπαθη ψυχή μας τούς πατροπαράδοτους δρόμους... για το πετραχήλι το άγιο για την Εκκλησία τού Χριστού.Αδελφοί μου, η κρίση η βαθιά και επώδυνη είναι και σωτήρια και ιαματική. Αρχίζεις και νοιάζεσαι και μοιράζεσαι το τριμμένο παλτό σου μ' αυτόν που κρυώνει! Αρχίζεις και πονάς και συμπονάς... Και ο άλλος άνθρωπος γίνεται συνάνθρωπος, ο κάτοικος συγκάτοικος, ο πατριώτης συμπατριώτης, και ο άλλος Έλληνας γίνεται συνέλληνας, εγγενής και συγγενής και όμαιμος και αδελφός!Αδελφοί μου, ομοιοπαθείς και συμπένητες, η κρίση η βαθιά και η οδυνηρή είναι γι' αυτούς η ασωτία και γι' άλλους η υποκρισία. Η στείρα θρησκευτικότητά μας. Η ηθική μας αυτάρκεια.... Κανείς δεν κλαίει... Και η κρίση εντείνεται και κάνει κρύο, πολύ κρύο!Χωρίς μετάνοια, πώς να το διαχειριστείς; Χωρίς ελπίδα στο αμέτρητο έλεος τού αγαπώντος Θεού, χωρίς την εμπειρία της Παρουσίας Του, πώς να βγουν οι χειμώνες; Πώς να βγούμε απ' τ' αδιέξοδο χωρίς θύρα εξόδου;Αδελφοί μου, ομοιοπαθείς και συμπένητες, η κρίση η μεγάλη δεν είναι που δεν ευημερούμε. Είναι που δεν μετανοούμε. Η κρίση η μεγάλη δεν είναι που αλώσαμε την ψυχή μας. Είναι που την παραδώσαμε μόνοι μας.
Πρέπει να περάσει καλά και για πάντα στον πυρήνα τού είναι μας: η κρίση η μεγάλη, η μέγιστη των συμφορών, δεν είναι η οφειλή των δανείων. Είναι η οφειλή των δακρύων...
Αδελφοί μου, έτσι παραγράφονται όλα τα χρέη: με δάκρυα! Και θα δούμε την άνοιξη να πετάγεται κάτω απ' τα μάρμαρα... Και τα δένδρα να ανθίζουν... Και θα 'ρθεί η Ανάσταση!(Από το διαδίκτυο http://amethystosbooks.blogspot.gr/)
=
Αν βλέπεις κάπου παραπάνω τον εαυτό σου, καλό είναι... Αν δεν τον βλέπεις, κρίμα και πάλι κρίμα... |
