Τυπολατρία; Ποια τυπολατρία;...
=
Ερώτηση:
Παρουσιάζονται και σήμερα φαινόμενα τυπολατρίας στην Εκκλησία; Τι θα έλεγε γι΄ αυτά ο προφήτης Ωσηέ;
Απάντηση:
Τυπολατρία, είναι η υπερβολική προσκόλληση στους τύπους που έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία.
Άρα, και σήμερα, όπως και στην εποχή του Ωσηέ, παρουσιάζονται φαινόμενα τυπολατρίας.
Τυπολατρία είναι όταν κάνουμε μία ακανόνιστη κίνηση (σαν να παίζουμε μαντολίνο), αντί να κάνουμε το σημείο του Σταυρού, κανονικά ευλαβικά.
Τυπολατρία είναι το να ποδοπατιόμαστε για να προσκυνήσουμε μια θαυματουργή (;) εικόνα, αντί να προσκυνούμε τιμητικά προς το πρόσωπο που απεικονίζει την κάθε ιερή εικόνα της Εκκλησίας μας.
Τυπολατρία είναι η συνήθεια με τα τάματα. Είναι και ασέβεια αυτό που γίνεται, το να «στολίζεται» δηλαδή η εικόνα (π.χ. της Παναγίας), με χρυσαφικά και διάφορα μπιχλιμπίδια. Το ίδιο τυπολατρία είναι και ο «θρησκευτικός τουρισμός», η εναγώνια τάση μετάβασης των προσκυνητών, πότε εδώ και πότε εκεί νομίζοντας πως έτσι αυτόματα (σαν με μαγικό τρόπο), αγιάζονται.
Τυπολατρία είναι και το να προσκυνάμε τα Δώρα λέει των Μάγων. Τα φερμένα κατά καιρούς από το Άγιο Όρος. Ακόμα και αν είναι αληθινά τα πράγματα αυτά, έχουν συμβολική μόνο σημασία, όπως είχαν και τότε, και δεν είναι αντικείμενα λατρείας.
Τυπολατρία είναι να νομίζουμε ότι ως τυπικά εκκλησιαζόμενοι αγιαστήκαμε κιόλας. Επειδή τυπικά και από συνήθεια λειτουργηθήκαμε. Επειδή στηθήκαμε με τις ώρες και λιβανιστήκαμε και ακούσαμε μακρόσυρτα και ακαταλαβίστικα μουρμουρητά. Και επειδή στο τέλος κοινωνήσαμε χωρίς καμία πνευματική προετοιμασία, και χωρίς να ξέρουμε τι κοινωνούμε...
...ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ, ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕ:
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ, ΟΥΤΕ ΓΝΩΣΗ ΘΕΟΥ.»
=
__Δεν χρειάζονται δικά μας σχόλια στα σωστά και αληθινά παραπάνω λόγια.
__Αν σε κάποιους δεν αρέσουν, δεν φταίμε εμείς αλλά εκείνοι που θέλουν να κάνουν το μαύρο άσπρο και το πικρό γλυκό...
__
