Αναφέρεται πως η Αλβανίδα μοναχή μητέρα Τερέζα, έγραψε κάποτε: «Είμαι ένα μικρό μολύβι στο χέρι του Θεού, που μέσα από εμένα γράφει ένα γράμμα αγάπης προς τον κόσμο».
Πόσοι άραγε νιώθουμε έτσι; Πόσοι είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε τον εαυτό μας στον Θεό για να δείξει μέσα από εμάς την αγάπη Του;
Δυστυχώς –και οφείλουμε να το ομολογήσουμε– συνήθως εμείς θέλουμε να δείξουμε στον Θεό ΤΙ πρέπει να κάνει, ΠΩΣ πρέπει να το κάνει, ΠΟΤΕ να το κάνει, ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ να το κάνει… και κυρίως σε όλο αυτό εμείς ούτε να εμπλακούμε, ούτε να ξοδευτούμε, ούτε να χαλάσουμε τη βολή μας...
Κάποτε ο Μωυσής είπε στον Θεό: «Δέομαι, Κύριε· εγώ δεν είμαι εύλαλος ούτε από χθές ούτε από προχθές ούτε αφ' ης ώρας ελάλησας προς τον δούλον σου· αλλ' είμαι βραδύστομος και βραδύγλωσσος […] Δέομαι, Κύριε, απόστειλον όντινα έχεις να αποστείλης», όποιον άλλον θέλεις εκτός από εμένα (Εξοδ. 4:10-13)
Μήπως ελπίζει κανείς πως έτσι μπορεί να ευαρεστήσει στον Θεό; Ατυχώς κάποιοι που ενεργούν έτσι, περιμένουν πως στο τέλος θα πάρουν και βραβείο…
Αλλά έχουν δίκαιο; Θα το δούμε…
|