Μεταξύ Βυζαντινῶν
καί Ἀράβων ὑπῆρχε ἀμοιβαῖος σεβασμός καί γόνιμη πολιτιστική
συνύπαρξη.
Ὅταν οἱ Φράγκοι κατέλαβαν τήν Ἱερουσαλήμ τό 1099, τό ἀπερίγραπτο μακελειό Μουσουλμάνων
καί Ἑβραίων ἀπό τούς Χριστιανούς Σταυροφόρους ἀπέβη ὁ σπόρος φανατισμοῦ
τῶν Ἰσλαμιστῶν
(φαινόμενο ἄγνωστο γι’ αὐτούς μέχρι τότε).
Ὁ
φανατισμός αὐτός ἀναζωπυρώνεται κάθε φορά πού προκαλεῖ ἡ Δύση τούς λαούς αὐτούς.
“Ἱστορικά” ἐκδ. Ἐλευθεροτυπία τευχ. 71 σελ. 4)
