"ΑΓΑΠΗΝ ΜΗ ΕΧΩΝ, ΟΥΔΕΝ ΕΙΜΙ"...
=
[…] Με φόβο άγιο και ταπείνωση σεβασμό μπροστά στο Διδάσκαλο, πρέπει να αναλογισθούμε το "ουδέν ειμί " απόλυτο μα τόσο απαραίτητο για να διορθώσουμε τις όποιες πορείες μας, αφού και η γνώση και η προφητεία και η πίστη θα καταργηθούν εκείνη την ημέρα. Πόσο πρέπει να αναθεωρηθούν κάποιες απόψεις περί ταμπέλας, μάντρας και δικών μας παιδιών.
Αν θέλουμε να είμαστε μαθητές του Χριστού πρέπει να δώσουμε το μήνυμα της αδελφικής αγάπης. Ο ένας για τον άλλο κι όλοι μαζί να προχωρήσουμε στα χνάρια του Διδάσκαλου. Όχι καταδυνάστευση, όχι πειθαναγκασμός, όχι περιφρόνηση. Πλακάτ του θρησκόληπτου ρατσισμού με συνθήματα του τύπου " Εμείς έχουμε την αλήθεια" ή "Όχι παρέα μ' αυτούς τους αιρετικούς" δεν έχουν θέση στη καρδιά μας. Ο Κύριος μας το έχει πει: δεν θα ζείτε για τους εαυτούς σας αλλά για Μένα και τους αδελφούς σας, που έχετε δίπλα σας.
Ας πλησιάσουμε τον αδελφό μας, όπως και αν λέγεται, κι ας του σφίξουμε το χέρι. Υπακούμε, όχι στους εαυτούς μας, αλλά στον αρχηγό και τελειωτή της πίστης, τον Ιησού Χριστό. Αφήνουμε έτσι στην άκρη τις ανθρώπινες παραδόσεις, τα δογματικά καταστατικά και τις οδηγίες προς ναυτιλλόμενους. Το πιστεύω του καθενός είναι προσωπική υπόθεση και η πίστη του δεν θα πρέπει να είναι κατευθυνόμενη με το φόβο του αποσυνάγωγου.
Μην ξεχνάμε ότι κατά μέρος γνωρίζουμε. Μη γίνουμε ποτέ σαν το δούλο εκείνο που αντί να φροντίζει τους συνδούλους του, αρχίζει να δέρνει. Όχι, τον αδελφό μου δεν θα τον καταπιέζω, δεν θα τον ψυχράνω. Πρέπει να ακουστεί αυτή η φωνή στα τέλη των καιρών που θα πρέπει να έχουν έλθει, μια και η αγάπη των πολλών έχει ήδη ψυχρανθεί. O Κύριος μας λέγει: "μη φοβάσαι μικρό ποίμνιο διότι ευδόκησε ο πατέρας να σας δώσει την βασιλεία" Λουκ. "12/32. Μια βασιλεία αιώνια σ' αυτούς που αγαπούν με καθαρή τη καρδιά.
Αδέλφια ο τίτλος "Χριστιανός" είναι πολύ μεγάλος και καθαρός, ας μην τον λερώνουμε με τις ανθρώπινες μικρότητες. Χρεώστες αγάπης και ελέους πάντοτε από τώρα μέχρι την αιωνιότητα.
=
«Και εάν αγαπάτε τους αγαπώντάς σας, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί αγαπώσι τους αγαπώντας αυτούς». (Λουκ. 6:32)__Η χριστιανική αγάπη μας πρέπει να εκδηλώνεται:
- ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ,
- ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ,
- ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ,
__Διαφορετικά, και η δική μας "αγάπη" είναι μόνο σαρκική, μόνο συμφεροντολογική, μόνο με προσωποληψία, μόνο υποκειμενική...
- ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΠΙΣΤΟΥΣ...
__Ο Θεός μάς αγάπησε:
«όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ' αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα» (Κολ. 2:1)
«όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν» (Εφεσ. 2:1)
__Ο Κύριος περιμένει ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ καθώς Εκείνος μας αγάπησε. Και όταν μας αγάπησε ο Κύριος δεν περίμενε πρώτα να γίνουμε ΑΓΙΟΙ, πρώτα να γίνουμε ΙΟΥΔΑΙΟΙ, πρώτα να γίνουμε ΗΘΙΚΟΙ κ.ο.κ.
__
