Η Δυσανεξία της Ανεκτικότητας
==
__Με τίτλο «The Intolerance of Tolerance» κυκλοφόρησε πριν λίγο ένα
καινούργιο βιβλίο 256 σελίδων γραμμένο από τον D.A.
Carson (Eerdmans, 2012).
__Στο έργο αυτό ο
συγγραφέας σημειώνει ότι στην εποχή μας η "ανοχή" έχει πάρει τη θέση
του Χρυσού Μόσχου στην έρημο και, δυστυχώς, τείνει να γίνει η κυρίαρχη
ιδεολογία στους περισσότερους τομείς της ζωής. Ο Carson υποστηρίζει ότι, εν
τέλει, πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο από την ανοχή, επειδή ενώ υπόσχεται
«ανοχή σε όλα», στην πραγματικότητα πρόκειται για άρνηση ανοχής σε κάθε τι διαφορετικό από τις απόψεις του «ανεκτικού».
__Ο Carson εξηγεί ότι
σήμερα η ανοχή δεν έχει την ίδια σημασία όπως στο παρελθόν. Ενώ παλιά η ανοχή
αναγνώριζε την ύπαρξη του σωστού και του λάθους και εντόπιζε και υποστήριζε την
αλήθεια, και απλώς δεχόταν ότι «υπάρχει μια διαφορετική ή αντίθετη θέση που αξίζει το
δικαίωμα να υπάρχει», και έδειχνε σεβασμό στις συζητήσεις και την κριτική.
__Σήμερα τα πράγματα έχουν
αλλάξει εντελώς και στην καλύτερη περίπτωση ως ανοχή παρουσιάζεται μια καλυμμένη
μισαλλοδοξία, ενώ στη χειρότερη περίπτωση προβάλλει μια τυραννική απόρριψη της
αντίθετης γνώμης. Η "νέα ανοχή" είναι ανεκτική για οτιδήποτε έρθει
στην επιφάνεια, αρκεί να μη γίνεται καμία δογματική, απόλυτη ή επικριτική
παρατήρηση.
__Αυτή η "νέα ανοχή"
έχει γίνει μέρος της δομής της αδιαμφισβήτητης αληθοφάνειας, που δέχεται
(σχεδόν) όλες τις απόψεις ως ισότιμες, αλλά κάτω από αυτή την άποψη της ανοχής,
το σωστό και το λάθος γίνονται εντελώς σχετικά και έτσι παύουν να έχουν
οποιοδήποτε νόημα. Δεν αναγνωρίζεται καμία συγκεκριμένη αλήθεια, και κάθε σκέψη που ισχυρίζεται ότι διαθέτει την αλήθεια απορρίπτεται ως δυσανεξία.
__Έτσι, οποιοσδήποτε έχει
διαφορετική γνώμη δαιμονοποιείται και βλασφημείται ως αδιάλλακτος. Έτσι δεν
μένει κανένα περιθώριο για άλλη σκέψη ή στάση, παρά μόνο μία ασπόνδυλη, πλην
όμως τυραννική ανοχή. Η ειρωνεία, που υπάρχει στον τίτλο του βιβλίου που
αναφέρθηκε στην αρχή, είναι πως αυτή η "νέα ανοχή" στην
πραγματικότητα είναι απουσία ανοχής για οτιδήποτε δεν ανέχεται τη "νέα
ανοχή": Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «Δεν επιτρέπεται καμία
απολυταρχία, εκτός από την απόλυτη απαγόρευση της απολυταρχίας».
__Δυστυχώς αυτή η "νέα
ανοχή" δεν είναι πλέον μια αφηρημένη έννοια, αλλά κατάντησε να γίνει η
κυρίαρχη σκέψη της Δύσης, πράγμα που δεν είναι προς τιμή μας. Οι πολιτισμοί σε
άλλα μέρη του κόσμου συχνά βλέπουν τη (νέα) ανοχή της Δυτικής κουλτούρας όχι ως
ένα ώριμο και πολιτισμένο πολιτισμό που αξίζει να μιμηθούν, αλλά ως μια
παιδιάστικη αντιμετώπιση του πολιτισμού που θέλει να τον χειραγωγεί, και που
αρνείται να συνεργαστεί με σοβαρά ηθικά ζητήματα...
__Έτσι, μακριά από του να
φέρει ειρήνη, η "νέα ανοχή" προοδευτικά γίνεται όλο και λιγότερο
ανεκτική, προωθώντας μία ηθική μυωπία, και αποδεικνύεται ανίκανη να προχωρήσει
σε σοβαρές και αρμόδιες συζητήσεις γύρω από την αλήθεια.
__Αυτή η αρρωστημένη
νοοτροπία που παρουσιάζεται ως δήθεν «ανοχή» επιδρά σε κάθε σφαίρα της
κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων της θρησκείας, της ηθικής, της πολιτικής, του
ακαδημαϊκού χώρου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
__Τα πρόσφατα γεγονότα στη χώρα μας, όπου π.χ. Δήμαρχοι παρουσιάζονται προστάτες των ομοφυλομανών (ομοφυλοφίλων) υποστηρίζοντας άθλιες παρελάσεις και γάμους, όταν πολιτικοί μας δηλώνουν ότι υποστηρίζουν την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλομανείς, όπως και τα αντίστοιχα και ακόμη χειρότερα γεγονότα στο εξωτερικό, όπως το φοβερό που ακούστηκε ότι στην Ολλανδία αναγνωρίστηκε πολιτικό κόμμα των παιδόφιλων... φέρνουν την κοινωνία
__Δίκαια ο Carson
υποστηρίζει ότι ενώ η παλιά ανοχή ήταν απαραίτητη για μια πραγματικά
ελεύθερη κοινωνία, οι μοντέρνες γνώμες περί ανοχής χαρακτηρίζονται από
ασυνέπεια και τελικά καταλήγουν σε αδιάντροπη τυραννία.
__Το φαινόμενο έχει ιδιαίτερα έντονη παρουσία σε κάθε μορφή εκκοσμίκευσης της εκκλησίας, αρχίζοντας από τους τρόπους και μεθόδους της λατρείας μέχρι την απαράδεκτη –αν και πολύ διαδεδομένη στο παρελθόν– εμπλοκή της εκκλησίας με το κράτος και την πολιτική, που παροδηγεί τους πιστούς να εμπλέκονται σε κάθε μορφής σχεδόν κοσμικές υποθέσεις.
__Καθένας, λοιπόν, πρέπει να ξέρει τη θέση του απέναντι σ’ αυτή τη νέα πανώλη. Το κακό όμως είναι ότι ενώ οι κοσμικοί ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν αυτό το νέο εργαλείο τους, οι πιστοί πέφτουν απερίσκεπτα στην παγίδα τους ως άβουλα θύματα.
__
