Ποιο ρόλο παίζουμε;
Όλοι έχουμε στιγμές που, αν και τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά, φοράμε ένα προσωπείο και κολλάμε ένα χαμόγελο στα πρόσωπά μας. Μερικές φορές πηγαίνουμε πολύ μακριά για να καλύψουμε τα εσωτερικά μας αισθήματα. Θα ζήσουμε τη μέρα μας, σαν τίποτα να μην είναι κακό, θα γελάμε με τους συνεργάτες μας και στο σπίτι, με τους συζύγους και τα παιδιά μας, χαμογελώντας χωρίς έναν υπαινιγμό της εσωτερικής μας έγνοιας.
Κάποιες φορές εμφανίζουμε συμπεριφορά που είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που αισθανόμαστε. Κάποιοι χορεύουν όταν είναι μάλλον μελαγχολικοί, τραγουδούν ενώ αισθάνονται την ανάγκη να κλάψουν, χαμογελούν την ώρα που ένα συνοφρύωμα θα ήταν καλύτερος δείκτης για το τι συμβαίνει μέσα τους.
Όμως, μια τέτοια "απομίμηση» για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα επηρεάσει τελικά την πραγματική διάθεσή μας.
- Το ένα ενδεχόμενο είναι στο τέλος να ξεχάσετε τι σας έκανε να αναστατωθείτε αρχικά --ακόμη και αν ήταν πάρα πολύ σπουδαίο-- και να υποτιμήσετε την αξία του.
- Το άλλο ενδεχόμενο είναι να συνειδητοποιήσετε ότι το θέμα ίσως δεν άξιζε ουσιαστικά τη μεγάλη σημασία που του δώσατε.
Η πρώτη περίπτωση όμως είναι τραγική επειδή συντελεί στην πώρωση και στην αποκοίμιση της συνείδησης, ενώ ο κίνδυνος υπάρχει γύρω μας, ενώ το χρέος μας –υλικό ή ηθικό– εξακολουθεί να υπάρχει και να αυξάνεται.
Η κατ’ ευθείαν ματιά στην πραγματικότητα ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ. Αντίθετα είναι ΣΩΤΗΡΙΑ.
Αλλά η απώθηση των υποχρεώσεων και ευθυνών μας, ΕΓΓΥΑΤΑΙ την καταστροφή τη δική μας και των σχέσεών μας. Και βέβαια, καμία καταστροφή δεν είναι ανώδυνη και καμία καταστροφή δεν θεραπεύεται εύκολα.
Ας είμαστε προσεκτικοί, λοιπόν, κι ας αποφεύγουμε να παίζουμε ένα τέτοιο θέατρο στην καθημερινή ζωή μας -- και την κοσμική αλλά κυρίως την πνευματική!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε.
Διεύθυνση: BBASOS@gmail.com
