Τελικά, πού πάμε;

 

 

Του Δημήτρη Φαλλή στην εφημερίδα «Το Βήμα των Συντακτών»

__Διαπιστώνουμε όλοι μας σήμερα, ότι στην πατρίδα μας, τη δοξασμένη Ελλάδα μας, υπάρχει οικονομική κρίση. Χρωστάμε, λέμε, στους ξένους, ένα τεράστιο ποσό, δηλ. 400 δις. ευρώ. Ας το γράψουμε και με αριθμούς, έτσι για να χορτάσει και το μάτι μας: 400.000.000.000 ευρώ! Τώρα, από πού ακριβώς τα δανειστήκαμε αυτά τα χρήματα και γιατί, πού πήγανε, μάλλον δε θα το μάθουμε ποτέ! Πάντως θεωρώ βέβαιο, ότι ΔΕΝ πήγανε για οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.

__Και για να θυμηθούμε λιγάκι την πολιά ελληνική ταινία «υπάρχει και φιλότιμο» με τον μακαρίτη Λάμπρο Κωνσταντάρα, κάποιοι «φάγανε, φάγανε, φάγανε» μέχρι σκασμού! Και μερικοί ακόμα τρώνε και δε χορταίνουν! Και κάποιοι, αφού γέμισαν τα εδώ τραπεζικά βιβλιάρια, γέμισαν - όπως λέγεται - και τα ταμεία των ξένων Τραπεζών! Είναι ακόμα βέβαιο ότι φάγανε και πολλοί από μας που ήμασταν παρακαθήμενοι και παρατρεχάμενοι αυτών. Ποιοι είναι αυτοί; Ας εξετάσει ο καθένας μας τον εαυτόν του και τη συνείδηση του. Κι άλλοι τρέξαμε να πάρουμε εύκολα δάνεια μικρά ή μεγάλα. Τώρα όμως μας άρπαξαν όλους απ' τον λαιμό αυτοί οι «ξένοι» που μας δάνειζαν, να τους αποδώσουμε στο ακέραιο - και με το παραπάνω - τα χρήματα τους.

__Μπήκαμε βιαστικά και στο Δ.Ν.Τ.! Και τους παρακαλάμε τώρα: Περιμένετε λίγο χρόνο και θα σας τα δώσουμε όλα! Κι αυτοί εμπαίζοντας μας, μας απαντάνε: όχι! Τα θέλουμε όλα, εδώ και τώρα! Κι αν δεν έχετε, πουληθείτε! Πουλήστε τα νησιά σας, τη Θεσσαλία ή και την Ακρόπολη και δώστε μας τα χρήματα! Και τώρα εμείς πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλον και μαλώνουμε μεταξύ μας. Κόψαμε μισθούς, συντάξεις, αυξήσαμε στο έπακρον την ανεργία για να εξοικονομήσουμε κάποια ευρώ να τους δώσουμε, όχι για να μειώσουμε το χρέος, αλλά για να πληρώσουμε τους τόκους! Και το χειρότερο είναι η αβεβαιότητα για το αύριο, για το μέλλον μας!

__Κανείς μας δε γνωρίζει «τι τέξεται η επιούσα»! (Παρ. Γ' 28). Τελικά, πού πάμε; Αυτοί, οι δανειστές, μας παρέδωσαν «τοις βασανισταίς έως ου αποδώ παν το οφειλόμενον» (Ματθ. ΙΗ' 34).

__Μήπως η κρίση αυτή, λοιπόν, δεν είναι μόνο κρίση οικονομική, αλλά είναι κυρίως, κρίση ηθική, δικαιοσύνης και αγάπης, μεταξύ μας; Μήπως κάποιοι άπληστοι και αδηφάγοι από μας, νομίσαμε ότι πέθανε ο Θεός και έτσι δε θα αποδώσει «εκάστω κατά τα έργα αυτού»; Οικτρώς απατόμεθα!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια,  

λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε 

.