4.7.11

 


Θανάσιμα Αμαρτήματα (;)

   




Ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ (590-604 μ.Χ.) στην εργασία του Magna Moralia όρισε ως τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία τα εξής:
__Ονομάζονται "θανάσιμα" γιατί σύμφωνα με την Ρ/Κ εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη, αν δεν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση. Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε αμάρτημα εκπροσωπείται και από ένα δαίμονα.

Ονομασία        Λατ.             Δαίμονας          
Οκνηρία           (acedia),        Βηλφεγώρ         
Αλαζονεία        (superbia),     Εωσφόρος        
Λαιμαργία        (gula),           Βελζεβούλ        
Λαγνεία           (luxuria),       Ασμοδαίος         
Απληστία         (avaritia),       Μαμμωνάς         
Οργή               (ira),              Σατανάς             
Ζηλοφθονία     (invidia),        Λεβιάθαν           


Περιεχόμενο:
Οκνηρία ή Ακηδία  = η φυγοπονία, η τεμπελιά
Αλαζονεία ή Υπερηφάνεια = να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο
Λαιμαργία ή Γαστριμαργία  = τροφή χωρίς έλεγχο
Λαγνεία ή Ασέλγεια   = σεξουαλικές επιθυμίες χωρίς έλεγχο
Απληστία ή Πλεονεξία = να θέλεις όλο και περισσότερα.
Οργή ή Θυμός  = θυμός, μνησικακία
Ζηλοφθονία ή Φθόνος  = ενόχληση από την επιτυχία των άλλων.


Αυτή η κατάταξη --αν και έχει κάποια λογική-- δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος».

__Γι’ αυτό είναι ανάγκη να προσέχουμε και να αποφεύγουμε ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΙΑ, κυρίως δε τις πνευματικές, δηλαδή εκείνες που συνήθως ΔΕΝ ΤΙΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.



στις