ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ

Στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» αναδημοσιεύεται συνέντευξη του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου την οποία και αναπαράγουμε εδώ για τους αγαπητούς φίλους μας.

Πιστεύουμε ότι πρέπει να την διαβάσουν με ΠΡΟΣΟΧΗ όλοι εκείνοι που κατά καιρούς παρουσιάζονται ως ΤΑΓΟΙ χωρίς να ξέρουν προς τα πού να οδηγήσουν τους ακολούθους τους.

Ιδιαίτερα εκείνοι που νομίζουν ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους αν οι εκκλησίες που ηγούνται γίνουν ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ… και εκείνοι που νομίζουν πως ο κόσμος θα σωθεί μόνο αν περάσει από τις πόρτες των εκκλησιών τους.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΕΚΦΥΛΙΣΤΗΚΕ 

ΣΕ ΑΧΡΗΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑ

Σεβασμιότατε, διανύουμε μία από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων ετών. Οικονομική κρίση, φτώχεια, περικοπές... με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες να βρίσκονται σε απόγνωση. Πολλοί λένε ότι το Ελληνικό κράτος καταρρέει... Χιλιάδες Έλληνες αδυνατούν να καλύψουν τα βασικά έξοδα του μήνα, έχουν έρθει σε απόγνωση. Τί θα μας σώσει άραγε;

Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, οδηγούμαστε εκεί που κι εσείς το περιγράφετε· σε οικονομική καταστροφή, κοινωνική αποσύνθεση και εθνική κατάρρευση. Δεν διακρίνεται πουθενά φως. και αυτό που συνηθίζουμε να λέμε ότι δεν θα αφήσει ο Θεός, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος ότι θα συμβεί. Ο Θεός κάποιες φορές... αφήνει. Άφησε να γίνει η πτώση του Βυζαντίου και να ακολουθήσει η μαύρη περίοδος της Τουρκοκρατίας. Άφησε να επικρατήσει η επανάσταση των Μπολσεβίκων και να ακολουθήσει το σοβιετικό σκοτάδι στην Ορθόδοξη Ρωσία. Γιατί να μην αφήσει εμάς που Τον έχουμε αφήσει, που καθημερινά Τον σταυρώνουμε, που περιφρονούμε το θέλημά Του, που βρίζουμε το όνομά Του; Γιατί; Δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα: «ελασσονούσι φυλάς αμαρτίαι», λέγει στο βιβλίο των Παροιμιών. Οι αμαρτίες καταστρέφουν ολόκληρους λαούς, φυλές, εθνικές ιστορίες. Εμείς για ποιον λόγο να ξεφύγουμε από αυτόν τον κανόνα;

Δηλαδή δεν υπάρχει καμία ελπίδα;

Είπα ότι δεν διακρίνεται φως, αλλά η ελπίδα πάντα υπάρχει, γιατί και ο Θεός πάντα περιμένει. Μία και μοναδική είναι η λύση. «Δικαιοσύνη υψοί έθνη». Η επιστροφή μας στον Θεό μας, το αγκάλιασμα της ιστορίας μας, η αξιοποίηση της παράδοσης μας, το ξαναζωντάνεμα της Εκκλησίας μας, η ανάσταση της πίστης μας. Αυτό λύνει και οικονομικά προβλήματα. «Η ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμός έστιν, επαγγελία έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης». Η ευσέβεια λύνει τα προβλήματα και της παρούσης ζωής. Φέρνει τον Θεό ολοζώντανο και στην καθημερινότητα. «Οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Αυτές είναι αδιαπραγμάτευτες αλήθειες. Το πείραμα έχει γίνει και πέτυχε. Καιρός να το επαναλάβουμε.

Δεν θα έπρεπε έτσι να μας μιλάει η Εκκλησία;

Αυτός και μόνον είναι ο αιώνιος και διαχρονικός λόγος της Εκκλησίας. Αυτά που σας είπα δεν είναι δικά μου επινοήματα. Ανέφερα λόγια της Αγίας Γραφής και δανείστηκα αλήθειες από εκκλησιαστικούς ύμνους.

Νομίζετε ότι η Εκκλησία σήμερα είναι δίπλα στον άνθρωπο;

Το βασικό ερώτημα είναι αν είναι δίπλα στην αλήθεια της. Αν και κατά πόσον αυτήν ζει, αυτήν μαρτυρεί και αυτήν προσφέρει στον άνθρωπο. Αν ο λόγος της για τον Θεό πείθει, αν ο Θεός, που κηρύττει, είναι ζωντανός και της δίνει ζωή, αν τελικά μεταγγίζει πίστη, εμπνέει σε άγια ζωή, αν μεταμορφώνει τον κόσμο.

Το κάνει; Αρκετοί λένε ότι η Εκκλησία δεν έχει φωνή...

Εσείς τί λέτε; Πώς αισθάνεστε; Την ακούτε τη φωνή της; Βλέπετε την παρουσία της; Εμπνέεστε από τον λόγο και τη ζωή της; Μήπως πίσω από το ότι θέτετε το ερώτημα, κρύβεται η αποκαρδιωτική απάντηση; Πάντως όπου ακούγεται τέτοια φωνή υπάρχει ζωή. Και δόξα τω Θεώ μπορεί κανείς να βρει ακόμη και στην εποχή μας εστίες αληθινής πίστης και ζωής.

Άρα το πρόβλημα σήμερα είναι η σιωπή, η απουσία και η ασυνέπεια της Εκκλησίας.

Όχι, αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Αυτό ίσως είναι μέρος της δυσκολίας να βγούμε από το δράμα μας, να αναστραφεί η καθοδική πορεία μας. Το πρόβλημα είναι ότι την Εκκλησία μεθοδικά την πετάξαμε έξω από τη ζωή μας, της αλλάξαμε την αποστολή, της δώσαμε άλλο ρόλο από αυτόν που της αρμόζει, την απονευρώσαμε εμείς οι ίδιοι ως κοινωνία.

Ακούγεται κατά καιρούς ότι η Εκκλησία δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, προκειμένου να δώσει ένα χέρι βοηθείας στους αναξιοπαθούντες, που σήμερα αυξάνονται ραγδαία λόγω της κρίσης. Δεδομένου, ότι ο φτωχός δεν έχει ανάγκη μόνο το φαγητό... Τί λέτε;

Είδατε; Ακόμη κι εσείς αυτή τη στιγμή μιλάτε για μια εκκλησία εγκόσμιων προδιαγραφών, μια εκκλησία παράρτημα του Υπουργείου Πρόνοιας. Δεν είναι αυτό η Εκκλησία. Παρά ταύτα, στον τομέα της φιλάνθρωπης συμπαράστασης η προσφορά της Εκκλησίας ήταν και είναι ανεκτίμητη σε αυτόν τον τόπο. Έδωσε την περιουσία της σχεδόν ολόκληρη, έδωσε τον μηχανισμό της, έδωσε όσες φορές της ζητήθηκε το ζωντανό μήνυμά της, έδωσε στην ιστορία το αίμα των πιστών της, έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, έδωσε όλα τα δικαιώματά της, έδωσε την αξιοπρέπειά της. Και να τί εισπράττει τώρα. Να με ρωτάτε εσείς αν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είναι δυνατόν;

Τότε γιατί δημιουργείται η εντύπωση ότι η Εκκλησία δεν ανταποκρίνεται στην αποστολή της. Τί θα έπρεπε δηλαδή να κάνει;

Αυτή είναι σωστή ερώτηση και δικαιολογημένη. Σταδιακά από τρυφερή μάνα του έθνους έγινε κακή μητριά, από μελωδία της ζωής μας κατάντησε παραφωνία, από σύμβολο δύναμης και έμπνευσης εκφυλίστηκε σε άχρηστο ιστορικό υπόλειμμα. Οι νέοι μας δεν την θέλουν, χωρίς όμως να την ξέρουν. Έχουν εκλείψει τα βιώματα της πίστης. Έχουν αποξενωθεί από την κουλτούρα της. Φαίνεται πως κυριάρχησε μια αμαρτωλή παραφροσύνη.

Ο Θεός έγινε «βαρύς και βλεπόμενος». Η Εκκλησία υπάρχει μόνον για να την πολεμούμε. Τί κρίμα! Σε αυτό όμως είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Ρωτήσατε τί θα έπρεπε τώρα να κάνει. Πιστεύω ότι η Εκκλησία τώρα είναι που πρέπει να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό. Αυτό αποτελούσε πάντοτε το κέντρο της αποστολής της. Θα αγκάλιαζε έτσι όλον τον κόσμο, γιατί όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Όχι να μείνει με τους καλούς ούτε με τους ημέτερους. Αυτό δεν λέει τίποτα.

Ό Θεός ήλθεν αμαρτωλούς σώσαι. Δεν εννοώ βέβαια να μοιράσει συγχωροχάρτια ούτε να ευτελίσει την αλήθεια. Αλλά να προσφέρει κατανόηση και να ανοίξει τον δρόμο στους ειλικρινά μετανοούντες. Υπάρχει πιο φιλάνθρωπος λόγος από την παραβολή του άσωτου; Υπάρχει μεγαλύτερη έκπληξη από τη συγχώρηση της πόρνης; Υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα από την υποδοχή του ληστή;

Ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας θα έλυνε χρονίζοντα προβλήματα μεταξύ των δύο θεσμών ή θα δημιουργούσε περισσότερα;

Κατ' αρχάς εγώ δεν γνωρίζω τί ακριβώς σημαίνει χωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Διότι νομίζω ότι στην ουσία υφίσταται. Το μόνο που μένει είναι η εξάρτηση της Εκκλησίας από το κράτος. Όχι το αντίστροφο. Αντιλαμβάνεστε ότι αν είναι έτσι, τότε μόνον όφελος θα προκύψει για την Εκκλησία, αν αυτή αποδεσμευτεί. Ποιος ο λόγος να δεσμεύεται από ένα σύστημα, που θέλει να είναι άθεο, άχρωμο πνευματικά; Η σχέση θα βοηθούσε πολύ την κοινωνία μας, αν το κράτος ήθελε να μπολιαστεί με αρχές πίστης και πνεύματος. Διαφορετικά εκκοσμικεύεται η Εκκλησία. και αυτό είναι κακό και για την ίδια και για την κοινωνία και τον λαό. Εδώ και τώρα χωρισμός.

Αυτό όμως δεν θα σήμαινε και διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών;

Ασφαλώς όχι. Διότι στην Ελλάδα το κράτος δεν πληρώνει τους ιερεύς για τη εργασία τους, αλλά ξοφλάει τα χρέη του για την τεράστια περιουσία, που πήρε από την Εκκλησία. Αν πάλι επιθυμούσαν οι αρμόδιοι, θα μπορούσαν να διακόψουν τη μισθοδοσία, αλλά θα έπρεπε να επιστρέψουν και την περιουσία. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι παράλογο ούτε άδικο ούτε πάλι ότι δεν θα το δεχόταν η Εκκλησία. Αντιλαμβάνεστε βέβαια τί θα σήμαινε κάτι τέτοιο. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι να αποδίδει το κράτος τη συμφωνηθείσα οφειλή του στην Εκκλησία, να της επιτραπεί να αξιοποιήσει, όπως αυτή δικαιούται και κρίνει την εναπομείνασα περιουσία της και να αναλάβει η ίδια να συντηρεί τους κληρικούς της και να αγκαλιάζει με τις δικές της δυνάμεις τον λαό της. Ποιο είναι το πρόβλημα;

Υπάρχουν και φωνές που λένε ότι πρέπει να υπάρχουν και άμισθοι κληρικοί. Τί λέτε;

Αυτές οι φωνές προέρχονται όχι από αυτούς που θέλουν τους κληρικούς πρότυπα, αλλά από αυτούς που δεν θέλουν να υπάρχουν καθόλου κληρικοί και Εκκλησία. Δηλαδή πώς θα συντηρηθούν οι άνθρωποι; Είναι τόσο κακό να πρέπει να ζήσουν, να φάνε ένα πιάτο φαγητό; Ή μήπως θα πρέπει και αυτοί να σιτίζονται στα συσσίτια. Δεν κατανοώ γιατί και πώς αυτά τα ερωτήματα μάς έχουν κάπως επιβληθεί.

Σύμφωνοι. Απλά ρώτησα επειδή όπως κι εσείς θα συμφωνείτε τίθενται σε καθημερινή βάση. Τώρα όμως τί θα γίνει που το κράτος για κάθε πέντε ιερείς, που συνταξιοδοτούνται διορίζει μόνον ένα;

Το κράτος μπορεί να κάνει και χειρότερα. Αν δεν υπάρχει ηθική, λογική, δικαιοσύνη, σεβασμός, τότε δεν ξέρουμε τί θα δουν τα μάτια μας. Η παραφροσύνη, η ασέβεια και η αυτοκαταστροφικότητα δεν έχουν όρια. Είδατε τί κακό πράγμα που είναι να εξαρτάται η Εκκλησία από το χωρίς Θεό και πνευματικές ευαισθησίες σύγχρονο κράτος; Αυτό συμβαίνει γιατί το κράτος αντί να θεωρεί τους κληρικούς λειτουργούς του Θεού, τους βλέπει σαν υπαλλήλους του. Θα μπορούσε να μειώσει στο 20% τη δόση της οφειλής του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Γιατί μπορεί να το κάνει με την Εκκλησία; Απλούστατα γιατί θεώρει ότι έχει δικαιώματα απέναντι στην Εκκλησία και όχι οφειλή. Πήρε το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας, αφαίρεσε και το 100% της εκκλησιαστικής αξιοπρέπειας και τώρα το κοσμικό σύστημα θέλει να προσυπογράψει το τέλος της. Ο χωρισμός είναι λυτρωτικός για την Εκκλησία, αλλά δεν συμφέρει το σημερινό κράτος. Μια Εκκλησία απελευθερωμένη από τα κοσμικά βαρίδια είναι δυνατή πνευματικά, δυνατή κοινωνικά, δυνατή και οικονομικά. Πού να την αντέξει το κοσμικό σύστημα;

Να κάνω μια άλλη ερώτηση. Η Εκκλησιαστική περιουσία γιατί δεν αξιοποιείται; Τι φταίει και εκατοντάδες ακίνητα μένουν ανεκμετάλλευτα;

Το ερώτημα αυτό πρέπει να το απευθύνετε στους πολιτικούς φορείς, όχι στην Εκκλησία. Το φοβερό είναι ότι όχι μόνον δεν αξιοποιείται αλλά ό,τι έμεινε τελικά και δεσμεύεται και φορολογείται. Φορολόγηση της Εκκλησίας σημαίνει περαιτέρω φορολόγηση του λάου. Διότι αυτό, που δίδεται στο κράτος ως φόρος, δεν πηγαίνει πλέον στον λαό. Φορολόγηση της Εκκλησίας σημαίνει εμπιστοσύνη σε αυτούς, που έφτασαν σε αυτό το επαίσχυντο σημείο την πατρίδα μας. Οι ίδιοι που μας κατέστρεψαν, οι ίδιοι και θα τα διαχειριστούν. Αντί να φάνε οι πεινασμένοι, στην καλύτερη περίπτωση θα τα φάνε οι Διεθνείς Τράπεζες. Είναι να τρελαίνεσαι. Δεν έχει εξήγηση ούτε λογική το πράγμα. Καμία. Και το φοβερό είναι ότι ο λαός δεν το κατανοεί.

Θα θέλατε στο σημείο αυτό να μας πείτε και λίγα λόγια για το κοινωνικό έργο της Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, που εδώ και επτά χρόνια ποιμαίνετε;

Καλύτερα όχι. Δεν υπάρχει λόγος. Προτιμώ να μη πω τίποτα. και διότι δεν κάνουμε και μεγάλα πράγματα, αλλά και τα λίγα που κάνει η δεξιά μας δεν υπάρχει λόγος να τα γνωρίζει η αριστερά της εκκλησιαστικής δημοσιογραφίας.

Ήδη όμως είναι γνωστό ότι από πέρσι λειτουργείτε στα Σπάτα μια πρότυπη αλλά πρώτη στην Ελλάδα Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας με το όνομα «ΓΑΛΙΛΑΙΑ».

Πράγματι, λειτουργεί πιλοτικά υπό την ευθύνη της Μητροπόλεώς μας από τον Μάρτιο του 2010 αυτή η Μονάδα, που σκοπό της έχει να αγκαλιάσει ασθενείς, κυρίως καρκινοπαθείς σε προχωρημένο στάδιο, όταν πλέον το Νοσοκομείο δεν μπορεί πολλά να προσφέρει. Η προσπάθεια γίνεται σε συνεργασία με το Νοσοκομείο «Ο Άγιος Σάββας» για ασθενείς της περιοχής των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής, εντελώς δωρεάν, προς το παρόν στη βάση της Κατ' Οίκον Φροντίδας και από 1ης Ιουλίου θα λειτουργήσει και Κέντρο Ημέρας. Ίσως σε άλλη ευκαιρία να πούμε περισσότερα.

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"

Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, 

λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε

.